Η πιο άσχημη στιγμή του ‘όμορφου παιχνιδιού’
Στις 21 Ιουνίου του 1978 η Αργεντινή αντιμετώπιζε το Περού στα πλαίσια της τελευταίας αγωνιστικής του δεύτερου γύρου του Παγκοσμίου Κυπέλλου το οποίο και διοργάνωνε. Με βάση το σύστημα διεξαγωγής που ίσχυε τότε και τα αποτελέσματα των προηγούμενων αγώνων που είχε την τύχη (ή το προνόμιο) να γνωρίζει, χρειαζόταν νίκη με διαφορά μεγαλύτερη των τεσσάρων γκολ για να προκριθεί στον τελικό της διοργάνωσης. Σύμφωνα με μετέπειτα μαρτυρίες κάποιων παικτών, πριν την έναρξη του αγώνα τα αποδυτήρια του Περού επισκέφτηκε ο στρατηγός Χόρχε Βιντέλα, δικτάτορας της Αργεντινής εκείνη την περίοδο, συνοδευόμενος από τον επίσημο καλεσμένο του Χένρυ Κίσινγκερ.
(Τριάντα ακριβώς χρόνια μετά από το διαβόητο αυτό παιχνίδι, ο συγγραφέας Ντέιβιντ Γουίνερ κατέγραψε σ’ ένα αρκετά λεπτομερές άρθρο που δημοσιεύτηκε στους Financial Times με το βαρύγδουπο τίτλο “But Was This The Beautiful Game’s Ugliest Moment?”, όλα όσα ακούστηκαν και διέρρευσαν για το συγκεκριμένο ματς και για όλη τη διοργάνωση – την οποία τελικά κανείς δεν μποϊκοτάρισε παρά τις πολλές φωνές παγκοσμίως που ζητούσαν κάτι τέτοιο σαν αντίδραση στην πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στην Αργεντινή – ενσωματώνοντας μέσα και κάποιες τρομακτικές ιστορίες που αφορούσαν τη δικτατορία του Βιντέλα, ιστορίες οι οποίες διαδραματιζόταν παράλληλα με το Παγκόσμιο Κύπελλο μερικά μόνο μέτρα μακριά από τα γήπεδα που φιλοξενούσαν τα παιχνίδια:
The ESMA was the busiest of the junta’s 340 detention centres. Dragged from their homes, victims were brought there in unmarked police cars. Under torture, they revealed names of friends who would in turn be kidnapped and tortured. Soon almost all the 2,000 members of the two main leftist groups, the Montoneros and the Marxist ERP, were dead. Yet the clandestine terror rolled on, devouring an ever-lengthening list of targets: trade unionists, students, lawyers, artists, writers, priests, Jews, psychoanalysts, schoolchildren. Sometimes, entire families were butchered. Of the 4,700 men, women and teenagers who entered ESMA only a handful survived.
After being tortured, prisoners were murdered, their bodies cut up and buried or burned on the sports field. By World Cup time, however, a new disposal method had been devised: death flights. Drugged victims were flown out of the city and thrown alive into the South Atlantic. When relatives tried to obtain information about missing loved ones, the military authorities denied all knowledge. The missing became known as desaparecidos: neither alive nor dead, said Videla, but “disappeared”.
During the World Cup, the sounds of the cheering crowd mixed with the screams inside the ESMA. In a bizarre twist, inmates were sometimes invited to watch matches with their tormentors.)
Πέθανε ο πρώην δικτάτορας της Αργεντινής Χ.Βιντέλα. Ας ενημερώσει κάποιος τον δύσμοιρο τερματοφύλακα του Περού να σταματήσει να δέχεται γκολ
— el sombrero (@sombrerogr) May 17, 2013
