Προπονητές της οθόνης

Tonton Zola Moukoko, Maxim Tsigalko, Ibrahim Said, Julius Aghahowa, To Madeira, Andri Sigporsson. Αν αυτά τα ονόματα δεν σας λένε τίποτα μην συνεχίζετε να διαβάζετε. Αν πάλι σας φέρνουν αναμνήσεις είστε σε καλό δρόμο. Το Football Manager ή Championship Manager όπως το μάθαμε πριν κάτι παραπάνω από 10 χρόνια έρχεται ξανά. Ένα από τα πιο εθιστικά παιχνίδια που έφτιαξε ποτέ ο ανθρώπινος νους. Το όνειρο κάθε προπονητή της εξέδρας ή της τηλεόρασης έγινε πραγματικότητα με αυτό το ηλεκτρονικό παιχνίδι. Η δυνατότητα να αναλάβεις μια ομάδα, να την προπονήσεις, να πάρεις και να δώσεις παίκτες, να κερδίσεις, να χάσεις, να απολυθείς. Η αγωνία του πρωταθλητισμού ή της αποφυγής του υποβιβασμού, η χαρά της επιτυχίας, τα νεύρα με τον αντίπαλο τερματοφύλακα και το παλτό παίκτη που αγόρασες. Ατελείωτες ώρες παιχνιδιού και ξενύχτια που έβαζαν σε κίνδυνο σχέσεις, γάμους και κοινωνική ζωή. Μα πάνω από όλα ο φοβερός ανταγωνισμός και οι επικές κόντρες σε multiplayer επίπεδο (κάποιος από δω μέσα ξέρει καλά σε τι αναφέρομαι).

Το Football Manager 2009 έρχεται αυτές τις μέρες, αλλά η αναμονή δεν είναι όπως παλιά. Παρά την εξέλιξη του παιχνιδιού, τις τεράστιες βάσεις δεδομένων, τον έλεγχο από το ποιος είναι φυσιοθεραπευτής μέχρι ποιος θα εκτελεί το πλάγιο, το παιχνίδι (για μένα τουλάχιστον) δεν έχει την ίδια ατμόσφαιρα όπως παλιά. Δεν ξέρω αν είναι μόνο θέμα ρομαντισμού, αλλά πολλές φορές με το να προσπαθείς να κάνεις κάτι όσο πιο αληθοφανές γίνεται, πετυχαίνεις το αντίθετο. Έτσι, μετά το 2D, έρχεται κι η 3D απεικόνιση των φάσεων που αναμένεται να έχει κι αυτή αρκετά προβλήματα. Το μεγαλύτερο λάθος των δημιουργών είναι κατά τη γνώμη μου ότι αντί να διορθώσουν τα λάθη του παρελθόντος, προσπαθούν να κάνουν ένα παιχνίδι που θα έχει συνέχεια καινούρια πράγματα (τα οποία μπορεί να είναι και τα περισσότερο ασήμαντα και αχρείαστα). Παρ’ όλα αυτά και πάλι θα έχει επιτυχία, αν και δεν θα το ευχαριστηθούμε όπως τα παλαιότερα (κυρίως της εποχής CM). Κλείνω με μια ατάκα από το παιχνίδι που μας έχει κάνει όλους να χτυπήσουμε το χέρι μας με δύναμη, να βρίσουμε, να πετάξουμε το ποντίκι, να σκίσουμε τα χαρτιά στα οποία σχεδιάζαμε συστήματα:

“How did he manage to miss that?”

ΥΓ Η φωτό είναι από την… προσωπική μου συλλογή. Δεν ήθελα να εκθέσω κάποιον ανεβάζοντας άλλη εικόνα.