Το τέλος του ρομαντισμού
2006 κι ενώ το παγκόσμιο ποδόσφαιρο βρίσκεται υπο καπιταλιστική κατοχή, δυο ανυπότακτα ‘χωριά’ συνεχίζουν να παίζουν μπάλα με τις ίδιες ‘καθαρές’ φανέλες με τις οποίες δημιουργήθηκαν, με τις κάθετες ρίγες να ξεκινάνε απ’τον λαιμό και να καταλήγουν στο σορτσάκι, χωρίς να παρεμβάλλονται τα, αποτυπωμένα σε κάποιο εταιρικό λογότυπο, χρήματα κάποιου χορηγού. Δυο αντισυμβατικές ομάδες, σ’ενα άθλημα που πλέον επιτάσσει την εκμετάλλευση των πάντων.
2008 και τα τελευταία ‘οχυρά’ έπεσαν κι αυτά. Κι αν η Μπαρσελόνα ‘διαφημίζει’ πλέον στη φανέλα της μια ανθρωπιστική οργάνωση δίνοντας μάλιστα και χρήματα, διατηρώντας (τουλάχιστον για την ώρα) το ιδιαίτερο της φιλοσοφίας και του μότο της (“κάτι παραπάνω από ένας σύλλογος”), η Αθλέτικ του Μπιλμπάο, πιεζόμενη από την κακή πορεία της ομάδας τα τελευταία χρόνια και αναγκαζόμενη να ακολουθήσει τους ρυθμούς της εποχής, ‘μόλυνε’ την περήφανη φανέλα της για χάρη μιας πετρελαικής εταιρείας.
Είναι πλέον επίσημο ότι το ποδόσφαιρο έκλεισε εντελώς την πόρτα στις αγνές και ρομαντικές του περιόδους και πάτησε και με τα δυο πόδια στην εποχή της πλήρους εμπορευματοποίησης.
3 σχόλια σχετικά με το “Το τέλος του ρομαντισμού”
Της βάσκικης πετρελαικής εταιρείας
Petronor
Μπράβο τους
Εγώ δεν λέω μπράβο σε κανέναν απ τους δύο, έστω κι αν ο καθένας με τον τρόπο του προσπαθεί ακόμα να αντισταθεί.
Ούτε η βάσκικη εταιρία αποτελεί άλλοθι γιά την Μπιλμπάο, ούτε η Unicef γιά την Μπαρσελόνα την οποία ο πρόεδρός της περηφανεύεται ότι διοικεί σαν μιά μεγάλη πολυεθνική.
Αυτό δεν σημαίνει πως τις βάζω στο ίδιο τσουβάλι με τις υπόλοιπες, όμως έπαψαν πλέον να είναι κάτι ξεχωριστό
Αυτός είναι ο ΤΙΤΑΝΑΣ Σαντιάγκο Εθκέρο στην (λογικά μοναδική του) φωτογραφία με την φανέλα της Μπάρτσα, έτσι;(και δεν αναφέρομαι στον πεσμένο κυριούλη με το στρατιωτικό κούρεμα)