Το πρόβλημα της ..αριστεράς

Το να αντιμετωπίζεις τον, χωρίς βαθμό, ουραγό της βαθμολογίας σ’ ένα γήπεδο που παρόλο που βρίσκεται 270 χιλιόμετρα μακριά από το Χαριλάου, έχει κυριευτεί από δικούς σου οπαδούς και να μην μπορείς να τον κερδίσεις είναι τόσο μεγάλη αποτυχία όσο το να σε κατατροπώνει στις εκλογές ένας τύπος που ειδικεύεται στα σαρδάμ και αδυνατεί να καβαλήσει ένα απλό ποδήλατο. Και δεν χρειάζεται ο στόχος σου να είναι ο πρωταθλητισμός, για να το νιώσεις αυτό.

Έξι συμπληρωμένοι αγώνες στην φετινή Σούπερ Λιγκ και ο Μαζίνιο ψάχνει ακόμα τρόπο να αξιοποιήσει το άπλετο ταλέντο των μεσο-επιθετικών του. Έξι αγώνες, χωρίς αριστερό χαφ-εξτρέμ. Έξι αγώνες διαρκούς σύγχυσης και μπερδέματος ρόλων, μεταξύ κάποιων εκ των πιο ταλαντούχων παικτών στο Ελληνικό πρωτάθλημα. Μια ομάδα μπλοκαρισμένη στον άξονα, που στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα βρει κάποιες επιθετικές λύσεις από τα δεξιά, εκεί που υπάρχουν επιλογές με παίκτες που γνωρίζουν την θέση. Και από αριστερά; To κενό, το τίποτα, η απουσία.

Το να προσπαθήσεις να γεμίσεις το Τίποτα αυτό με παίκτες που δεν ..νιώθουν αριστερό χαφ έχει ήδη αποδειχτεί ανέφικτο. Σε όλες τις δοκιμές έως τώρα, το Τίποτα κερδίζει, εξαφανίζει τον παίκτη κι εσύ καταλήγεις να παίζεις πάντα με αριθμητικό μειονέκτημα. Ο Κόκε πιθανόν σε κάποια περίοδο της ζωής του να μπορούσε να το γεμίσει, αλλά αυτή η περίοδος δεν είναι σίγουρα αυτή που διανύουμε. Ο Γκρασιάν δεν ονομάστηκε τυχαία “η αλλαγή του Ρικέλμε” – και ακόμα κι ένα μικρό παιδί μπορεί να αντιληφθεί σε ποια θέση ταιριάζει ο Ρικέλμε. Ο Πίτου Γκαρσία, που αποκτήθηκε για να καλύψει το κενό αυτό, συμπλήρωσε έναν μήνα πριν πατήσει για πρώτη φορά χόρτο εχθές, έστω και για μερικά λεπτά. Ο Φερνάντεζ δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιοριστεί στα άκρα, καθώς θα είναι ποδοσφαιρικό έγκλημα εφάμιλλο του να βάλεις τον Τσάβι να παίξει σ’ενα ολόκληρο παιχνίδι δεξί εξτρέμ και μόνο δεξί εξτρέμ! Το να περάσεις στα αριστερά έναν εκ των δεξιών χαφ απ’την άλλη, πιθανόν να σου δώσει κάποια επιπλέον μπασίματα αλλά θα χαραμίσει τα τόσα λίτρα γάλατος που έχει καταναλώσει ο Αμπρέου, για να φτάσει τα 193 εκατοστά.

Η αλλαγή του συστήματος από 4-2-3-1 σε 4-4-2, που έχει δοκιμάσει ο Μαζίνιο σε κάποιες περιπτώσεις, δεν απέφερε επίσης καρπούς, καθώς με όποιον τρόπο και να βάλεις τα νουμεράκια στην διάταξη, αν δεν υπάρχει παίκτης ικανός να δημιουργήσει από τα αριστερά, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Μπλοκάρισμα στον άξονα, ένας Αράνο ‘νεκρός’ από το 60λεπτο και μια επίθεση που ‘γέρνει’ συνεχώς προς τα δεξιά σε τέτοιο βαθμό, που ο αντίπαλος προπονητής (βλέπε Μαντζουράκης) περνάει στο παιχνίδι και δεύτερο αριστερό μπακ!

Το πρωτάθλημα είναι ακόμα στην αρχή του. Αλλά χαμένοι πόντοι, όπως αυτοί απέναντι στον, φιλότιμο αλλά προβληματικό και αγνώριστο σε σχέση με την περσινή χρονιά, Πανθρακικό δεν αναπληρώνονται εύκολα, γι’ αυτό ο Μαζίνιο πρέπει να βρει άμεσα λύσεις που θα  ξεμπλοκάρουν την επιθετική λειτουργία της ομάδας, ώστε να καταφέρει να πετυχαίνει περισσότερα γκολ απ’ όσα – με τραγικό και ‘αστείο’ συνήθως τρόπο – δέχεται. Ακόμα κι αν αυτές περιλαμβάνουν την παραμονή στον πάγκο κάποιων πρωτοκλασάτων ονομάτων…