Μερικά κλικ πριν το εγκεφαλικό..
Η ευτυχία του να κερδίζεις με γκολ στο 94′ σ’ ένα κρίσιμο παιχνίδι δεν μπορεί να περιγραφεί με κανένα συμβατικό συντακτικό τρόπο..
Σέντρα στην περιοχή, γούρλωμα των ματιών, χέρια σηκώνονται, τσιρίδες (“έεεελααα”), κόντρα πάνω στον αμυντικό, τσιρίδες (“έεεεεελαααααααα”), σπρώξιμο της μπάλας στα δίχτυα, κενό δευτερόλεπτο, σκοτάδι, χοροπηδηχτό, τσιρίδες (“γκοοοοοοοοοοοοοοοολ”), τα δάχτυλα γίνονται γροθιά, όλο το άγχος και η αδρεναλίνη 94 λεπτών συσσωρευμένα εκεί, ένας άγνωστος σε αγκαλιάζει, τον αγκαλιάζεις κι εσύ, κουνάς τους φίλους σου με βλέμμα σεληνιασμένο, νέες τσιρίδες για να σιγουρευτείς ότι σε άκουσαν όλοι (“γκοοοοοοοολ”), χειρονομίες και ‘ευχές’ προς τους οπαδούς του Ηρακλή, ευχαριστήρια προσευχή στον Θεό, στον Μωάμεθ, στον σκόρερ, στον Βούδα, στον Όσιμ, χειρονομίες και ‘ευχές’ προς τους παίκτες του Ηρακλή, τσιρίδες (“ποιοοοος το έεεβαλεεεε;;”), χειρονομίες και ‘ευχές’ προς τον πάγκο του Ηρακλή, ύμνοι για τον σκόρερ (“Λέμπο παικταρά μου, άρχοντα μου”), σύνθημα για τον Άρη, χαλάρωμα ενός δευτερολέπτου, επιστροφή στην πραγματικότητα, τσιρίδες (“λήηηηηηξτοοο επιτέεεελους”).
Αντίθετα, η δυστυχία του να χάνεις από γκολ στο 94′ μπορεί να συνοψιστεί στην πρόταση “σέντρα, γκαντεμιά, γκολ, ..κενές ώρες με βλέμμα εστιασμένο στο άπειρο”.
1 σχόλια σχετικά με το “Μερικά κλικ πριν το εγκεφαλικό..”
Αφήστε τα αυτά και γράψτε κάτι για το γκολ του ιμπραίμοβιτς κύριε Βένο.