Πες μας τι πίνεις!

Καταρχήν πρέπει από την αρχή να δηλώσω, ότι στο Sombrero δεν έτυχε κανείς μας να είναι οπαδός της Εθνικής Ελλάδος. Η λέξη οπαδός, δεν γράφτηκε τυχαία, την εννοώ ακριβώς όπως ο καθένας που διαβάζει αυτό το blog, νιώθει οπαδός της ομάδας του. Κανένας μας δεν νιώθει αυτό το ψυχολογικό βάρος της ήττας, κανείς δεν ξόδεψε πάνω από 30 λεπτά για να ερμηνεύσει την λογική του Ρεχάγκελ και από ότι βλέπω στο MSN μου κανείς δεν ακύρωσε τα πλάνα του για το βράδυ.

Θα κρίνω λοιπόν την εθνική σαν φίλαθλος που φυσικά γνωρίζω για την ομάδα την ειδησεογραφία της και σαν Έλληνας ποδοσφαιρόφιλος.

Δεν υπάρχει καμία λογική, τουλάχιστον εμφανής, στις εμπνεύσεις του προπονητή που πήρε το Σαν Μαρίνο της Ευρώπης το έκανε Πρωταθλητή Ευρώπης και το επέτρεψε να συμμετέχει σε δύο γιορτές του ποδοσφαίρου όπως το προηγούμενο Euro και αυτό το Μουντιάλ. Αρνούμαι με κάθε τρόπο να κατηγορήσω αυτόν τον άνθρωπο, γιατί απλά σαν παρατηρητής, βλέπω μόνο θετικά στα αποτελέσματά του. Και όμως, όπως έγραψα, δεν υπάρχει λογική εξήγηση στα σημερινά του πεπραγμένα:

1. Να αλλάξει τον Χαλκιά από βασικό τερματοφύλακα. Αυτόν που παίζει στην ομάδα με τα λιγότερα γκολ παθητικό τα δυο τελευταία χρόνια.

2. Να αφήσει έξω τον καλύτερο παίκτη στην άμυνα, τον παίκτη της Λίβερπουλ Κυργιάκο.

3. Να αλλάξει θέση τον Τοροσίδη, ώστε… 4. να βάλει μέσα τον ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή Σεϊταρίδη (τον χαρακτηρισμό τον κέρδισε μόνος του)

5. Να βάλει τον Τζιώλη, ενώ θα μπορούσε στην θέση του να βάλει τον Κατσουράνη και 6. στην θέση του Κατσουράνη έναν δημιουργικό παίκτη.

7. Η επιλογή του Πατσατζόγλου

8. Η μη χρησιμοποίηση του Νίνη και 9.  του επαγγελματία ποδοσφαιριστή Σαλπιγγίδη (και αυτός κέρδισε μόνος του τον χαρακτηρισμό!)

10. Η χρησιμοποίηση δύο ψηλών και σχετικά αργών παικτών (για τις απαιτήσεις του 4-3-3) Χαριστέα και Σαμαρά στα άκρα

Δύο εξηγήσεις μπορώ να δώσω για αυτές τις αποφάσεις. Ή μας εκδικείται επειδή είναι Γερμανός ή έβαλε σε κλήρωση τις θέσεις και τις αλλαγές των παικτών και τους άφησε να τραβήξουν τα χαρτάκια και να ορίσουν μόνοι τους την τύχη τους.

Αν και δεν ξέρω πόσο νόημα έχει πλέον να μάθουμε, αφού από ότι φαίνεται, ο μόνος στόχος της Εθνικής είναι αν οι παίκτες θα επιδείξουν αυταπάρνηση, αρνούμενοι να χαρακτηριστούν περισσότερο τουρίστες από την ομάδα του 1994 ή θα σκεφτούν τις πιθανές μεταγραφές τους και θα παίξουν στοιχειώδη μπάλα. Όσον αφορά τον Ρεχάγκελ, είναι δεδομένο ότι ο κύκλος του θα τελειώσει μετά το Μουντιάλ και εφόσον στην ΕΠΟ (αν βρούνε χρόνο να ασχοληθούν με την Εθνική και όχι με τους ορισμούς των διαιτητών της επόμενης χρονιάς) θέλουν το καλό της ομάδας, η πρόσληψη του Σάντος δείχνει μονόδρομος.