Κατουρώντας τον Θάνατο
Ο Βεβέλ Γκαρθία ήταν πιτσιρικάς, 22 χρονών, “αριστερός στο πόδι και στις ιδέες” όπως χαρακτηριστικά τον περιγράφει ο συγγραφέας Εδουάρδο Γκαλεάνο σε μια από τις μικρές ιστορίες που συμπεριέλαβε στο βιβλίο του ‘Καθρέφτες’. Γεννημένος σε μια μικρή πόλη της Γαλικίας, μέλος μιας οικογένειας που αριθμούσε ακόμα εφτά παιδιά, αγωνίστηκε όλες κι όλες τέσσερις χρονιές με τα χρώματα της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια παίζοντας επιθετικός και σκοράροντας 11 γκολ σε 28 παιχνίδια. Λίγες μόλις ημέρες μετά το πραξικόπημα του Φράνκο ο Βεβέλ και δυο ακόμα από τα αδέρφια του συλλαμβάνονται σε μια από τις πρώτες μικρές μάχες του Ισπανικού εμφυλίου σαν μέλη της Σοσιαλιστικής Νεολαίας. Μετά από μια διαδικαστική και γρήγορη δίκη ο ίδιος και ο ένας εκ των αδερφών του καταδικάζονται σε θάνατο, ενώ το τρίτο μέλος της οικογένειας την γλιτώνει προσωρινά με φυλάκιση όντας ακόμα ανήλικος. (Εκτελέστηκε την επόμενη χρονιά στις φυλακές με επίσημη αιτία το ότι προσπάθησε να αποδράσει.)
Σαν σήμερα, 29 Ιουλίου του 1936, ο Βεβέλ και ο αδερφός του στήνονται απέναντι από το εκτελεστικό απόσπασμα κοντά σε κάποιο γκρεμό της Γαλικίας, με θέα τον Ατλαντικό ωκεανό. Οι στρατιώτες, συντοπίτες του και ποδοσφαιρόφιλοι οι περισσότεροι, ετοιμάζονται να πατήσουν τη σκανδάλη όταν ο Βεβέλ ζητάει να εκπληρώσει μια τελευταία επιθυμία. Ο υπεύθυνος της εκτέλεσης του κάνει την χάρη κι εκεί μπροστά σε όλους, ο Γκαρθία χαλαρός και ήρεμος, σαν άλλος Φορτίνο Σαμάνο, σαν να μη ζει την τελευταία στιγμή της ζωής του, κατεβάζει το παντελόνι και κατουράει μπροστά στα πόδια τους. Ύστερα κουμπώνεται:
“Εντάξει τώρα”.
8 σχόλια σχετικά με το “Κατουρώντας τον Θάνατο”
Άρχοντας και τότε και τώρα
Είσαι λίγο πιο ποιητικός από τον Γκαλεάνο…
Η Ιστορία δεν είναι ακριβώς όπως την έγραψες, αλλά δεν πειράζει…
Για την ακρίβεια ο Βεβέλ Γκαρθία τον έχεσε τον θάνατο….
Κι όμως…
Πρόκειται, λογικά, για λάθος της μεταφράστριας του βιβλίου, όσο υπερβολικό κι αν ακούγεται. Όλες οι σχετικές αναφορές που βρήκα στα Αγγλικά και κυρίως στα Ισπανικά μιλάνε για κατούρημα (μια κιόλας το προχωράει και γράφει πως κατούρησε στα παπούτσια του υπεύθυνου της εκτέλεσης) και σε κάποια απ’ αυτές υπήρχε και το συγκεκριμένο απόσπασμα του Γκαλεάνο από την κανονική έκδοση του βιβλίου στα Ισπανικά που επίσης αναφέρει κατούρημα.
Το πως το κατούρημα έγινε χέσιμο στην Ελληνική μετάφραση δεν μπόρεσα να το καταλάβω.
Πάω πάσο…
Είχα υπόψιν μου μόνο την ελληνική μετάφραση του βιβλίου…
παιδιά πως γίνεται να έχετε τόσες ιστορίες για αριστερά στο ποδόσφαιρο και ποτέ να μην κάνατε αφιέρωμα στην Ομόνοια
Αλάνια παλιά υπήρχε το http://subbuteorema.gr/ δε ξέρω αν το είχατε υπόψη (αν και νομίζω το είχατε σίγουρα, αν δε γράφατε ακόμα και εκεί). Άξιοι συνεχιστές.
Υπάρχει σελίδα σας στο fb;
https://www.facebook.com/sombrerogr