Και έμειναν αυτοί: Η Ιταλία
Πώς την γνώρισα: Η πρώτη εικόνα της Ιταλίας που έχω είναι από τα αυτοκόλλητα Πανίνι. Ο αυστηρός Μπέργκομι, ο αρχηγός με την ελιά Γκαετάνο Σιρέα, ο ωραίος Μπρούνο Κόντι με την καδένα στον λαιμό, το μεγάλο όνομα Πάολο Ρόσι κι ο εμβληματικός Μάρκο Ταρντέλι. Πέρασε από τους ομίλους αήττητη, αλλά στη συνέχεια έπεσε στην αρμάδα του Πλατινί και αποκλείστηκε. Πολλές ομάδες έχουν μείνει από εκείνο το Μουντιάλ του 1986, αλλά η Ιταλία δεν είναι ανάμεσα σε αυτές. Μόνο από τα Πανίνι…
Τι ομάδα είναι: Είναι η ομάδα που έχει συνδυαστεί περισσότερο από κάθε άλλη με την άμυνα. Όπως λέει η λαϊκή ρήση, στα ιταλικά η νίκη μεταφράζεται σε 1-0. Το 2-0 είναι η λέξη θρίαμβος. Αν η ομάδα κερδίσει με 3-0 τότε πέφτουμε σε περισυλλογή γιατί είμασταν απρόσεκτοι και ασχοληθήκαμε πολύ με την επίθεση. Επαγγελματικές νίκες, σταθερή άμυνα, ωραία παιδιά γεννημένα για μόντελινγκ και αρκετές επιτυχίες. Αν οι Ιταλοί μπορούσαν με κάποιον τρόπο να προκριθούν από τους ομίλους με τρεις ισοπαλίες 0-0 θα το έκαναν.
Πολύς κόσμος τους απεχθάνεται και δεν έχει άδικο. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Δεν είναι σκληρή ομάδα όσο μια λατινοαμερικάνικη. Σίγουρα έχουν περάσει μεγάλα τσεκούρια από την άμυνά της, αλλά γενικά δεν εστιάζει στο σκληρό παιχνίδι. Ο σκοπός είναι η σωστή, οργανωμένη, επιστημονική άμυνα. Η γκρίνια στο κοράκι με την κλασσική κίνηση με τα χέρια, η πρόκληση του αντιπάλου με σκοπό να βγει εκτός ρυθμού, η ψυχραιμία μέχρι τέλους και η πίστη ότι δεν θα φάμε ποτέ γκολ. Και όλα με στυλ. Αν οι ντεμοντέ Γερμανοί είναι στο ένα άκρο, στο άλλο άκρο είναι οι στυλάτοι Ιταλοί.
Την αγάπησα: Αρχικά μου ήταν αδιάφορη και μάλλον αντιπαθής για όλους τους παραπάνω λόγους. Τα πράγματα άλλαξαν σιγά σιγά και παρά τον άδικο αποκλεισμό της Ισπανίας πιο πριν, αυτό έγινε στον τελικό του 1994. Μου άρεσε πολύ ο Μπάτζιο και εκείνο το πέναλτι με έκανε να συμπαθήσω την Ιταλία. Σιγά σιγά αυτή η συμπάθεια μεγάλωσε. Δεν την υποστηρίζω στα Μουντιάλ, αλλά όταν αποκλείεται η Αργεντινή είναι συνήθως η δεύτερη επιλογή μου (εκτός αν υπάρχει κάποιο πουλέν τύπου Νιγηρίας ή Καμερούν στα Μουντιάλ). Δεν μπορώ όμως να μην γουστάρω κάθε φορά πριν από ένα ματς της Ιταλίας όταν βλέπω τα ομορφόπαιδα το ένα δίπλα στο άλλο να τραγουδάνε το Φρατέλι ντ’ Ιτάλια. Δεν υπάρχει πιο ωραίος εθνικός ύμνος και όταν βλέπεις ακόμα και τώρα τον Μπουφόν να τραγουδάει με πάθος σε κάνει να θες να τους υποστηρίξεις.
Αντιπροσωπευτικός παίκτης: Για μια ομάδα αμυντικογενή όπως η Ιταλία είναι εντυπωσιακό ότι βγάζει καλούς παίκτες σε όλες τις θέσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει βγάλει παικταράδες από το κέντρο και μπροστά. Τότι, Μπάτζιο, ντελ Πιέρο, Βιέρι, Ρίβα, Μεάτσα, Ιντζάγκι και άλλα ονόματα που θα τα ζήλευε οποιαδήποτε εθνική ομάδα. Φυσικά και τερματοφύλακες με ιερά τέρατα όπως ο Τζοφ κι ο Μπουφόν. Παρ’ όλα αυτά ο Ιταλός παίκτης που θα στέλναμε μέσα σε μια κάψουλα στους εξωγήινους για να καταλάβουν τι εστί Ιταλία, θα ήταν ένας αμυντικός. Και ποιος άλλος από τον Πάολο Μαλντίνι; Έχει όλες τις προϋποθέσεις γι’ αυτό. Καταπληκτικός αμυντικός, ωράιο παλικάρι και με μια τεράστια ιστορία σε εθνική ομάδα και Μίλαν.
Οπαδοί στη χώρα μας: Η Ιταλία πάντα είχε υποστηρικτές στη χώρα μας. Όχι τόσους πολλούς όσο η Βραζιλία ή η Αγγλία π.χ., αλλά σίγουρα περισσότερους από την Ολλανδία. Είναι κάτι τύποι χαβαλέδες που τους λες “μα παίζετε κατενάτσιο” και γελάνε μαζί σου γιατί δεν καταλαβαίνεις το μεγαλείο που κρύβει η Ιταλία. Καλό είναι πάντως να τους έχεις με το μέρος σου γιατί είναι από τους λίγους που μπορούν να την πουν στους Γερμανούς.
Προπονητής: Οι Ιταλοί εκτός από ζυμαρικά παράγουν ρούχα, τερματοφύλακες, αμυντικούς και προπονητές. Σπουδαίοι προπονητές που άφησαν τα σημάδια τους όχι μόνο στο εγχώριο ποδόσφαιρο, αλλά και διεθνώς έχουν βγει από αυτή τη χώρα. Λίπι και Τραπατόνι, Βαλκαρέτζι παλιότερα, αλλά για μένα Ιταλία σημαίνει Αρίγκο Σάκι. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν κλείνω τα μάτια μου για να φέρω την φάτσα του στο μυαλό μου πάντα μου έρχεται εικόνα με γυαλί ηλίου.
Θα το σηκώσει; Θα το ήθελα πολύ αλλά δεν νομίζω. Δύσκολα να κερδίσει και τα δυο επόμενα παιχνίδια. Έχει αδυναμίες σαν ομάδα, ειδικά στο σκοράρισμα, ενώ δεν έχει και τόσες προσωπικότητες όπως παλιά. Φτάνουν ένας Πίρλο και ένας Μπουφόν; Αν τα καταφέρει πάντως θα πρόκειται για μια από τις πιο σημαντικές επιτυχίες της Ιταλίας στην ιστορία της. Φρατέεεεεεεελι ντ’ Ιτάααααααλιαααααα…
64 σχόλια σχετικά με το “Και έμειναν αυτοί: Η Ιταλία”
Συμφωνω σχεδον στα παντα (αλλωστε εγω τα εγραψα-τα μισα- πρωτος)
🙂
Διαφωνω μονο στον Σακι.Μπορει να ηταν ο φιρματος κι ο λαοπροβλητος/λαομισητος (αναλογως προ ή΄μετα μουντιαλ 94)αλλα Εντσο Μπεαρτζοτ δεν εγινε ποτε(ς).
Και βεβαια κριμα απ’το Θεο που ολοι θυμουνται την Ιταλια να παιζει μονο αμυνα.Εγω θυμαμαι κατι τσοντες επι Γερμανων πχ τελικος 1982 που ηταν δωσμου ματια να βλεπω.
Παμε ολοι μαζι:τα-ρα-ραμ-ραραμ-ταραραραραμ…
Σάκι?Όχι Αλμπέρτο Μαλεζάνι? 🙂
Αν δεις ο Ματερατσης τραγουδαει το ταραμ-ταραμ.
Εχεις δικιο οτι υπαρχουν και αλλες Ιταλιες αλλα νομιζω οι ιδιοι θελουν να φτιαχνουν αυτη τν εικονα για να τρεμουν οι αντιπαλοι. 🙂
Ειμαι σιγουρος οτι κρυβουν τις ομαδες αυτες απο τα αφιερωματα τους !
Τον Μπεαρζοτ δεν τον προλαβα, ειμαι νιατο.
Hulk αν ειχε αναλαβει την εθνικη θα ηταν υποψηφιος στανταρ.
Τα πανινι με τον ροσι και τον κοντι τα θυμασαι,αλλα τον μπεαρζοτ δεν τον προλαβες?
Ήταν προπονητής από το 1975 και εγώ πρόλαβα ουσιαστικά τα 3-4 τελευταία παιχνίδια του στο Μουντιάλ του 1986. Τι σου φαίνεται περίεργο;
Eπαιζε ο ροσι το 86?
Ήταν στην αποστολή αλλά από ότι θυμάμαι δεν είχε παίξει λόγω τραυματισμού.
Στο άλμπουμ της Πανίνι πάντως ήταν κανονικά. Μαζί με τον Βιέρκοβουντ.
🙂
Αυτό με την Ιταλία και την άμυνα είναι όπως το φαινόμενο πάνω στο οποίο βασίζεται το σινεμα, που η εικόνα μένει στο μάτι ένα κλικ παραπάνω και έτσι δεν βλέπουμε καρέ-καρέ. Παίζει τώρα αμυντικά η Ιταλία; Η Αγγλία δηλαδή τι παίζει;
Bιερκοβουντ παιχταρας και αλητοφατσα.Κατι τετοιοι τυποι τους θυμασαι μετα απο χρονια και σου λειπουν…αντε να το πεις αυτο για τον μοντολιβο και τον φαμπρεγκας…
Φάμπρεγκας ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΜΕ ΤΑ ΦΡΥΔΙΑ ΣΟΥ
Μεγάλος ιταλόφιλος-λόγω σχέσων με τη χώρα αλλά και επειδή η πρώτη μεγάλη διοργάνωση που παρακολούθησα εξ ολοκλήρου ήταν το παγκόσμιο του 82 – 10 χρονών παιδάκι!
όσο για παίκτες,ένα έχω να πω: GAETANO SCIREA!
Αν μου λεγανε πριν 15-20 χρονια οτι θα κοιμομασταν ορθιοι σε Ισπανια-Πορτογαλια και θα αδημονουσαμε για Ιταλια-Γερμανια μπας και δουμε λιγο θεαμα,θα εστελνα τον ομιλουντα σε ψυχιατρο.
Αχχχ,παει χαλασε ο κοσμος,ερχεται το τελος,κτλ.
Δεν το κατάλαβες από χθες όταν ο Σέρχιο Ράμος αντέγραψε τον Πίρλο;
WE ARE DOOMED…
ρε συ ξωτικέ του φεγγαριού
ο Κόντι ωραίος?
μα ωραίος?
παιχτούρα και τρελός romanista ναι
αλλά ωραίος?
Beauty is in the eye of the beholder.
Ο ίδιος ένιωθε ωραίος ρε. Το θυμάμαι σαν χθες, πρέπει να φορούσε καδένα στον λαιμό στη φωτό του Πανίνι.
Ορίστε:
http://www.laststicker.com/i/cards/168/49.jpg
Περι ορεξεως…de gustibus e colorandus non dispuntantum ή καπως ετσι-μη βαρατε,τεταρτοδεσμιτης ημουνα και λατινικα εμαθα απο το Αστεριξ.
Ο Κόντι και ο Θωμάς Μαύρος πρέπει να διάβαζαν τα ίδια περιοδικά μόδας, μιλάμε φτυστοί στο στυλ. Ο Μαύρος κράτησε μέχρι τώρα την καδένα/χαϊμαλί-καμάκι νήσου Ρόδου στα έητιζ
Και εκεί που λες,ρε γαμώτο γιατί δεν έβαλε τον Ντι Νατάλε,το καρφώνει ο Μπαλοτέλι,θα έχει μεγάλη πλάκα τρο ματς σήμερα!
Προβλέπω σκορ 3-1 υπέρ Ιταλίας και κόκκινη Μπαλοτέλι στο 88′!
Και νομίζω ότι το δεύτερο θα είναι με πέναλτυ του Μπόατεγκ στον Κασσάνο.
Πολύ κακή σήμερα η Γερμανία στην άμυνα,τους βάζουν μέσα στην περιοχή συνέχεια,ο Οζίλ άφαντος,μάλλον λόγω υπερβολικού ταλέντου!
Μπαλοτέλι ον φάιρ και 2-0….
Είναι τρελός ο άνθρωπος…
Οι Γερμανοί δεν μπορούν να συγχρονιστούν με τίποτα,ο Ποντόλσκι είναι σχεδόν χοντρός και ο Γκόμεζ κοιτάει τον άλλον Μάριο,τον κανονικό.Μπορεί και όβερ από ημίχρονο.
Ο Ντε Ρόσσι καλύτερος του τουρνουα μετά τον Πίρλο.Εύκολα η Ιταλία,πάρα πολύ εύκολα!Τώρα ο Μπαλοτέλι πίνει νερό-γκατορέιντ,ο Κασσάνο ξαναμπαίνει μετά από μούφα τραυματισμό.
Ο Κασσάνο καλύτερος πάντως μετά την εγχείριση,τι του έβαλαν,καρδιά 15χρονου;Καιιιι ημίχρονο,επιστροφή στην Αθήνα λέει ο σπίκερ που είναι πιο Ιταλία και από άλφα ρομέο….
Τραγική η Γερμανία, πρώτη φορά τόσο ανοργάνωτη.
Κασάνο πολύ καλός σήμερα.
Κι ο Μπαλοτέλι κάνει μεγάλο παιχνίδι.
Ρε μαγκες πως λενε Γερμανικα το ”καλως τους πελατες”;
Α ρε Τελλη,χαλαλι το κραξιμο που σου ριξαμε τσι προαλλες.
Σας αφήνω για λίγο,ήρθαν τα κοτομπέικον επιτέλους,κάντε λίγο ζάππινγκ,στον άλφα έχει επανάληψη ‘ΠΑΜΕ ΠΑΚΕΤΟ’…
Εγώ έβαλα να δω το τούρκικο σίριαλ. “Ο Οζίλ κι οι Ιταλοί”
Willkommen Kunden….
Ο Κεντίρα σήμερα είναι όπως είναι πάντα,από τους πιό άμπαλους παίχτες,με την Ελλάδα νόμιζε ότι έγινε ο νέος Μπρέμε..
Ο Μπαρτστούμπερ σήμερα είναι εντελώς masturber…O Κλόζε γιατί παίζει;Για να περάσει τον Καραγκούνη σε συμμετοχές;…..ΑΛΑΓΗ ΙΤΑΛΙΑΣ ΒΓΑΙΝΕΙ Ο ΚΑΣΣΑΝΟ ΚΑΙ ΜΠΑΊΝΕΙ Ο ΝΤΙΑΜΆΝΤΙ το διαμάντι..
Φορτσα μωρη Ιταλια και καραφορτσα αρρωστεια Μπαλοτελη!
Ο Μπουφόν παιδιά πόσο θεός μπορεί να είναι;Ο σπίκερ λέει διάφορες άσχετες παπαριές την στιγμή που γίνεται αλλάγη ο Μοντολίβο και μπαίνει ο Μότα!Ο σπίκερ με τις εκπληκτικές γνώσεις του μας λέει ότι είναι Βραζιλιάνος ο Μότα..
Το ξέρουμε ότι είναι Βραζιιάνος,μέχρι και ο Μπαλοτέλι το ξέρει..
Τα ‘φτυσε ο Μπαλοτέλι,εεε κάνουμε και λίγη προπόνηση ρε μεγάλε…
Θεός Μπουφόν στο Β’
Γιατί στην αρχή του ματς θύμισε λίγο Σηφάκη.
Όλος ο πάγκος και καλά συγχαίρει τον Μπαλοτέλι,ουσιαστικά τον κρατάνε.Μπαίνει και ο Μίλλερ,αυτόν πραγματικά τον σιχαίνομαι..
Ρε την αμυντική Ιταλία… ρε την “γερμανική μηχανή”!
Σβάιστάιγκερ με άπλετο χώρο…τι λέει το άτομο….
Ναί όντως στο πρώτο ήταν λίγο για εσπρέσσο..
Η Μέρκελ βρε παιδιά, πού είναι;
Ρε Οζίλ,ρε αγόρι μου,Μπαστούρκ δεν θα γίνεις ποτέ….
Εδώ βάλαμε 2 γκολ εμείς στην γερμανική μηχανή κι εσύ, Ιταλία, ούτε ένα παραπάνω; Ουστ!
appppapa χαχαχα σωστός αλλά αυτός ο Ρόις ούτε ροχάλα δεν μπορεί να ρίξει η φλωράντζα…
Τον λυπάμαι τον κακόμοιρο τον Μπούσκετς στον τελικό…
ΠΕΝΑΛΤΥ ΧΑΧΑΧΧΑΧΑ ΠΟΣΟ ΑΚΥΡΟ;;
Ξινά θα μας βγουν τα γέλια;
40” ακόμη και μια συν μια βολές λέει ο σπικερ…
Δίκαια νίκη, μαγική εικόνα το 2-1
Εντελώς δίκαια και πάμε για τελικό πολύ γ@μ@το!
Συγκλονιστικη εμφανιση,νομιζα οτι ξαφνικα ο Μπονουτσι κι ο Κιελινι εγιναν μπρος στα ματια μου Σιρεα,Μπεργκομι και Καμπρινι-αντε,Νεστα και Μαλντινι για τα πιο νειατα.
Πιρλο πρεπει να παρει το κυπελλο και το MVP της διοργανωσης συστημενα πακετο στο σπιτι του,Μπουφον τα κλασσικα,και Ντε Ροσσι που εδειξε στον φερελπι Τουρκογερμανο ποσα καρβελια εχει να φαει ακομα.
Αν δεν εδινε ο αστειος Λανουα (”ο νυχτας”;)πεναλτυ της πλακας κι αν οι Ιταλοι ειχαν μπει ως οφειλαν κανα-δυο-τρεις φορες με τη μπαλλα στα διχτυα στο Β’,θα ειχαμε σκηνες ”σημερον δυο εργα σεξ-καρατε”.
Αντε αουφιντερζεν ρε γατακια!
Φοβερή η Ιταλία σήμερα,που τη υποστηρίζω λόγω Roberto Baggio από το 1994.
Απλά στο αφιέρωμα ξέχασες να αναφέρεις και τα αιώνια διλήμματα που ταλάνιζαν πάντα την εθνική όπως το 1998 Baggio ή DelPiero που μετά έγινε Totti ή Del Piero φαντάζομαι και πιο παλιά κάτι τέτοιο γινόταν.
άντε…. τελειώσαμε και με τους νιμπελούνγκεν και την “μηχανή” τους. τους τρόμαξε ο καζαμπούμπου
Ο Ντελ Πιέρο κερδίζει όλα τα διλήμματα. Αν έμπαινε σήμερα στο 77΄θα είχαμε υποβάθμιση της Γερμανίας από τους οίκους, τους γνωστούς
Avras έχεις δίκιο σε αυτό, δεν μου πέρασε καθόλου από το μυαλό για να είμαι ειλικρινής. Δεν ξέρω βέβαια αν παλιότερα είχαν τέτοια θέματα.
Επίσης στα της Γερμανίας ξέχασα να γράψω ότι με έχει στοιχειώσει ο τελικός του 1990 και εκείνο το πέναλτι του Μπρέμε. Τους μίσησα εκείνο το βράδυ. Και μετά ξανά τότε με τον Λέμαν το 2006, που άδικα αποκλείστηκε η Αργεντινή.
Εγώ να ομολογήσω ότι ήμουν πολύ μικρός με την Γερμανία, σ΄εκείνο το κύπελλο εθνών που πήρανε, με Χάνσι Μίλλερ (είδωλό μου), Ρουμενίγκε, Μπρίγκελ, Χρούμπες, Σούστερ κλπ. Μετά ξενέρωσα
Πάντως όπως έγαψα και παραπάνω ο ντεφορμέ Μπούσκετς θα δεινοπαθήσει με τον Πίρλο.Και επειδή είμαι σίγουρος πως οι Ισπανοί θα μπούν με τουπέ,νομίζω θα έχουμε μια επανάλληψη του σημερινού γιατί παρακολουθόντας όλα τα ματς της Ιταλίας βλέπω ότι είναι σούπερ σταθερή σε απόδοση αλλά και ψυχολογία.Για να μην πω για το δίδυμο Μπαλοτελ-Πικέ..
Αν η Ισπανία δεν σοβαρευτεί θα έχει μεγάλο πρόβλημα.
Με εμφανίσεις τύπου Γαλλίας-Πορτογαλίας δεν θα το σηκώσει παρά μόνο με τύχη ή σε τίποτα πέναλτι.
Πρέπει να παίξει σοβαρή μπάλα όπως στις προηγούμενες διοργανώσεις.
Να πούμε και ένα μπράβο στον Πραντέλι;
Μπράβο Πραντέλι,ωραίος και σοβαρός,από την Φιορεντίνα τον γούσταρα.
Να κάνω και μια ψιλοάσχετη ερώτηση;Γιατί σπανίως έρχονται Ιταλοί παίκτες στις ελληνικές ομάδες;Πάντα είχα αυτή την απορία.
@elaith
”Κατα τας γραφας” το διλλημα αυτο ειναι αιωνιο στους Ιταλους.Μπατζο ή Τζολα,επισης(euro 96,που ο Σακι αφησε το Ρομπερτο σπιτι του).
Κορυφαιο διλλημα; Το 1970 ο κοουτς ειχε θεμα Ματσολα ή Ριβερα,και το ελυσε βαζοντας τον ενα βασικο και κανοντας τον αλλαγη με τον αλλο στο ημιχρονο…
Στον τελικο με τη Βραζιλια,δεν εκανε την αλλαγη,αφου ηταν 1-1 και το θεωρησε πολυ καλο για να το αλλαξει ,κι εφαγε 4.
Ετσι τα διαβασα και τα ειδα σε βιντεο-αγεννητος ημουν τοτε(για λιγο).
Rivera η Mazzola? Το διλημα που ξεκινησε ολα τα διλημματα στο μουντιαλ του 1970!