Με τον ήλιο τα βάζω, με τον ήλιο τα βγάζω…

Επειδή εδώ και αρκετό καιρό έχει αναπτυχθεί μια ολόκληρη συζήτηση στο sombrero και αλλού σχετικά με το τι είναι ο φετινός ΠΑΟΚ, αδικημένος, ανίκανος και τα δύο ή κάτι άλλο, θα επιχειρήσω σήμερα να πω την γνώμη μου κρατώντας σχετικές αποστάσεις απ αυτή την φιλολογία και καταθέτοντας μια άποψη λίγο διαφορετική απ τα όσα έχουν ειπωθεί μέχρι σήμερα.
Ας ξεκινήσουμε από κάτι αδιαμφισβήτητο: ο ΠΑΟΚ είναι ο δευτεραθλητής της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος. Και επειδή σ ένα πρωτάθλημα δεν κρίνεται η θέση σου απ το αν κέρδισες όλους τους από κάτω σου αλλά από την διάρκεια και την συνολική σου συνέπεια, ο ΠΑΟΚ δικαιότατα βγήκε δεύτερος στην super league. Δεν μου λέει τίποτα αν δεν κέρδισε κανένα ντέρμπυ, το πρωτάθλημα δεν έχει 4 ομάδες αλλά πολύ περισσότερες.
Από άποψη υλικού τώρα, ο ΠΑΟΚ κατά την γνώμη μου δεν υπερτερεί όλων των ομάδων που βρέθηκαν από κάτω του στην βαθμολογία. Ισως κάποιοι παίκτες του να έχουν υπερεκτιμηθεί απ τους οπαδούς της ομάδας λόγω αποτελεσμάτων, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ατομικά υπερέχουν του συνόλου των παικτών της ΑΕΚ ή του Παναθηναϊκού για παράδειγμα.
Εδώ όμως έρχονται να προστεθούν κάποιοι άλλοι πολύ σημαντικοί παράγοντες που καθορίζουν τη θέση μιάς ομάδας στο πρωτάθλημα όπως είναι το κίνητρο, η ομαδική δουλειά και η έδρα.
Ας αφήσουμε τα δύο τελευταία στα οποία έτσι κι αλλοιώς ο ΠΑΟΚ παίρνει καλό βαθμό και ας επικεντρωθούμε στο πρώτο: το κίνητρο.
Ποιος αλήθεια είχε το μεγαλύτερο κίνητρο να βγει δεύτερος στο πρωτάθλημα; Η ΑΕΚ, «ηθική» πρωταθλήτρια της περσινής χρονιάς δεν μπορεί παρά λογικά φέτος να είχε στόχο ξανά την πρώτη θέση.
Ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός του υψηλού μπάτζετ και των συνεχόμενων «καρπαζιών» απ τον αιώνιο αντίπαλο, ασφαλώς δεν μπορεί να έχει άλλο στόχο απ το πρωτάθλημα.
Ο ΠΑΟΚ όμως, που πέρυσι ολοκλήρωσε μια απ τις χειρότερες χρονιές της ιστορίας του δεν θα μπορούσε παρά να βλέπει σαν «ταβάνι» την δεύτερη θέση.
Οσο οι άλλοι δύο ξενέρωναν γιατί απομακρύνονταν απ το ρετιρέ της βαθμολογίας, τόσο ο ΠΑΟΚ «φτιαχνόταν» γιατί τους κόντραρε και τους περνούσε.
Για τον ΠΑΟΚ η φετινή χρονιά είναι αναμφίβολα επιτυχημένη ό,τι κι αν συμβαίνει στα play offs.
Για τον ένα εκ των άλλων δύο θα είναι απλώς σωμένη με την έξοδο στο Champions League αλλά σε καμιά περίπτωση επιτυχημένη. Να λέμε την αλήθεια δηλαδή, για να μην τρελλαθούμε…
Τα play offs τώρα, που δεν θα εξετάσω αν καλώς ή κακώς γίνονται, αυτό αποτελεί αντικείμενο μιάς άλλης συζήτησης, είναι μια διαφορετική υπόθεση.
Εκεί έχουμε ένα μίνι πρωτάθλημα με υψηλό κίνητρο και στο οποίο καλώς ή κακώς φαίνονται αυτά που επιμελώς κρύβει η κανονική διάρκεια με την παρουσία όλων των ομάδων. Επειδή δηλαδή όλα κρίνονται στις…μετωπικές συγκρούσεις 4 ομάδων, εκεί ναι! Παίζει ρόλο το ότι ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να κερδίσει ντέρμπυ. Και αν σε πολλές περιπτώσεις έχει δίκιο να φωνάζει για την διαιτησία, δεν έχει καταφέρει σε κανένα μέχρι σήμερα παιχνίδι να μας δείξει ότι θέλει την νίκη πιο πολύ απ τον εκάστοτε αντίπαλό του (πλην Λάρισας). Σε όλα σου δίνει την εντύπωση πως απλά παίζει για να μην χάσει ή για να μην συντριβεί και να μπορεί μετά να μιλήσει για τις μία, δύο ή περισσότερες φάσεις που κατά την γνώμη του αδικήθηκε.
Ετσι λοιπόν θα ήταν άδικο η ομάδα με την πιο επιτυχημένη χρονιά στο ελληνικό πρωτάθλημα με βάση τους στόχους και την περσινή της κατάσταση να μείνει σε μια δαιμονολογία που μπορεί δημαγωγικά να βολεύει αλλά δεν κάνει τίποτε άλλο απ το να κρύβει την αλήθεια.
Αν ο ΠΑΟΚ βγήκε δεύτερος φέτος, του χρόνου πρέπει να έχει τους ίδιους ή και μεγαλύτερους στόχους. Και για να τα καταφέρει δεν αρκεί μόνο ο Γκαγκάτσης ή η δαιμονοποίηση του Κάκου.
Θα πρέπει να ψάξει με μεγάλη προσοχή το ρόστερ του, να δεί τι πραγματικά πρέπει να διορθώσει και να βελτιώσει και να χτίσει μια ομάδα ικανή αν όχι να τους κερδίζει όλους, τουλάχιστον να το πιστεύει.