Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Μαύρα μούρα, άσπρα μούρα χάνουμε την Απερτούρα

Πιο κοντά από ποτέ φαίνεται να είναι στην Αργεντινή η επιστροφή στα πρωταθλήματα των δύο γύρων. Ο ισχυρός άντρας της AFA Χούλιο Γκροντόνα σχεδόν το επιβεβαίωσε αν και ακόμα δεν είναι επίσημο. Η κουβέντα είχε ξανανοίξει τα τελευταία χρόνια και νομίζω πριν ένα-δυο χρόνια είχε ξανακουστεί ως πολύ πιθανό. Φαίνεται ότι από το 2011 θα γίνει πραγματικότητα.

Να πούμε εδώ ότι η Αργεντινή έχει ένα από τα πιο παλιά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου στον κόσμο, καθώς η ιστορία του ξεκινάει από το 1891. Κάπου έχω διαβάσει ότι είναι το πιο παλιό πρωτάθλημα πλην της Βρετανίας, δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει. Με 40 χρόνια ύπαρξης το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου της Αργεντινής γίνεται επαγγελματικό το 1931 και ξεκινάει με φυσιολογικό τρόπο. Δηλαδή δυο γύρους όπου όλοι παίζουν με όλους και στο τέλος αυτός με τους περισσότερους βαθμούς στέφεται πρωταθλητής. Ανάλογα με τη σεζόν υποβιβαζόταν ο τελευταίος, οι δυο τελευταίοι ή ακόμα και κανείς.

Το 1967 αυτό αλλάζει κι η Αργεντινή αρχίζει να συμβαδίζει με τα εξωφρενικά συστήματα διεξαγωγής πρωταθλημάτων που βλέπαμε και ακόμα βλέπουμε σε αρκετές χώρες της Λατινικής Αμερικής. Έτσι έχουμε το Μετροπολιτάνο και το Νασιονάλ. Στο πρώτο παίζουν οι κλασσικές ομάδες της Αργεντινής χωρισμένες σε δυο γκρουπ όπου παίζουν όλοι με όλους και στο τέλος οι δυο πρώτοι παίζουν κάτι σαν πλέι οφ. Το σύστημα ας πούμε έμοιαζε με κάτι σαν το ΝΒΑ, κάτι παρόμοιο έχουν στο Μεξικό και στις ΗΠΑ τώρα. Στο Νασιονάλ όμως έπαιζαν και άλλες μικρότερες ομάδες με τις κορυφαίες του Μετροπολιτάνο. Πάντα σε έναν γύρο.

Αυτό το σύστημα δεν αντέχει πολύ και το 1970 δέχεται νέες αλλαγές καθώς ευνοούσε πολύ το αμυντικό ποδόσφαιρο. Επειδή θα μπλέξουμε πολύ άσχημα για να το εξηγήσουμε ας πούμε ανακριβώς και γενικώς ότι είχαμε το Μετροπολιτάνο στο οποίο έπαιζαν όλοι με όλους (σε έναν ή συνήθως δύο γύρους ανάλογα με τα κέφια) και είχαμε και το Νασιονάλ για το τσακίρ κέφι στο οποίο αγωνίζονταν ομάδες σε σύστημα γκρουπ και πλέι-οφ.

Αυτά ως το 1985 όπου η Αργεντινή επιστρέφει αποκλειστικά σε πρωτάθλημα δύο γύρων, το Νασιονάλ καταργείται και το “καλεντάρι” παίρνει ευρωπαϊκή μορφή ξεκινώντας τον Αύγουστο και τελειώνοντας τον Ιούλιο του επόμενου χρόνου. (Εντάξει, μια χρονιά είπαμε να καταργήσουμε τις ισοπαλίες και παίζαμε πέναλτυ στο τέλος των αγώνων αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες).

Από το 1991 ξεκινάμε αυτό που έχουμε και τώρα. Δυο ξεχωριστά πρωταθλήματα. Απερτούρα από χειμώνα μέχρι καλοκαίρι (ευρωπαϊκό) και Κλαουζούρα από καλοκαίρι μέχρι χειμώνα. Δυο πρωταθλητές και αρκετοί μαθηματικοί τύποι για όλα τα υπόλοιπα.

2010 και ο Χούλιο Γκροντόνα, ο άνθρωπος που πριν 20 χρόνια έφερε τα μικρά πρωταθλήματα αποφασίζει να το ξαναλλάξει (παρένθεση, ο ίδιος δήλωσε ότι ΔΕΝ θα αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο οι ομάδες πέφτουν καθώς το περίφημο σύστημα με τους συντελεστές θα παραμείνει ως έχει, προς το παρόν δεν γνωρίζω πώς θα κερδίζουν οι ομάδες έξοδο σε Σουνταμερικάνα και Λιμπερταδόρες). Τι συμβαίνει όμως; Πέρα από τα διάφορα σενάρια υπάρχουν και επιχειρήματα. Με όσα έχω διαβάσει θα προσπαθήσω να κάνω μια περίληψη για όσους συνάρρωστους ενδιαφερόνται:

  1. Ένας από τους βασικούς λόγους της ύπαρξης των “μικρών πρωταθλημάτων” ήταν να δοθεί ενδιαφέρον στην Λίγκα. Από το 1931 ως το 1967 οι παραδοσιακοί Μεγάλοι 5 της Αργεντινής κατακτούν τα περισσότερα πρωταθλήματα (τώρα κάποιος θα ρωτήσει, τι να πουν και στην Σκωτία και στο Ελλαδιστάν). Το ίδιο ισχύει και από το 1970 ως το 1990 με Μπόκα και Ρίβερ κατά κύριο λόγο να σαρώνουν. Στα πρωταθλήματα δύο γύρων το 87% των τίτλων το έχουν κατακτήσει οι μεγάλες ομάδες. Αντίθετα τα μικρά τουρνουά τα κατακτούν κατά 65%, ενώ το περίφημο Νασιονάλ μόλις κατά 57%. Mε τις Μπόκα και Ρίβερ να έχουν κατακτήσει συνολικά μόλις 2 φορές τα 8 τελευταία πρωταθλήματα και να βρίσκονται σε κακή κατάσταση, φαίνεται ότι αυτός ο λόγος πλέον εκλείπει. Δεν ξέρω αν είναι τυχαία και η επιλογή αυτής της εβδομάδας για να ανακοινωθεί κάτι τέτοιο, καθώς περιμένουμε το σούπερ-κλάσικο με τη Ρίβερ να έχει μείνει χωρίς προπονητή και την Μπόκα να είναι έτοιμη να απολύσει το δικό της. Ντέρμπυ γοήτρου και μόνο… Ομάδες όπως η Λανούς, η Μπάνφιλντ και η Βέλεζ έχουν φτιάξει σημαντικά σύνολα και έχουν μικρύνει κατά πολύ την ψαλίδα.
  2. Ο Γκροντόνα έφερε και ένα άλλο επιχείρημα. Αυτό της… αποφόρτισης. Μπορεί το μικρό τουρνουά να δίνει ευκαιρία σε μια μικρή ομάδα να το κατακτήσει, από την άλλη όμως κάνει τον κάθε βαθμό πολύτιμο και προσθέτει πίεση σε όλους. Προπονητές αλλάζουν μόλις μετά από 2-3 αγώνες, οι παίκτες νιώθουν την πίεση πολύ περισσότερο (πρόσφατο παράδειγμα τα όσα έγιναν στην ομάδα της Κίλμες, με τους παίκτες να προπονούνται υπό την προστασία της αστυνομίας), οι διαιτητές κρίνονται ακόμα πιο αυστηρά και όλα φαίνονται πολύ πιο κρίσιμα. Επιτέλους ο προπονητής θα έχει χρόνο να παρουσιάσει κάποιο έργο κι οι παίκτες των ομάδων δεύτερες ευκαιρίες.
  3. Υπάρχει επίσης και το θέμα της ανταγωνιστικότητας. Ένα από τα πιο μπουρδελοποιημένα συστήματα ήταν αυτό στη Βραζιλία (εκεί υπήρχε και η δικαιολογία των τεράστιων αποστάσεων) το οποίο όμως πλέον είναι ίδιο με το κλασικό ευρωπαϊκό (άσχετα μετά αν έχουμε τα διάφορα τοπικά έτσι για να… χαλαρώνουν οι παίκτες). Η Βραζιλία πλέον με το πρωτάθλημα των δυο γύρων έχει αποκτήσει ένα πολύ δυνατό και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα και αυτό φαίνεται και στις επιτυχίες τους στο Λιμπερταδόρες και Σουνταμερικάνα. Ανταγωνιστικότητα = χρήματα που τόσο έχει ανάγκη το φτωχό αργεντίνικο ποδόσφαιρο.

Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν και άλλα προβλήματα να λυθούν. Τι θα γίνει με τις ημερομηνίες; Ο Γκροντόνα σκέφτεται να το κάνει όπως και το 1985 με το πρωτάθλημα να αρχίζει και να τελειώνει ίδια περίοδο με τα ευρωπαϊκά. Τι κερδίζει με αυτό; Αυτό που χάνουν στη Βραζιλία. Οι Βραζιλιάνοι ξεκινάνε την Άνοιξη (τη δική μας) και τελειώνουν το Δεκέμβριο. Έτσι, στην μέση του πρωταθλήματος εκεί κατά το ευρωπαϊκό καλοκαίρι πλακώνουν οι Ευρωπαίοι κονκισταδόροι και ρημάζουν τις ομάδες αγοράζοντας παίκτες και κάνοντας άνω κάτω το πρωτάθλημα. Ένα πρωτάθλημα με… ευρωπαϊκό ημερολόγιο γλιτώνει την Αργεντινή (που ήδη έχει γίνει νούμερο 1 σε εξαγωγές) από όλα αυτά τα δεινά, καθώς η μεταγραφική περίοδος του καλοκαιριού θα συμβαδίζει και με τη δική της (και τώρα συμβαίνει αυτό βέβαια καθώς είναι μεταξύ Κλαουζούρα-Απερτούρα). Ο προβληματισμός όμως έγκειται σε… γεωγραφικούς λόγους. Στο Νότιο ημισφαίριο οι εποχές είναι ανάποδα. Πώς θα γίνει ο Αργεντίνος που έχει πάει για τα μπάνια του εκεί κατά την Πρωτοχρονιά να πάει με 40φεύγα βαθμούς να δει μπάλα; Ευτυχώς ο χειμώνας δεν είναι σοβιετικού τύπου και ας πούμε ότι παλεύεται. Ακόμα όμως και αν οι αγώνες γίνουν βραδινοί (τώρα είναι κατά κύριο λόγο μεσημεριανοί) υπάρχει το θέμα της βίας. Μια πιθανή λύση είναι η διακοπή του το καλοκαίρι, όπως αντίστοιχα γίνεται στη Γερμανία την ίδια περίοδο για το χειμώνα, αλλά όλα αυτά είναι ακόμα στο πλαίσιο των φημών. Εδώ καλά καλά δεν έχει επικυρωθεί η επιστροφή στα πρωταθλήματα δύο γύρων, αν και από ότι λέγεται το πρώτο θα έχει και το όνομα του πρώην προέδρου της Αργεντινής Νέστο Κίρχνερ που πέθανε πρόσφατα.

Το θέμα θα έχει ενδιαφέρον καθώς είναι πιθανό οι μικρότερες ομάδες να αντιδράσουν. Επίσης, ο Γκροντόνα προτίθεται να προτείνει και την αλλαγή στις διοργανώσεις των Σουνταμερικάνα και Λιμπερταδόρες που τώρα καταλαμβάνουν περίπου από μισό χρόνο η καθεμία, αλλά φαίνεται αρκετά δύσκολο να συμφωνήσει και η Ομοσπονδία της Ν. Αμερικής για κάτι τέτοιο…

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

ποδόσφαιρο Λατινικής Αμερικής

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Το δύσκολο ταξίδι του Πάολο Γκερέρο

Η ώρα περνούσε βασανιστικά την προτελευταία αγωνιστική των προκριματικών του Μουντιάλ. Στο Μπομπονέρα (που είχε επιλέξει εκτάκτως η Αργεντινή για έδρα, πιστεύοντας ότι θα γίνει κολαστήριο) ήμασταν ήδη στο 40′ κι οι γηπεδούχοι έβλεπαν ότι δεν αρκούσε η φωνή των οπαδών. Το Περού κρατούσε το 0 και μπροστά είχε τον Γκερέρο να τα βάζει μόνος […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο (Vol. IXV)

Ντόρτμουντ, Γερμανία Περνάμε ωραία στο ζέσταμα και αυτό βγαίνει στο γήπεδο. Η ιστορία του Ομπαμεγιάνγκ και του Ρόις είναι ένα bromance μεταξύ δύο φίλων που νομίζουν ότι είναι ο Μπάτμαν και ο Ρόμπιν. Εδώ τους βλέπουμε σε ασκήσεις συγχρονισμένου ζεστάματος, σε ένα σκετσάκι που σίγουρα έχει δουλευτεί κάποιο βράδυ στο σπίτι του ενός. Κανείς δεν […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

10 σχόλια σχετικά με το “Μαύρα μούρα, άσπρα μούρα χάνουμε την Απερτούρα”

  1. Ο/Η charlie λέει:

    ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και ΜΑΚΑΡΙ να έχουμε επιστροφή στη σοβαρότητα. Καιρός είναι να τελειώνουμε με τα ανεκδοτικά πρωταθλήματα ενός γύρου και τις ομάδες να μηδενίζουν τα κοντέρ και να ξεκινάνε σα να μην συμβαίνει τίποτα.

    Το παράδειγμα της Βραζιλίας (που είχε το παρανοϊκότερο σύστημα -στην πραγματικότητα πολλά διαφορετικά- για δεκαετίες και τώρα έχει με διαφορά τη σοβαρότερη διοργάνωση στην ήπειρο πρέπει να γίνει μάθημα.

    Προσωπικά πιστεύω πως αν επιστρέψει στη σοβαρότητα και η Αργεντινή θα επιστρέψουν σιγά-σιγά και οι άλλες χώρες (όλες άλλαξαν/μιμήθηκαν το σύστημα μετά τις 2 μεγάλες…)

    Βασική λεπτομέρεια είναι βέβαια να βγαίνουν ΟΛΕΣ οι ομάδες από την ΙΔΙΑ, ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΗ βαθμολογία. Αυτή την απλή, γενική σούμα των 2 γύρων χωρίς ΚΑΝΕΝΑ άλλο ματς. Η πρωταθλήτρια, οι ομάδες του Λιμπερταδόρες, αυτές του Σουνταμερικάνα (επίσης πρέπει να σταματήσει η γελοιότητα να βγαίνουν οι… ίδιες), αυτές που πέφτουν. Ειδικά ο υποβιβασμός είναι βασικό να βγαίνει από την βαθμολογία της χρονιάς. Το τωρινό σύστημα είναι τρομακτικά άδικο για τους μικρούς ενώ μια μεσαία και άνω ομάδα πρέπει να κάνει 3 (ΤΡΕΙΣ) ΑΘΛΙΕΣ σαιζόν για να πέσει. Ελπίζω να πρυτανεύσει η λογική.

    Επίσης να σημειώσω ότι Απερτούρα-Κλαουζούρα έχουν κι άλλες χώρες στην ήπειρο αλλά το να αποτελείται το τουρνουά μόνο από τα ματς του κάθε γύρου χωρίς έστω πλαίυ-οφφς είναι αργεντινή πρωτοτυπία.

    Το μπέρδεμα είναι τόσο τραγελαφικό που υπάρχουν χρονιές που το Νασιονάλ ήταν πρωτάθλημα ενός γύρου, άλλες που ήταν πιο κανονικό, άλλες που το μετροπολιτάνο ήταν ενός γύρου, άλλες που ήταν κανονικό, άλλες που και τα δύο ήταν κανονικά!!!!! Παράνοια…

    Επίσης προσωπικά δεν δέχομαι να προσθέτω τα κανονικά πρωταθλήματα με αυτά του ενός γύρου.

    Δεν ξέρω για ποιον λόγο πραγματικά έγινε η αλλαγή αυτή αλλά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι τεράστια μούφα.

    Η Βέλεζ που πήρε αρκετά από τα απερτούρα-κλαουζούρα και δεν είχε πάρει από τα παλιά, ξεπετάχτηκε πρόσφατα και θα έπαιρνε και τα κλασσικά πρωταθλήματα αν γίνονταν (κάποιες χρονιές ήταν πολύ καλή σταθερά).
    Δλδ όλη η φασαρία έγινε για να πάρει από ένα πρωτάθλημα ενός γύρου η Εστουντιάντες, η Λανούς, η Αρχεντίνος και η Μπάνφιλντ;;; Σε 40+ χρόνια;;; Γιατί όλα τα άλλα τα σήκωσαν οι ίδιες κλασσικές ομάδες.
    Γελάει ο κόσμος.
    Άλλωστε πρωτάθλημα με τα άλλα φορμάτ σήκωσαν και οι Κίλμες, Ουρακάν, Αρχεντίνος, ΦεροΚαρίλ, Χυμνάσια υ Εσκρίμα ΛΠ, Τσακαρίτα κτλ…

  2. Ο/Η duendes λέει:

    Ξενέρωτοι Αργεντινοί. Αμέσως να το σουλουπώσουν το θέμα, να κάνουν σοβαρή διοργάνωση, λες και δεν έχουμε αρκετές ήδη στον υπόλοιπο πλανήτη.

    Κανονικά πρέπει να αναθέσουν τον σχεδιασμό του νέου συστήματος διεξαγωγής σε επιτροπή Ουργουανών. Να τους φτιάξει 3 γύρους, μπαραζάκια, πλειοφια, μαθηματικές φόρμουλες, ομάδες που παίζουν με τον εαυτό τους, τα πάντα όλα!

  3. Ο/Η charlie λέει:

    Τι “αμέσως”;;;
    40 χρόνια έχουν που κάνουν αηδίες στις διοργανώσεις…

  4. Ο/Η balkou λέει:

    Αμήν…

  5. Ο/Η ΠιΖήτα λέει:

    Αρκετά κατατοπιστικό…αλλά και πάλι υπάρχουν ερωτήματα,από το πώς λειτουργούσαν τελικά όλα τα παραπάνω και πώς υποβιβάζονται ή προκρίνονταν σε κάποια διοργάνωση;Όπως και τα περί συντελεστών.

    υ.γ. απ όσο θυμάμαι οι tupamaros έχουν την πιο σχιζοειδή διοργάνωση;Γράψτε και λίγο παραπάνω για το Μεξικό… (CONCACAF Ch.L. όλα τα γκαφρά)

  6. Ο/Η duendes λέει:

    Για να περιγράψουμε λεπτομερώς το σύστημα στο Μεξικό (του οποίου οι ομάδες παίζουν και στο Τσου Λου της Κεντρικής-Βόρειας Αμερικής και στο Λιμπερταδόρες!), την Αργεντινή, την Ουρουγουάη και την Βραζιλία και το πως βγαίνουν κάθε χρόνο οι ομάδες που υποβιβάζονται ή παίζουν στις διεθνείς διοργανώσεις θα χρειαστούμε τουλάχιστον 1 μήνα άδεια από τις δουλειές μας.

    Και αρκετό αλκοόλ. 🙂

  7. Ο/Η ΠιΖήτα λέει:

    Εντάξει,τότε μόνο του Μεξικό ρε αλάνια…

    υ.γ. πάντως τα γνωρίζετε τα σπανιόλικα,ε;

  8. Ο/Η Elaith λέει:

    To πιο άρρωστο είναι της Ουρουγουάης κατ’ εμέ.
    Επειδή έγινε η ερώτηση και είναι σχετικά απλό (ΧΑΧΑΧΑΧΑ) θα πω για την Αργεντινή.
    Υπάρχει ένας συντελεστής για κάθε ομάδα. Είναι το σύνολο των βαθμών που έχει μαζέψει τα τρία τελευταία χρόνια και διαιρείται με τον αριθμό των αγώνων.
    Για τις ομάδες που δεν παίζουν τρία χρόνια η διαίρεση γίνεται με όσους αγώνες έχει παίξει η ομάδα.

    Oι δυο τελευταίες ομάδες υποβιβάζονται και στη θέση τους ανεβαίνουν οι δυο πρώτες της Β’ Εθνικής. Οι δυο επόμενες παίζουν μπαράζ με τρίτη και τέταρτη Β’ Εθνικής.

    Για να μην μιλάμε στον αέρα:
    http://www.ole.com.ar/estadisticas/futbol/primera-division.html#descenso

    Ολίμπο και Κίλμες όπως είναι τώρα υποβιβάζονται. Ρίβερ και Χιμνάσια ΛΠ δίνουν μπαράζ.
    Να πω εδώ ότι στα μπαράζ έχουμε ΔΙΠΛΟΥΣ αγώνες και αν δεν έχουμε νικητή (δεν μετράνε τα γκολ εκτός έδρας) κερδίζει αυτός της Α’ Εθνικής.
    Για να το κάνουμε πιο όμορφο να πούμε ότι μέχρι πρόσφατα υπήρχε Απερτούρα-Κλαουζούρα στη Β’ Εθνική (δυο πρωταθλητές) και γίνονταν μετά και μπαράζ για να δούμε ποιοι θα πάνε στα μπαράζ της ανόδου (!!!).
    Τώρα έχει γίνει πιο απλό το σύστημα με ένα πρωτάθλημα δύο γύρων.

    Για την… έξοδο στην Ευρώπη. Ούτε εκεί είναι απλά τα πράγματα. Πηγαίνουν οι δυο πρωταθλητές (Απερτούρα Κλαουζούρα). ΠΡΟΣΟΧΗ όμως.
    Ας πούμε γίνεται το Λιμπερταδόρες του 2005. Το Λιμπερταδόρες γίνεται από Γενάρη μέχρι καλοκαίρι.
    Ωραία μέχρι εδώ; Σε αυτό παίζουν οι πρωταθλητές Απερτούρα 2003 και Κλαουζούρα 2004.
    Τι είπατε; Πάει λίγο παλιά;
    Απερτούρα 2003- Κλαουζούρα 2004 είναι η δική μας σεζόν 2003-2004 και θεωρείται ότι αυτοί παίζουν στο Κόπα Λιμπερταδόρες της επόμενης σεζόν (του 2004-2005 που γίνεται το 2005).
    Αυτό άλλαξε κάπως και τώρα παίζουν οι τρεις τελευταίοι πρωταθλητές δηλαδη παίρνουν και την Απερτούρα 2004.
    Προσοχη όμως, γιατί με αυτό το σύστημα αυτή που πήρε την Απερτούρα του 2004 παίζει και στο Λιμπερταδόρες του 2006 μετά. Κερδίζει δυο προκρίσεις δηλαδή (!!).
    Οι υπόλοιπες ομάδες βγαίνανε από τον συντελεστή (βαθμοί/αγώνες) των δυο πρωταθλημάτων και όταν έγινε πλέον με τις τρεις πρωταθλήτριες, τον συντελεστή των τριών πρωταθλημάτων.
    Ελπίζω να τα εξήγησα καλά και κυρίως να μην έκανα κανένα λάθος…

  9. Ο/Η duendes λέει:

    Μην προκαλείτε γιατί άμα ξεκινήσουμε να γράφουμε θα γεμίσουν οθόνες και πληκτρολόγια με καφέδες και κόσμος θα πέφτει απ’ τις καρέκλες. 🙂

    Τυχαίο παράδειγμα: Στην Κολομβία, οι 18 ομάδες στην ..πρώτη φάση του πρωταθλήματος παίζουν ..18 αγώνες για να βγουν οι 8 πρώτοι που θα συνεχίσουν σε πλέι οφ.

    “Πως στο διάολο βγαίνουν 18 τα ματς ρε φίλε; 18 ομάδες, άρα 17 παιχνίδια η κάθε μια, μια φορά με κάθε αντίπαλο. Απλά μαθηματικά είναι”.

    Χο χο ΧΟ. Ας γελάσω.
    Η κάθε ομάδα παίζει τα 17 “κλασσικά παιχνίδια” με όλες τις άλλες ΣΥΝ ένα ματς με την ..μισητή της αντίπαλο.
    Τέζα. Κάτω. Ανατριχίλα. Θεοί.

  10. Ο/Η ΠιΖήτα λέει:

    Ρε παλουκάρια όλοι αυτοί οι γραφειοκράτες που αποφασίζουν έχουν σκάσει από άλλο πλανήτη;

    υ.γ. εκτός κι αν έπαιζαν subbuteo κι εφαρμόζουν τώρα την καυλάντα τους,καλή φάση δώστε με την τέως δ’ εθνική να την ξετινάξω

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *