Ντέκο ο χαλαρός

Παρακολουθώ τον Ντέκο να κάνει προθέρμανση στο ημίχρονο του αγώνα με την Ισπανία. Είναι άνετος, χαλαρός και χαμογελάει συνέχεια παρά την κρισιμότητα του αγώνα. Σύμφωνα με τα όσα έχει δηλώσει πριν την έναρξη της διοργάνωσης, αυτό πιθανόν να είναι και το τελευταίο του παιχνίδι με τη φανέλα της εθνικής αλλά αυτό είναι λόγος νευρικότητας για έναν κοινό επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Όχι για τον Ντέκο.

Ένας μικροτραυματισμός τον έχει αφήσει εκτός ομάδας μετά από το πρώτο παιχνίδι των ομίλων, αλλά κι αυτό είναι λόγος προβληματισμού και ανυπομονησίας για τα νέα παιδιά που το αίμα τους βράζει. Όχι για τον γερο-Ντέκο. Ο Βραζιλιανοπορτογάλος είναι πολύ μεγάλος για να ψάξει νέες προκλήσεις στην καριέρα του αλλά και αρκετά μικρός για να ανοίξει εστιατόριο στην Βραζιλία, για να έχει ένα μέρος να συγκεντρώνει στις γιορτές τη φαμίλια και τα διάφορα κουτσούβελα που έχει σπείρει δεξιά κι αριστερά.

Παρακολουθώ τον Ντέκο στον αγώνα με την Ακτή στην πρεμιέρα της Πορτογαλίας στο τουρνουά. Για την ακρίβεια, κάνω προσπάθεια να τον παρακολουθήσω καθώς μ’ έναν μαγικό τρόπο καταφέρνει συνήθως να βρίσκεται εκτός του πλάνου της κάμερας, η οποία ως γνωστόν συνήθως ακολουθεί τη μπάλα. Στην μια ώρα που αγωνίζεται επιχειρεί δυο αποτυχημένες πάσες με τακουνάκι, χωρίς λόγο και αιτία, και αρκετές ακόμα “φρικτές” – όπως χαρακτηριστικά τις σχολίασε κάποιος ξένος αρθρογράφος – πάσες που δεν καταλήγουν πουθενά. Ενδιάμεσα περπατάει σ’ έναν καλά οριοθετημένο χώρο, κουβαλώντας συνέχεια τη βαριεστημένη μουσούδα που είχε ο Βασίλης Τσιάρτας τις μέρες που είχε πολύ ήλιο, το γήπεδο δεν είχε σπιθαμή σκιάς κι αυτός έπρεπε να δουλέψει.

Οι Έλληνες σχολιαστές προσπαθούν αδιάκοπα για ένα ολόκληρο ημίχρονο να μας επιστήσουν την προσοχή στην δυσλειτουργία του κέντρου της Πορτογαλίας, μιλώντας για κακή συνεργασία μεταξύ των μέσων, νομίζοντας πως ο Ντέκο είναι απλά σε κακή μέρα. Το παιχνίδι τελικά λήγει 0-0 αφού Πορτογαλία χωρίς Νάνι (και Ρονάλντο), προκοπή δεν κάνει. Λίγες μέρες μετά διαβάζω σε πρωτοσέλιδα ελληνικών φυλλάδων πως ο Ολυμπιακός ενδιαφέρεται για τον Ντέκο. Χαμογελάω. Η συνταξιοδότηση του έχει πάρει το δρόμο της. Αν δεν είναι η Ελλάδα στην επόμενη στροφή, θα είναι κάποια παραλία της Βραζιλίας, με την κλασσική πρόφαση: “Mου έλειψαν οι ρίζες μου”.

Παρακολουθώ τυχαία ένα βίντεο της NIKE, στο οποίο μια κάμερα ακολουθεί τον Κριστιάνο Ρονάλντο στα αποδυτήρια της εθνικής Πορτογαλίας. Ανάμεσα από κουραστικά πλάνα στα οποία ο Κριστιάνο χαϊδεύει τα πόδια του κολλάω στην παραπάνω σκηνή ομαδικής εμψύχωσης “πάμε να τους δείξουμε πως… κατακτούν τον κόσμο οι Πορτογάλοι, ου-α-ου-α κι όλα τα σχετικά”. Πάνω στο ζενίθ του πάθους ένας μόνο ψάχνει τρόπο να φύγει από τους αγροίκους. Είπαμε, ήρθαμε να κάνουμε τη δουλειά μας, δεν χρειάζεται να φωνάζουμε κιόλας…

Ο Άντερσον Λουίζ Ντε Σόουζα, ή αλλιώς Ντέκο, ο πιο σας-έχω-όλους-γραμμένους-πλέον-εγώ-τα-έχω-καταφέρει-σχεδόν-όλα ποδοσφαιριστής παγκόσμιας εμβέλειας μετά τον Ροναλντίνιο, έχει αποσυρθεί εδώ και λίγα χρόνια από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, απλά δεν έχει φιλοτιμηθεί να το ανακοινώσει στον πλανήτη. Είναι σαν εκείνους τους παππούδες που η γιαγιά τα κακαρώνει αλλά από γραφειοκρατικό λάθος η σύνταξη της συνεχίζει να έρχεται στο σπίτι κι αυτοί αποφασίζουν να το κρατήσουν μυστικό και να παριστάνουν τους παντρεμένους. Χαζοί είναι να κλείσουν μόνοι τους την κάνουλα της χρηματοδότησης;