Ωδή στον Τιερί Ανρί

Είναι Νοέμβριος του 2002 και η Άρσεναλ υποδέχεται στο Χάιμπουρι την αιώνια αντίπαλο της Τότεναμ, σ’ ένα ακόμα κλασσικό ντέρμπι του Βόρειου Λονδίνου. Λίγο μετά την συμπλήρωση των πρώτων δέκα αναγνωριστικών λεπτών και με το σκορ στο 0-0 ο Τιερί Ανρί υποδέχεται τη μπάλα μερικά μέτρα έξω από την περιοχή της ομάδας του, κάνει δυο μικρά τσαλιμάκια, ξεπερνάει την πίεση ενός αντιπάλου παρ’ όλο που τρέχει με τη μπάλα στα πόδια, διασχίζει όλο το γήπεδο, προσποιείται εύκολα στο ύψος της μεγάλης περιοχής και ολοκληρώνει μόνος του την φάση μ’ ένα άψογο σουτ, το οποίο στέλνει την μπάλα μ’ ένα ελαφρύ εσωτερικό φάλτσο ακριβώς δίπλα στο κάθετο δοκάρι, τελείωμα-σήμα κατατεθέν στην καριέρα του στην Άρσεναλ, τόσο κλασσικό που θα μπορούσε άνετα κάποιος ρεπόρτερ της ομάδας να ονομάσει τα τελευταία πενήντα εκατοστά δίπλα από τα κάθετα δοκάρια του Χάιμπουρι ως “σημεία Τιερί Ανρί” και ποτέ κανένας να μην τον χαρακτηρίσει “υπερβολικό”.

Αφού η μπάλα έχει καταλήξει στα δίχτυα ο ‘Τιτι’ – ο ποδοσφαιριστής που έδωσε εικόνα στην έννοια “υπεροπτικός πανηγυρισμός” με το χαρακτηριστικό στυλάκι του που άγγιζε πολλές φορές τα όρια της αλαζονείας – διανύει για δεύτερη φορά όλο το γήπεδο, αυτή τη φορά προς την αντίθετη κατεύθυνση και καταλήγει με προκλητικό σύρσιμο στο χόρτο μπροστά στην κερκίδα των φιλοξενούμενων φορώντας το πιο εριστικό του βλέμμα, προσφέροντας έτσι στους φωτογράφους μια από τις πιο ωραίες και χαρακτηριστικές φωτογραφίες που έχουν τραβηχτεί στα Αγγλικά γήπεδα, μια φωτογραφία για την οποία μπορείς να χαραμίσεις χωρίς δεύτερη σκέψη πέντε λεπτά από τη ζωή σου μόνο και μόνο για να απολαύσεις με προσοχή αμέτρητα ανθρώπινα συναισθήματα αποτυπωμένα σε κλασσικές Αγγλικές φάτσες, συναισθήματα που ξεκινάνε από το θυμό και το μίσος, περνάνε από την αδιαφορία και την απόγνωση και καταλήγουν ακόμα και στην παραδοχή και τον (συγκαλυμμένο) θαυμασμό.