Οι ομάδες του Μουντιάλ: Ισπανία

(Σημερινό γκολ Ισπανικής ‘προετοιμασίας’)

ΙΣΠΑΝΙΑ:

Είναι στην παραλία 2 Γερμανοί, 2 Έλληνες, 2 Ιταλοί, 2 Γιαπωνέζοι, 2 Βραζιλιάνοι και 2 Ισπανοί. Και ξαφνικά από το πουθενά πετάγεται μια μπάλα: Οι Γερμανοί θα κάνουν εντατική και πειθαρχημένη προπόνηση, τρέχοντας στην άμμο συγκεκριμένη απόσταση ικανή να τους επιτρέψει να βγάλουν όλο το παιχνίδι και κάνοντας κατάλληλα σετ ασκήσεων, ξεκινώντας από το κεφάλι και καταλήγοντας στα πόδια. Οι Γιαπωνέζοι θα ετοιμάσουν τα τριποδάκια για τις κάμερες και θα καθαρίσουν την περιοχή, από τα σκουπίδια των Ελλήνων, για να οριοθετήσουν το γήπεδο. Οι Βραζιλιάνοι θα μαλώσουν για το ποιος θα παίξει στην επίθεση. Ο ένας Ιταλός θα φτιάξει την κορδέλα στο μαλλί του και ο άλλος θα περιμένει τον πρώτο να τελειώσει για να τον αλείψει με αντηλιακό. Οι Έλληνες θα γυρίσουν πλευρά στις ξαπλώστρες και θα ποντάρουν τα λεφτά τους στους Βραζιλιάνους.

Οι Ισπανοί θα πάρουν την μπάλα και θα κάνουν πασούλες παραμένοντας διαρκώς σε κίνηση, περιμένοντας να ξεκινήσει το ματς. Και θα σταματήσουν μόνο όταν τελειώσει. Η μέρα, όχι ο αγώνας!

Το όνειρο: Και πρωταθλητές Ευρώπης και πρωταθλητές κόσμου. Το ‘κάναν πρόσφατα οι Γάλλοι. Γιατί όχι κι αυτοί;

Η ρεαλιστική προσέγγιση: Αν ψάξεις στο google με λήμμα “ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο” το πρώτο αποτέλεσμα που λογικά θα πάρεις είναι Metallica “εθνική Ισπανίας”.

Ποιον προσέχω: Τον Τζον Στόκτον του ποδοσφαίρου. Τον άνθρωπο που μικρός έπεσε στην χύτρα του αλτρουισμού. Τον παίκτη που πασάρει καλύτερα κι απ’ την σκέψη του. Τον Τσάβι. (Θα το κάνεις θέλεις, δεν θέλεις, καθώς το όνομα του θα ακουστεί περισσότερες φορές κι απ’ τις κοτσάνες των Βερνικοθεοφιλόπουλων).