Ο καλύτερος του πρώτου γύρου

Μαζί με το τέλος της χρονιάς τέλειωσε και ο πρώτος γύρος του ελληνικού πρωταθλήματος, που κυκλοφορεί με το καλλιτεχνικό παρατσούκλι Super League – οποιαδήποτε ομοιότητα με… αρτίστριες που πριν την πίστα λέγονται Σούλα Καραμπουζουκλή και μετά κυκλοφορούν στην πιάτσα με το ψευδώνυμο ‘Κέλυ’, δεν μπορεί παρά να είναι τυχαία. Τέσσερις μήνες και 120 παιχνίδια αργότερα μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι το επίπεδο του παραμένει το ίδιο όπως το ξέραμε τόσα χρόνια: Χαμηλό.

Στην διάρκεια αυτών των μηνών αρκετοί παίκτες ξεχώρισαν από την μάζα. Ψάχνοντας να βρω τον πιο ξεχωριστό δυσκολεύτηκα αρκετά. Τον συγκεκριμένο τίτλο θα μπορούσαν να κερδίσουν αρκετοί. Θα μπορούσε να είναι ο πιο αποτελεσματικός τερματοφύλακας του πρώτου γύρου, Αντώνης Νικοπολίδης, για το γεγονός ότι δεν συμβιβάζεται εύκολα και με ψίχουλα και ψάχνει κάθε δυνατό τρόπο να προσφέρει στην οικογένεια του και δεύτερο μισθό σε μια δύσκολη οικονομικά εποχή. Αλλά δεν είναι, καθώς δεν έχει αποφασίσει ακόμα αν θα δεχτεί την θέση για την οποία έκανε αίτηση. Θα μπορούσε να είναι ο Νταμ Ν’ Ντόι του ΟΦΗ για τα 6 γκολ που έχει πετύχει, αλλά η τύχη του αγνοείται από εκείνη την αποφράδα μέρα που προσπάθησε να μπει στο πούλμαν της ομάδας για να αντιμετωπίσει τον Παναθηναικό. Θα μπορούσε να είναι ο Πατρίκ Ογκουνσότο, των 6 γκολ, αλλά και μόνο η σκέψη πως θα χρειαστεί να μιλήσει Ελληνικά για να πει “ευχαριστώ” προκαλεί πόνους στους κοιλιακούς και δάκρυα στα μάτια. Θα μπορούσε να είναι ο διεθνής Άγγελος Μπασινάς, της ΑΕΚ. Φυσικά κάνουμε πλάκα. Δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ο Άγγελος Μπασινάς και μόνο με την σκέψη ότι μπορεί να αρχίσει τα μπινελίκια.

Στο πλαίσιο της αναζήτησης αυτής ακουσα αρκετές ακόμα προτάσεις, για λόγους δημοκρατίας, πριν ανακοινώσω την απόφαση που είχα επιλέξει εξ αρχής (αγνοώντας, για να είμαι ειλικρινής, και κάποιες καλύτερες επιλογές). Κάπως έτσι δεν είναι όλες οι δημοκρατίες του πλανήτη άλλωστε;

Έτσι λοιπόν, με ψήφους 1 υπέρ και 0 κατά, ο τίτλος του πιο ξεχωριστού παίκτη για τον πρώτο γύρο δίνεται σ’ένα βιρτουόζο της μπάλας, που έχει την ατυχία να αγωνίζεται σε μια ομάδα εκτός της ΠΟΚ-οκρατίας, που μονοπωλεί το ενδιαφέρον αυτής της χώρας και στην οποία μάλιστα αποτέλεσε δευτερεύων όνομα στις μεταγραφές. Σ’έναν από τους απειροελάχιστους ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στην Ελλάδα και μπορούν να ντριπλάρουν χωρίς καμία ιδιαίτερη δυσκολία τον προσωπικό τους αντίπαλο, να ελιχθούν ανάμεσα σε 2-3 αμυντικούς – αντί να προσπαθήσουν να βγουν από την δύσκολη κατάσταση επιδιώκοντας ένα κερδισμένο φάουλ με μια εύκολη βουτιά -, να κάνουν πράξη κάθε μαγική ποδοσφαιρική φαντασίωση τους, είτε παίζουν σε γήπεδο-χαλί, είτε στο ελαττωματικό γήπέδο της Φυλής. Σ’εναν παίκτη που με την πρώτη ματιά δείχνει να ‘υποφέρει’ από έλλειψη δύναμης και ισορροπίας αλλά με την δεύτερη σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό, μετατρέποντας αυτήν την φαινομενική αδυναμία σε προσόν (όπως ο Γκαρίντσα με τα προβληματικά του πόδια), προσόν που του επιτρέπει να ελίσσεται ανάμεσα σε πολλούς αντιπάλους μαζεμένους στον ίδιο χώρο, εικόνα πολύ συνηθισμένη στην Ελλάδα. Στην τελική, σ’εναν παίκτη που μπορεί να μην έχει σκοράρει καν ακόμα, αλλά βρίσκεται μέσα σε κάθε καλή φάση της ομάδας του, έχοντας προσφέρει και 6 έτοιμα γκολ.

Φαμπιάν Εστογιανόφ σ’ευχαριστούμε που επέλεξες τον Πανιώνιο και την Ελλάδα για να συνεχίσεις την, ήδη πετυχημένη, καριέρα σου.