Ο ξεχωριστός κύριος Μπλάνκο: Η συνέχεια

(Ο ξεχωριστός κύριος Μπλάνκο: Ο πρόλογος)

Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που περνάνε τόσο απαρατήρητοι σ’ ένα παιχνίδι, που στο ημίχρονο απορείς γιατί δεν τους έβαλε ο προπονητής να παίξουν. Ο Κουατεμόκ Μπλάνκο έχει τόση σχέση μ’ αυτούς, όση έχει ο Γκράβεσεν με τη λεπτότητα ή ο Μήτρογλου με το στυλ. Κινούμενος στα όρια της συμβατικής ποδοσφαιρικής φαντασίας των περισσότερων ποδοσφαιριστών ο  Μπλάνκο κάνει όλα αυτά που οι υπόλοιποι είτε αδυνατούν, είτε αρνούνται να σκεφτούν: “Ολόκληρος μαντράχαλος και θα σταματάω τη μπάλα με τον κώλο;”

Εκεί που η σκέψη οδηγείται ασυναίσθητα, καθαρά από θέμα συνήθειας και εκπαίδευσης, στο ‘καλύπτω την μπάλα από τους δυο αντιπάλους που με κλείνουν’, ο Μπλάνκο κολλάει τη μπάλα ανάμεσα στα πόδια του και προσπαθεί να πηδήξει μαζί της πάνω από τα αντίπαλα πόδια. Παιδικό, αστείο, γελοίο. Αλλά ποτέ κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι πρόκειται για σοβαρό άνθρωπο.

Εκεί λοιπόν, στα σύνορα μεταξύ της πειθαρχίας και του χαβαλέ, ο γίγαντας Μπλάνκο στήνει ένα προσωπικό πάρτυ, αλλάζοντας  ομάδα προπόνησης με την χαρακτηριστική άνεση ενός ανθρώπου που ζει σ’ ένα δικό του κόσμο στον οποίο τα πρότυπα συμπεριφοράς είναι τελείως διαφορετικά από αυτά που ξέρουμε.

(Ο ξεχωριστός κύριος Μπλάνκο: 39 χρονών καραγκιοζάκος)