Σε θέατρο δέρνουμε;
Η είδηση:
Οπαδοί χωρίς διακριτικά, φορώντας κράνη, κουκούλες έκαναν επίθεση με πέτρες, μολότοφ και φωτοβολίδες στο Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» το βράδυ της Παρασκευής (4/2), όπου είχε πρεμιέρα η παράσταση «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ, μια ιστορία του Σταθμού Λαρίσης», προκάλεσαν σημαντικές καταστροφές στο θέατρο και δύο ελαφρείς, ευτυχώς, τραυματισμούς ενός υπαλλήλου του θεάτρου και ενός θεατή!
Πηγή: Sentragoal
- “Ναι, γεια σας. Θέατρο Τέχνης; Δεν μου λέτε, παίζει ο Μπαοκ σήμερα εκεί;
(..) Τι ώρα ξεκινάει και πως φτάνουμε εκεί;
(..) Λεωφορείο; Όχι, με παπάκια θα είμαστε”. - Το χειρότερο για την παράσταση είναι ότι χάρη στην επίθεση των Ολυμπιακών έμαθαν γι’ αυτήν και οι χούλιγκαν της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού, που δεν είχαν πάρει μυρωδιά ως τώρα τι παιζόταν.
- – “Θα βγεις πάλι γιόκα μου;”
– “Ναι, μάνα. Θα πάω θέατρο σήμερα”.
– “Δόξα σοι ο Θεός! Επιτέλους…” - Σώστε το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Στείλτε τους χούλιγκαν να πλακώνονται στα θέατρα.
- – “Πήγες θέατρο εχθές ρε Μπάμπη; Σώπα! Πως κι έτσι; Πως ήταν η παράσταση;”
– “Τα έσπασε φίλος. Τα έσπασε”! - Να δεις που τώρα τα Παόκια θα αρχίσουν τα τηλέφωνα σ’ όλα τα θέατρα της βόρειας Ελλάδας: “Και δεν με λέτε. Παίζει κάνα έργο με τον γαύρο εκεί; Με τον Πειραιά έστω;”
- Αν το σκηνικό είχε γίνει στην Θεσσαλονίκη οι αθλητικές φυλλάδες της πόλης θα έγραφαν ότι ήταν εξαγριωμένοι φιλότεχνοι που μυρίστηκαν πως το έργο είναι αρπαχτή.
- “Ώστε έτσι είναι τα θέατρα ρε μαλάκα; Και γιατί ρε τόσα χρόνια μας πρήζανε ότι ο Αλεξανδρής κάνει θέατρο;”
- Απλά σκέψου την κινηματογραφική εικόνα:
Ζευγάρι ηλικιωμένων βολτάρει αργά το απόγευμα. Παρέα 20 μηχανών με δικαβαλιές και κράνη σταματάει δίπλα τους. “Παππού, μια ερώτηση να κάνω. Το θέατρο Τέχνης προς τα που πέφτει;”
Το ζευγάρι ηλικιωμένων τρομαγμένο ψελλίζει: “Δυο φανάρια πριν έπρεπε να στρίψετε δεξιά”.
Βροντερή φωνή απ’ το βάθος της κομπανίας: “Σας το λεγα μαλάκες ότι είναι στον δρόμο που’ναι το ζαντάδικο του Μάκη. Δεν μ’ ακούγατε. Τζάμπα βενζίνη”.
Παρέα 20 μηχανών με δικαβαλιές κάνει αναστροφή μαρσάροντας και χάνεται από το πλάνο.
Ζευγάρι ηλικιωμένων κοιτιέται αποσβολωμένο. Η γιαγιά σχολιάζει με σιγανή φωνή: “Αχ καλέ τα παιδιά. Θα πηγαίνουν σε κάνα έργο απ’ αυτά τα τεντιμπόικα”…
Τέλος σκηνής.
Σχετικά:
Το twitter ενός Νορβηγού: Βαλερένγκα δέρνουμε;
Μια τρελή, τρελή μέρα
11 σχόλια σχετικά με το “Σε θέατρο δέρνουμε;”
Apanthsh stis kathgories oti oi Olympiakoi 3eroun mono to 8eatro sth megalh perioxh 🙂
Otan to ergo anevei 8es/nikh oi opadoi tou PAOK 8a mporoun na to parakolou8hsoun me to diarkeis tous ….. ektos an einai timorimenh h Toumpa 🙂
Κάποτε παιδιά, ήρθε στην Ελλάδα το κινηματογραφικό έργο ο Τελευταίος Πειρασμός, βασιζόμενο στο βιβλίο του Καζαντζάκη. Πλήθος φανατικών έκανε ντου στα κινηματοθέατρα για να μην επιτρέψει την προσβολή του Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται και τα ΜΑΤ έξω από τους κινηματογράφους.
Πριν από μερικά χρόνια, ο Ανδρουλάκης έγραψε ένα βιβλίο. Μ εις την Ν λεγόταν. Να σας πω την αλήθεια, δεν το έχω διαβάσει. Θυμάμαι όμως τους φανατικούς να πετάνε πέτρες στα βιβλιοπωλεία, να καίνε αντίτυπα του βιβλίου και άλλα τέτοια ωραία. Οι πιστοί του Αδόλφου, που έκαιγαν τα “μιαρά” βιβλία, δικαιώθηκαν πολλά χρόνια μετά στην Ελλαδίτσα.
Τώρα λοιπόν, 50 μαλακες, αποδεδειγμένα πλέον αγράμματοι και κάφροι, επειδή το ονομα ΠΑΟΚ ήταν στον τίτλο του έργου, το θεώρησαν βλασφημία. Εκαναν αυτό που έκαναν, ενώ την ίδια νύχτα, προφανώς κατόπιν συνεννέοησης και …ραντεβού, Παναθηναϊκοί και ΑΕΚτζήδες πλακώνονταν στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Δυο βήματα από την ΓΑΔΑ. Το ότι δεν είχαμε νεκρό, όπως σε άλλα ραντεβού πιο παλιά, οφείλεται ίσως και στην τύχη.
Είμαστε όμηροι των αγράμματων, των φανατικών και των αλητών, είτε αυτοί φοράν κουκούλα είτε φοράνε γραβάτα. Ολα αυτά με κρατική έγκριση και με τη δικαιολογησή από εμάς πολλές φορές, όταν τα παιδιά είναι δικά μας. Τα λέμε ζωηρά, τα λέμε αγριεμένα, οργισμένα, τα λέμε επαναστατημένα.
Το οξύμωρο είναι το εξής: Κάποιοι από αυτούς που επιτέθηκαν στο θέατρο, μπορεί σήμερα να βρέθηκαν στο ετήσιο μνημόσυνο των παιδιών της Θύρας 7. Να συγκινήθηκαν και να είπαν αυτό που λένε και όλοι οι άλλοι, με αφορμή εκείνο το γεγονός: Ποτέ ξανά νεκροί στο ποδόσφαιρο και για το ποδόσφαιρο.
Κάπου εκεί η λογική μας κουνάει το μαντήλι και η παράνοια έχει κάτσει στον καναπέ και κάνει τσιγάρο, κοιτάζοντας μας χαμογελαστή….
Στον επόμενο τόνο, ή ώρα θα είναι: Welcome to our new show πρόβατα!!!!!
ζωη σε μας . . .
“Το οξύμωρο είναι το εξής: Κάποιοι από αυτούς που επιτέθηκαν στο θέατρο, μπορεί σήμερα να βρέθηκαν στο ετήσιο μνημόσυνο των παιδιών της Θύρας 7. Να συγκινήθηκαν και να είπαν αυτό που λένε και όλοι οι άλλοι, με αφορμή εκείνο το γεγονός: Ποτέ ξανά νεκροί στο ποδόσφαιρο και για το ποδόσφαιρο.
Κάπου εκεί η λογική μας κουνάει το μαντήλι και η παράνοια έχει κάτσει στον καναπέ και κάνει τσιγάρο, κοιτάζοντας μας χαμογελαστή….”
Πολύ πετυχημένος συσχετισμός RED WHITE STAYROS (όπως και όλο το σχόλιο).
Να εισαι καλά Duendes. Είναι αυτό που έλεγα στον Elaith σε άλλο τόπικ και με άλλες αφορμές. Δεν γίνεται να περιμένεις καλύτερες καταστάσεις στο ποδόσφαιρο, όταν η κοινωνία και ο γενικότερος περίγυρος δεν το επιτρέπει.
Μόλις γύρισα από μια καφετέρια, έβλεπα το ματς ΠΑΟΚ – Παναθηναικός. Εξοργισμένοι ομοιδεατες Ολυμπιακοί, αναρρωτιόνταν γιατί δεν γίνονταν μανούρες από τους παίκτες του ΠΑΟΚ σε κάθε απόφαση του διαιτητή, γιατί όταν αποβλήθηκε ο Σπυρόπουλος δεν του πέταξαν μπουκάλι όπως του Μιραλάς και γιατί δεν χάλασε τον κόσμο ο ΠΑΟΚ στο ακυρωμένο γκολ, στην αποβολή του Κοντρέρας, γιατί δεν έκαναν ντου στους παίκτες του Παναθηναϊκού και ούτω καθεξής.
Καταλαβαίνεις πώς βλέπει ο κόσμος το ποδόσφαιρο. Οχι να μην γίνουν καφριλίκια και όλα τα χαζά που συνοδεύουν τα ντέρμπι. Αλλά να γίνουν τα ίδια και στους άλλους, όπως και στους δικούς μας και αν είναι δυνατόν, χειρότερα! Αλλιώς, πουλημένο το ματς.
Ασε σου λέω, δεν υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει άρρωστη σκέψη για το ελληνικό ποδόσφαιρο, ακόμα και σε ανθρώπους που τους ξέρω και δεν τους θεωρώ ηλίθιους.
Ελληνικός τρόπος σκέψης (το άκουσα και το αναφέρω): Τσέλσι – Λίβερπουλ 0-1. Οι της Λίβερπουλ έδωσαν Τόρες παραμονή του αγώνα και οι άλλοι τους χάρισαν το διπλό. Στη συμφωνία ήταν και αυτό…
Μην κατακρίνεις αυτές τις θεωρίες συνωμοσίας.
Δίνουν νόημα στην ζωή χιλιάδων ανθρώπων. 😀
ΥΓ. Αυτήν την αγωνιστική πρέπει να ακούστηκαν πάνω από 72.203 φορές οι εκφράσεις “φιλικό παιχνίδι/δοσμένο παιχνίδι”.
Εμένα μου αρέσουν πάντως. Βάζουν το μυαλό σε κίνηση, για να φτιάξεις μια αληθοφανή ιστορία, χρειάζεται προσπάθεια. Αλλά δεν θέλω απλές συνωμοσίες, πχ. ΠΑΟΚ – Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός – Ξάνθη κλπ. Θέλω και πιο ζόρικα, έχω βαρεθεί τα ίδια τόσα χρόνια.
Οπότε να με συμπαθάς Duendes, από τα “φιλικα – δοσμένα” του Σαββατοκύριακου, κρατάω το Τσέλσι – Λίβερπουλ. Μου μοιάζει πιο πειστικό.
Οπότε, μάθε πως έγινε:
Ρομάν: Τί θέλετε ρε παιδιά για τον ξανθομπάμπουρα τον Ισπανό με τις φακίδες;
Λίβερπουλ: Δώσε 70 εκ λίρες και είναι δικός σου.
Ρομάν: Ρε σεις πάτε καλά; 40 καλά είναι.
Λίβερπουλ: 60 τελευταία υποχώρηση. Δεν μπορούμε να πέσουμε πιο χαμηλά.
Ρομάν: 50 και το ματσάκι την Κυριακή.
Λίβερπουλ: Τόκα το ρε μόρτη. Χαλάλι σου ο Φερνάντο.
Τα υπόλοιπα τα ξέρεις Duendes.
Σειρά σου τώρα να γράψεις πώς στήθηκε το Ολυμπιακός – Ξάνθη και το ΠΑΟΚ – Παναθηναϊκός…
Ευκολάκι:
Το Ολυμπιακός – Ξάνθη
Μαρινάκης: Κύριε Σωκράτη, έχετε το τηλέφωνο του Πανόπουλου;
Σωκράτης: Ασε παιδί μου θα τον πάρω εγώ
Το ΠΑΟΚ – Παναθηναϊκός:
Γόντικας: Κύριε Ανδρέα έχετε το τηλέφωνο του Ζαγοράκη;
Βγενόπουλος: οχι, αλλά γιατί δεν παίρνεις τον Σαλπιγγίδη; Αυτός θα το έχει σίγουρα 😉
Ετσι, αυτός είσαι!
Απορώ γιατί δεν τα γράφουν αυτά οι φυλλάδες. Από 200 χιλιάδες φύλλα η καθεμιά θα πουλούσαν, ιδού το νέο λαϊκό ανάγνωσμα. Λες και τα άλλα που γράφουν, είναι σοβαρά.
Δεν υπάρχει εμπορική σκέψη, η κρίση και το ΔΝΤ θέλουν μυαλό κύριοι εκδόται.
Είμαστε όμηροι των αγράμματων, των φανατικών και των αλητών, είτε αυτοί φοράν κουκούλα είτε φοράνε γραβάτα. Ολα αυτά με κρατική έγκριση και με τη δικαιολογησή από εμάς πολλές φορές, όταν τα παιδιά είναι δικά μας. Τα λέμε ζωηρά, τα λέμε αγριεμένα, οργισμένα, τα λέμε επαναστατημένα.
Το οξύμωρο είναι το εξής: Κάποιοι από αυτούς που επιτέθηκαν στο θέατρο, μπορεί σήμερα να βρέθηκαν στο ετήσιο μνημόσυνο των παιδιών της Θύρας 7. Να συγκινήθηκαν και να είπαν αυτό που λένε και όλοι οι άλλοι, με αφορμή εκείνο το γεγονός: Ποτέ ξανά νεκροί στο ποδόσφαιρο και για το ποδόσφαιρο.
Κάπου εκεί η λογική μας κουνάει το μαντήλι και η παράνοια έχει κάτσει στον καναπέ και κάνει τσιγάρο, κοιτάζοντας μας χαμογελαστή….
Εγώ θα βάλω και μια παράγραφο παραπάνω. Όχι, πραγματικά μ’άρεσε και μ’αυτόν τον τρόπο, μετά είδα ότι με πρόλαβε ο ντουέντες με τις δυο τελευταίες…