Το ποδόσφαιρο είναι ήχος, είναι μουσική

Μέρος 1

Το ποδόσφαιρο είναι όραση. Η είσοδος των ομάδων στο γήπεδο, η εικόνα της μπάλας να αναπαύεται στα δίχτυα, οι κιτρινόμαυρες (ή οτιδήποτε άλλο υποστηρίζει ο καθένας) φανέλες να μπαίνουν στο γήπεδο, το πράσινο του χορταριού που αντικρίζεις μόλις  μπεις, τα πολύχρωμα κασκόλ και τα κρεμασμένα πανό. Τι γίνεται όμως όταν δεν μπορείς να το βιώσεις; Όπως αυτός ο τυφλός οπαδός της Σαν Λορένσο στο ιστορικό 3-2 της ομάδας του Μποέδο επί της Νιούελ΄ς. Βρίσκεται στο γήπεδο και δεν μπορεί να δει τίποτα. Ακούει όμως και νιώθει, καταλαβαίνει από τους γύρω του. Ο ήχος ή η έλλειψη αυτού έχει τον δικό του κώδικα. Αν παίζει καλά η ομάδα, πού βρίσκεται η μπάλα, τι γίνεται στο γήπεδο. Μια έκτη ποδοσφαιρική αίσθηση. Και το ραδιοφωνάκι στο αυτί για να μαθαίνει τις λεπτομέρειες. Και όταν μπαίνει το ιστορικό γκολ, είναι έτοιμος να πανηγυρίσει αγκαλιασμένος με τους γύρω του. Γιατί τότε δεν υπάρχει όραση πλέον, υπάρχει έκρηξη σεροτονίνης, υπάρχει επαφή, αγκαλιά, χάι φάιβ. Υπάρχει το χαμόγελο, υπάρχει και το δάκρυ.

Μέρος 2

Κι ο ήχος γίνεται μουσική. Η μουσική εμπνέεται από το ποδόσφαιρο και το αντίστροφο. Οι Creedence Clearwater Revival δεν έχουν δώσει μόνο το όνομά τους σε ποδοσφαιριστές. Έχουν δώσει και την μουσική τους. Το Have You Ever Seen The Rain έχει γίνει σύνθημα των οπαδών της Ατλέτικο Μινέιρο και το Bad Moon Rising έχει γίνει ένας από τους αγαπημένους ρυθμούς για συνθήματα στην Αργεντινή. Τόσο οι οπαδοί της Ρίβερ, όσο και της Μπόκα το έχουν… διασκευάσει. Αλλά η καλύτερη εκτέλεση είναι στο Νουέβο Γκασόμετρο από τους οπαδούς της Σαν Λορένσο και πάλι, μετά από μια ήττα από την Ιντεπεντιέντε. Δεν φεύγουν, μένουν εκεί και τραγουδούν. Το τι βλέπουν δεν έχει πια σημασία. Σημασία έχει η φωνή και το τραγούδι.

Είμαι από τη γειτονιά του Μποέδο
Τη γειτονιά της μούργκα (σ.Σ. είδος χορού) και του καρναβαλιού
Σου ορκίζομαι ότι στις δύσκολες στιγμές,
πάντα θα σε ακολουθώ