Ωδή στον Τσάβι

Οι αντίπαλοι κατεβάζουν τη μπάλα στο χώρο του κέντρου. Το αμυντικό τους χαφ προσπαθεί με κάθετη μπαλιά να βρει τον οργανωτή της ομάδας, που βρίσκεται μεταξύ κέντρου και μεγάλης περιοχής. Ο οργανωτής κοντρολάρει όμορφα αλλά πριν προλάβει να ετοιμάσει το εσωτερικό μέρος του ποδιού για να πασάρει ο Τσάβι κάνει τάκλιν στέλνοντας τη μπάλα στον κεντρικό του αμυντικό. Η ομάδα αποκτάει τη δυνατότητα να ξεκινήσει επίθεση.

Ο κεντρικός αμυντικός πασάρει στον Τσάβι ο οποίος έχει σηκωθεί από το τάκλιν, έχει τσεκάρει στιγμιαία το χώρο γύρω του ώστε να ξέρει ακριβώς που βρίσκεται κάθε συμπαίκτης και αντίπαλος και έχει αποφασίσει ήδη τι θα κάνει με τη μπάλα πριν αυτή φτάσει στο πόδι του. Όταν τελικά αυτή φτάνει, την υποδέχεται με την ίδια άνεση που ο Βασίλης Τσιάρτας κάνει μια πάσα ή κάποιος κοινός άνθρωπος βάζει ένα ποτήρι νερό και προχωράει προς το κέντρο. Για να ξεπεράσει την πίεση του αντίπαλου επιθετικού που πρεσάρει, παίζει το ένα-δυο με το αριστερό του μπακ. Βρίσκεται ήδη στο χώρο του κέντρου. Σηκώνει το κεφάλι και αλλάζει πλευρά με μια σέντρα ακριβείας που καταλήγει ακριβώς στα κορδόνια του δεξιού εξτρέμ. Αυτός κατεβάζει την μπάλα και πιεσόμενος από την αμυντική γραμμή των αντιπάλων, αναζητάει βοήθεια. Δίνει τη μπάλα στον κεντρικό χαφ, ο οποίος με τη μια την περνάει πάλι στον Τσάβι, που πλέον έχει κάνει κίνηση στο κέντρο.

Υπό την πίεση των δυο αμυντικών χαφ του αντιπάλου, ο Τσάβι παίζει ένα γρήγορο ένα-δυο με τον επιθετικό του και πλησιάζει έξω από την περιοχή. Ανάμεσα σ’ένα κλοιό αντιπάλων, ‘ανοίγει’ το παιχνίδι στέλνοντας τη μπάλα στον αριστερό εξτρέμ, κερδίζοντας χώρο και προκαλώντας διαστολή προς τα άκρα της αμυντικής λειτουργίας του αντιπάλου. Ο αριστερός εξτρέμ κλείνεται στη γωνία και αναγκάζεται να επιστρέψει πάλι στον Τσάβι με μια δύσκολη και ψηλή μπαλιά την οποία ο Ισπανός κατεβάζει ξανά με την ίδια άνεση που θα το έκανε χαλαρός στην προπόνηση, παρά το γεγονός ότι ταυτόχρονα τζαρτζαρίζεται από έναν αντίπαλο που έχει κολλήσει πάνω του. Αφού η μπάλα ακουμπήσει απαλά το χόρτο και καλυφτεί ανάμεσα στα πόδια του, με μια επιδέξια κίνηση απελευθερώνεται, έχοντας πλέον μέτωπο προς την εστία.

Στα επόμενα δυο δευτερόλεπτα θα σκάσει ντριπλίτσα σ’έναν ακόμα αμυνόμενο, θα σηκώσει κεφάλι, θα δει την κίνηση του επιθετικού στο κέντρο ακριβώς της περιοχής και πίσω απ’όλη την άμυνα των αντιπάλων με την ίδια ευκολία που κάποιος εντοπίζει από τα είκοσι μέτρα τη γκόμενα που γουστάρει τρελά σ’ ένα beach bar στο οποίο δεν πέφτει καρφίτσα, θα εκτιμήσει άμεσα όλη την κατάσταση με τον ίδιο τρόπο που ο Σβαρτζενέγκερ στον ‘Εξολοθρευτή’ υπολόγιζε πόσους τύπους έχει σκοτώσει μέσω του εσωτερικού του υπολογιστή και θα περάσει μια κάθετη πάσα τέτοιας ακρίβειας που, παρά το γεγονός ότι η μπάλα θα διασχίσει αρκετά μέτρα, περνώντας ανάμεσα από τουλάχιστον πέντε αμυνόμενους, καμιά 15αρια πόδια και μια-δυο μικρές λακούβες στο χόρτο, θα καταλήξει ακριβώς στο χωροχρονικό σημείο που καταλήγει ο βηματισμός του επιθετικού, ο οποίος απλά θα την κλωτσήσει στα δίχτυα.

Μετά την επίτευξη του γκολ ο Τσάβι θα πλησιάσει ήρεμα το κουβάρι των παικτών που αποθεώνουν τον σκόρερ, θα του χτυπήσει φιλικά την πλάτη χαμογελώντας και μετά με χαρακτηριστική κίνηση θα προτρέψει και τους υπόλοιπους να γυρίσουν πίσω από τη σέντρα για να συνεχιστεί το παιχνίδι.

Αφού τελειώσει το ματς και σε περίπτωση που ερωτηθεί για το ενδεχόμενο να κατακτήσει τη ‘Χρυσή μπάλα’ θα απαντήσει με ώριμη ειλικρίνεια: “Δεν νομίζω πως την αξίζω. Εντάξει, κατέκτησα ένα Euro αλλά είμαι ομαδικού τύπου παίκτης. Χωρίς τους συμπαίκτες μου δεν θα ήμουν τίποτα”. Και θα συνεχίσει ήρεμα και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας τη ζωή του.