You will meet a tall dark stranger

Μετά τα όργια που έκανε ο Γκάρεθ Μπέιλ στο Μιλάνο πριν δυο εβδομάδες, ένας οποιοσδήποτε προπονητής είναι σίγουρο πως θα έδινε ειδικές οδηγίες στους παίκτες του για το πως θα τον αντιμετωπίσουν για δεύτερη φορά και μάλιστα στο γήπεδο του. Αν μάλιστα ο προπονητής αυτός ήταν ο Μουρίνιο θα τραβούσε τον Ετό στα δεξιά του κέντρου, για να δίνει βοήθειες στον Μαικόν, θα ενημέρωνε τον Ζανέτι στα αμυντικά χαφ ότι η ιεραρχία των βιολογικών λειτουργιών του για το συγκεκριμένο παιχνίδι θα ήταν “πρώτα σκεφτόμαστε πως θα καλύψουμε τις κούρσες του Μπέιλ και μετά αναπνέουμε” και επιπρόσθετα θα έβαζε τον αγαπημένο του Ματεράτσι από τον πάγκο να φωνάζει στον Ουαλό αριστερό χαφ καθ’ όλη την διάρκεια του αγώνα πρόστυχες ευχές για την αδερφή του και όλο του το σόι. Ο Ράφα Μπενίτεθ όμως δεν έκανε τίποτα από τα παραπάνω.

Το αποτέλεσμα αυτής της απόφασης το βλέπετε στην παραπάνω χαρακτηριστικότατη φωτογραφία: Ο Μπέιλ και η μπάλα μπροστά και από πίσω ο Μαικόν, με φάτσα απελπισίας, να προσπαθεί απεγνωσμένα να τον φτάσει. Αδυνατώ να θυμηθώ κάποιο παρόμοιο παράδειγμα τα τελευταία χρόνια όπου σε μια κόντρα παικτών τόσο υψηλού επιπέδου ο ένας να εξευτελίζει τον άλλον σε τόσο μεγάλο βαθμό.

Από ένα σημείο και μετά δεν υπήρχε ενδιαφέρον στην γενικότερη κόντρα της Τότεναμ με την Ίντερ. Υπήρχε απλά η απορία για το πόσες φορές ακόμα μπορεί ο 21χρονος πιτσιρικάς Μπέιλ (που, για μην ξεχνάμε την ειρωνεία της ζωής, ήταν κόκκινο πανί γκαντεμιάς πριν μόλις ένα χρόνο για τους ίδιους τους Άγγλους που φωνάζουν σήμερα ότι δεν πρέπει να πωληθεί με κανένα τίμημα) να προσπεράσει για πλάκα τον πρωταθλητή Ευρώπης και ένα από τα καλύτερα δεξί μπακ του πλανήτη Μαικόν. Για πλάκα!

Είναι από εκείνες τις φορές που δεν ξέρεις αν πρέπει να νιώσεις θαυμασμό για το ανερχόμενο ταλέντο ή οίκτο για τον αποκαθηλωμένο παικταρά για τον οποίο οι, μάστορες της πολιτισμένης καζούρας που αγγίζει τον υπερρεαλισμό, Άγγλοι τραγουδούσαν στα τελευταία λεπτά: “Taxi for Maicon, taxi for Maicon”. Που νομίζεις ότι βλέπεις τον Μέμο Ιωάννου να προσπαθεί να μαρκάρει τον Τσατσένκο. Που το δίδυμο του Κογιότ με το Beep-beep ενσαρκώνεται μπροστά σου, με το κογιότ όμως να έχει στερέψει από ευφάνταστες ιδέες.

Που είσαι σίγουρος ότι κάποιος κάνει πλάκα στον κακομοίρη τον Μαικόν και όταν ο Μπέιλ τρέχει με τη μπάλα πατάει ασταμάτητα το κουμπάκι της σούπερ-ντούπερ ταχύτητας που έχουν τα ηλεκτρονικά ποδοσφαιράκια, αφήνοντας τον αμυντικό αμέτρητα πίξελ πίσω να κυνηγάει την σκιά του επιτιθέμενου. Που αισθάνεσαι ότι αν ήσουν ο Μαικόν, το πρώτο πράγμα που θα έκανες μπαίνοντας στο τέλος στα αποδυτήρια θα ήταν να πιάσεις τον Ράφα από το γιακά, να τον κοιτάξεις κατάματα με τα έντονα, ιδρωμένα σου μάτια ώστε να μπορεί να δει μέχρι το βάθος της ταλαιπωρημένης σου ψυχής, να κουνήσεις αργά το κεφάλι αριστερά και δεξιά και να ρωτήσεις: “Γιατί ρε κερατά; Γιατί;”

Εν κατακλείδι, είναι ακριβώς όπως το περιέγραψε λιτά και πολύ εύστοχα ο χρήστης @runofplay στο twitter: “This is absolutely unbelievable. There’s no Maicon anymore, just a bit of graffiti reading “Gareth Bale was here“!