Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας και τέλος

Βλέποντας τον Κόκε να βάζει τα κλάματα δημόσια στην αποχαιρετιστήρια συνέντευξη τύπου του, νιώθεις άμεσα μια ενόχληση στο στομάχι. Αυτές οι άμεσες συναισθηματικές αντιδράσεις του οργανισμού προσπερνάνε δίχως καμία δυσκολία το λογικό φίλτρο που έχει ο καθένας μας και το οποίο τον βοηθάει να εξισορροπεί τις αντιδράσεις του στα διάφορα εισερχόμενα ερεθίσματα και να μην κλαίει για παράδειγμα κάθε φορά που η ομάδα του χάνει ή κάθε φορά που βλέπει ένα ταλαιπωρημένο παιδάκι στα φανάρια. Δεν χρειάζεται τρομερή εσωτερική αναζήτηση για να βρεις τα αίτια της ενόχλησης: Είναι ο Κόκε, είναι ο αρχηγός του Άρη (Απλές, πικρές αλήθειες: Τυπικά αρχηγός του Άρη. Αρχηγός δεν γίνεσαι αλλά γεννιέσαι. Ο Σέρχιο γεννήθηκε μπαλαδόρος αλλά όχι αρχηγός. Το περιβραχιόνιο δεν είναι απλά ένα αξεσουάρ που μπαίνει στο χέρι.) και είναι εκεί μπροστά σε όλους και κλαίει γιατί μετά από πέντε χρόνια ο κύκλος του στην ομάδα τελείωσε.

Βάζοντας το λογικό φίλτρο με στόχο να καταπολεμήσεις το σφίξιμο μέσα σου, θυμάσαι ότι ο κύκλος του Κόκε τελείωσε για σένα την στιγμή που επέλεγε να παρατήσει την αποστολή όταν τον ενημέρωσαν ότι δεν θα παίξει βασικός απέναντι στην Μάντσεστερ Σίτυ. Στο σημείο που ο παίκτης βάζει τον εαυτό του πάνω απ’ την ομάδα, η ομάδα οφείλει να του υπενθυμίσει ότι είναι μεγαλύτερο μέγεθος απ’ αυτόν. Το γεγονός ότι δεν το έκανε – για λόγους που σχετίζονται καθαρά με το γεγονός ότι το σύγχρονο ποδόσφαιρο λειτουργεί με τις επιχειρηματικές λογικές των ‘προϊόντων’ και των ‘αξίων’ τους – δεν επηρεάζει καθόλου την οπαδική σου οπτική. Ακόμα και να ήθελες να δικαιολογήσεις το τεράστιο ατόπημα θα ήταν αδύνατο να παραβλέψεις ότι αυτό ήταν απλά η κορυφή ενός παγόβουνου ατοπημάτων τα οποία έλαβαν χώρα τα τελευταία χρόνια.

Μια ολόκληρη λίστα σφαλμάτων εντός και κυρίως εκτός αγωνιστικού χώρου ήταν ουσιαστικά το παλμαρέ του Ισπανού τα τελευταία δυο-τρία χρόνια. Κι αν τις αυτοκαταστροφικές αγωνιστικές τάσεις που έβγαζε με την αδυναμία του να σκοράρει και στις πιο απλές περιπτώσεις μπορούσες να τις ανεχτείς αποδεχόμενος ότι η ψυχολογία παίζει τεράστιο ρόλο σ’ αυτό το παιχνίδι, το γεγονός ότι αδυνατούσε προκλητικά να τρέξει, να πρεσάρει, να τζαρτζάρει και να ζοριστεί γενικότερα για διάφορους λόγους (την προέλευση κάποιων εκ των οποίων μπορείς να βρεις σε κεφάλαια μαθήματος ψυχολογίας που σχετίζονται με τις αλλαγές που συντελούνται στους ανθρώπους όταν περάσουν ένα στάδιο ‘θεοποίησης’ από τους συνανθρώπους τους) ήταν ανέφικτο να του το συγχωρέσεις ακόμα κι αν σε στεναχωρούσε πραγματικά το ότι κατηγορούσες τον ίδιο παίκτη που λάτρεψες και ύμνησες τα πρώτα δυο χρόνια.

Τον παίκτη που έδωσε σάρκα και οστά στα όνειρα που έκανες όλα τα προηγούμενα χρόνια της ποδοσφαιρικής αφάνειας, το ίνδαλμα χιλιάδων πιτσιρικάδων, τον ποδοσφαιριστή που την τεχνική του έχουν λίγοι στην Ελλάδα, τον διακαή πόθο των περισσότερων μεγάλων Ελληνικών ομάδων, τον μοναδικό που θυμάσαι να φόρεσε τα κιτρινόμαυρα που αγαπάς και να σου έδωσε το δικαίωμα να φωνάξεις με μια ασυνείδητη και παντελώς άγνωστη ως τότε σιγουριά “γκολ” πριν ακόμα φύγει η μπάλα απ’ τα πόδια του, πριν ακόμα επιλέξει να κοιτάξει επιδεικτικά αλλού την ώρα που πλασάρει. Κι αυτό το κερδισμένο, με γκολ, δικαίωμα (και τις όμορφες αναμνήσεις που προκάλεσε) δεν πρόκειται να το ξεχάσεις εύκολα όσα φίλτρα κι αν βάλεις…

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Άρης

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

25 Μαρτίου 1914 – 25 Μαρτίου 2013

Υπάρχει μια εσφαλμένη αντίληψη στον κόσμο – η οποία πιθανόν, κατά βάθος, να οφείλεται στην φύση της σύγχρονης κοινωνίας που προωθεί την επιφανειακή προσέγγιση των πραγμάτων και ανυψώνει τον κοινωνικό μιμητισμό και την αποδοχή οποιασδήποτε ιδέας χωρίς ιδιαίτερο εγκεφαλικό ζόρισμα – ότι η σημαντικότερη στιγμή της οπαδικής πορείας ενός ανθρώπου, αυτή που οφείλει να μνημονεύει […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Το κλάμα

Οι λέξεις μου για τον Άρη έχουν στερέψει εδώ και καιρό, σε αντίθεση με το κουράγιο μου να ασχολούμαι ακόμα. Ευτυχώς εμφανίζονται συχνά-πυκνά κάποιες εικόνες τόσο δυνατές που σε βγάζουν από τη διαδικασία να γράψεις οτιδήποτε, γιατί μιλάνε από μόνες τους, λέγοντας στον καθένα που τις βλέπει αυτά που θέλει να ακούσει, ανάλογα πάντα με […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

6 σχόλια σχετικά με το “Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας και τέλος”

  1. Ο/Η hadzi λέει:

    για μενα παντως φιλε, ακομα και στα χειροτερα του ( με εξαιρεση το ματς Πανσερραικου – Αρη, αυτο μου ερχεται τωρα στο μυαλο… ) εκανε παντα τον Αρη πολυ καλυτερο απο τον Αρη χωρις τον Κοκε… Ισως φταιει και η ποιοτητα και ο τροπος παιχνιδιου στο ελληνικο πρωταθλημα οπου δεν χρειαζεται να εισαι ο Messi για να κανεις την διαφορα για την ομαδα σου. Με ή χωρις την μπαλα παντα τραβουσε παιχτες πανω του. Ελπιζω ο Castillo και ο Bobadilla να καλυψουν το κενο του….

  2. Ο/Η balkou λέει:

    Ντουέντες, ποιά είναι τα ανταλλάγματα για τη μεταγραφή του… Ανάθεμα κι αν κατάλαβα απ’τα δημοσιεύματα…

  3. Ο/Η panagos λέει:

    Δε μου αρεσε ιδιαιτερα ποτε ο κοκε σαν παιχτης,αργος και χωρις καλο τελειωμα φορ δεν μπορει να σταθει πλεον σε μεγαλο επιπεδο.Αυτα τα “τραβουσε παιχτες” και “ανοιγε διαδρομους” μου θυμιζουν μιχαλακη κωνσταντινου που ακομα περιμενω να δικαιολογησει τα φραγκα του (και πηγε και στους αλλους).

    Προφανως και ηξερε πολυ καλυτερη μπαλα απο τη συντριπτικη πλειονοτητα των ποδοσφαιριστων στο ελληνικο πρωταθλημα,αλλα κατι τετοιο δεν ειναι και φοβερα δυσκολο εδω που τα λεμε…

  4. Ο/Η duendes λέει:

    @hadzi, νομίζω ότι τα χειρότερα του ματς δεν ήταν τώρα τελευταία αλλά πρόπερσι και πέρσι. Και ήταν προκλητικά κακά ματς, με “περπάτημα παλαίμαχου” και ελάχιστη ουσιαστική συνεισφορά. Στις μέρες που ήταν λίγο πάνω από μέτριος, μπορούσε να κάνει την διαφορά χωρίς τρομερό κόπο εκμεταλλευόμενος το τραγικό επίπεδο του πρωταθλήματος. Στις μέρες που ήταν καλός, ξεχώριζε σαν την μύγα μέσα στο γάλα.

    @balkou, ανάθεμα κι αν κατάλαβε κανείς ακόμα. Το μόνο σίγουρο που γράφεται παντού είναι ότι γλιτώσαμε μέρος του ποσού από το φετινό συμβόλαιο (+ τα επόμενα δυο καλοπληρωμένα χρόνια που απόμεναν εννοείται). Από εκεί και μετά έχω διαβάσει όλες τις πιθανές εκδοχές και καμία επίσημη, άρα όσα ξέρεις, ξέρω.

    @panagos, η κριτική αυτή συμφωνεί με την εικόνα του Κόκε των τελευταίων χρόνων όταν άρχισε η κατηφόρα. Ο Κόκε των δυο τουλάχιστον πρώτων σεζόν όμως ήταν γρήγορος και μ’ ένα απ’ τα καλύτερα τελειώματα στην Ελλάδα (αν όχι το καλύτερο εκείνα τα δυο χρόνια).

  5. Ο/Η balkou λέει:

    ΟΚ, θενκς!

  6. Ο/Η eparxiotis λέει:

    Α,ρε Κοκε χαράμισες το ταλέντο σου.Ήσουν παίκτης για 2 έτη και μετά έγινες Έλληνας δημόσιος υπάλληλος.Πιστέψαμε… και μας πρόδωσες…
    Μπορούσες να κάνεις πλάκα με 15 γκόλ και άλλες τόσες ασσίστ κά8ε χρόνο,αλλά αρκέστηκες στα πάρε-δώσε με την διοίκηση και τους οργανωμένους.
    Παρ’όλα αυτά,σημάδεψες τον σύλλογο…

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *