Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Μπορώ να χάσω το κεφάλι μου γιατί ξέρω πού είναι η καρδιά μου

Αυτός είναι ο τίτλος του παραπάνω βίντεο γυρισμένο από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούλιο στο Ροζάριο της Αργεντινής. Είναι ένα καλομονταρισμένο σύνολο εικόνων και στιγμών από την πορεία της Νιούελ’ς για το πρωτάθλημα που κατέκτησε στην Αργεντινή, αλλά και από την άτυχη πορεία της στο Κόπα Λιμπερταδόρες που σταμάτησε στην διαδικασία των πέναλτι στην ημιτελική φάση.

Και μέσα στις εικόνες από τις κερκίδες και από το γήπεδο, μέσα στους πρωταγωνιστές οπαδούς και παίκτες όπως ο Νάτσο και ο Μάξι, φαίνεται ο σεβασμός και η αγάπη από όλους τους φίλους της Νιούελ΄ς, εν προκειμένω τους δημιουργούς του βίντεο, στο πρόσωπο του Χεράρδο “Τάτα” Μαρτίνο. Φαίνεται από τα πλάνα του Μαρτίνο που έχουν επιλεχθεί. Όχι κάποιον τύπο να ουρλιάζει από τις γραμμές, να πανηγυρίζει ή να κάνει έντονες κινήσεις. Ο Μαρτίνο τα κάνει κι αυτά, αλλά δεν είναι αυτό το κύριο χαρακτηριστικό του. Είναι ο ήσυχος τύπος που θα μπει στο γήπεδο, θα κάνει τον σταυρό του, θα χαιρετίσει τον κόσμο και θα διευθύνει την ομάδα που έχει χτίσει ο ίδιος. Αυτό είναι που τον χαρακτηρίζει. Μεθοδικότητα και δουλειά.

Άγνωστο πώς θα τα πάει στη Βαρκελώνη. Η επιλογή του όμως δείχνει δυο πράγματα. Πρώτον, ότι ανεξάρτητα από το πόσο συμπαθεί ή όχι κάποιος την Μπαρσελόνα (εγώ δεν την υποστηρίζω) ο σύλλογος δείχνει να ξέρει ποια πρέπει να είναι τα κριτήριά του για να επιλέγει άτομα. Τώρα θα μου πει κάποιος: “Αλήθεια μεγάλε; Και τον Νεϊμάρ τι τον πήρε;” και μπορεί να έχει και δίκιο, θα το δούμε στο μέλλον. Αλλά στο θέμα του προπονητή πήγε από τον Πεπ στον βοηθό του και από εκεί δεν έψαξε να κάνει μανταμσουσουδισμούς που θα έκανε κάποια νεόπλουτη αγγλική (ή εσχάτως) γαλλική ομάδα. Απέφυγε τα κλασσικά ονόματα γυρολόγους με υψηλά κασέ, αλλά βρήκε έναν άνθρωπο με έργο πίσω του σε τελείως διαφορετικές συνθήκες. Κάποιον που να ταιριάζει στο προφίλ (αγωνιστικό και όχι μόνο) της ομάδας, που μπορεί να κινηθεί πάνω στις ράγες στις οποίες ο σύλλογος της Καταλωνίας πορεύεται τα τελευταία χρόνια.

Δεύτερον, φαίνεται για μια ακόμα φορά πόσο λάθος είναι η άποψη που υπάρχει σε αρκετό κόσμο του στυλ “έλα μωρέ τώρα να ‘ούμε, δεν έχουν τακτική στην Λατινική Αμερική, τους δώνουνε μια μπάλα και παίζουν”. Μερικές από τις μεγαλύτερες αλλαγές στο πώς παίζεται το ποδόσφαιρο έχουν ξεκινήσει από την Λατινική Αμερική σχεδόν έναν αιώνα πριν. Μπορεί ο Λατινοαμερικάνος να μπαίνει δυσκολότερα σε καλούπια και να έχει πάντα μέσα του μια διαφορετική νοοτροπία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η μπάλα δεν μαθαίνεται από μικρή ηλικία με οργανωμένες ακαδημίες και με προπονητές που ασχολούνται συνεχώς με την τακτική. Ο Μαρτίνο είναι ο τέταρτος Αργεντίνος προπονητής που κάθεται στον πάγκο της Μπαρσελόνα και αυτό δείχνει πολλά.

captura_de_pantalla_2013-07-20_a_la(s)_09.15.53__destacado

Το εντυπωσιακό με τον 50χρονο κόουτς είναι ότι μέχρι και φέτος αποτελούσε ίσως τον ορισμό του “ουδείς προφήτης στον τόπο του”. Η προπονητική του πορεία στην Αργεντινή ήταν σε μικρές ομάδες μέχρι που το 2002 πήγε στην Παραγουάη. Εκεί έδωσε δυο πρωταθλήματα στην Λιμπερτάδ μετά από 26 ολόκληρα χρόνια, πήγε στη συνέχεια στην Σέρο Πορτένιο όπου πήρε ακόμα ένα πρωτάθλημα (ας μην μπλέξουμε με Απερτούρες και Κλαουζούρες) και στη συνέχεια και ενώ ήταν μέσα στη δόξα αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα για να αφοσιωθεί όπως είπε στην οικογένειά του. Η επιστροφή του έγινε μετά από 6 μήνες στην Κολόν στην Αργεντινή όπου δεν τα πήγε καλά και έσπασε και ένα ρεκόρ, αφού στα πρώτα 7 χρόνια της προπονητικής του θητείας δεν είχε χάσει ποτέ δυο ματς συνεχόμενα. Έφυγε μετά από μόλις 21 παιχνίδια, η πιο αποτυχημένη περίοδος της καριέρας του, για να γυρίσει στον ποδοσφαιρικό του παράδεισο την Παραγουάη και πίσω στην Λιμπερτάδ με την οποία πήρε ακόμα ένα πρωτάθλημα και έκανε μια μεγάλη πορεία στο Λιμπερταδόρες.

Από εκεί και πέρα τα πράγματα είναι πιο γνωστά. Προπονητής για 5 χρόνια σχεδόν στην Παραγουάη, όπου λατρεύτηκε όσοι λίγοι και έφερε την ομάδα σε έναν τελικό Κόπα Αμέρικα και στους 8 του Μουντιάλ της Ν. Αφρικής. Βίοι παράλληλοι σχεδόν με έναν άλλον μεγάλο προπονητή από το Ροζάριο, τον Μαρσέλο Μπιέλσα. Ο ένας στη Χιλή, ο άλλος στην Παραγουάη και τελικά κι οι δυο στην Ισπανία. Ο “Τάτα” ήταν ένας από τους αγαπημένους παίκτες του Μπιέλσα στη Νιούελ’ς και οι ομοιότητες δεν σταματούν εδώ. Ο Μπιέλσα έφυγε από τη Νιούελ’ς παίρνοντας την Κλαουζούρα του 1992, χάνοντας όμως στον τελικό του Λιμπερταδόρες στα πέναλτι από τη Σάο Πάολο (με παίκτη τον Μαρτίνο). Ο Μαρτίνο έχασε το Τορνέο Ινισιάλ με την ομάδα να καταρρέει στα τελευταία ματς (δεχόμενος κι ο ίδιος κριτική, όπως ο Μπιέλσα που όμως είχε έρθει 18ος πριν πάρει το πρωτάθλημα), πήρε όμως αρκετά εύκολα το Τορνέο Φινάλ και έχασε στα πέναλτι από Βραζιλιάνους (αυτή τη φορά στα ημιτελικά του Λιμπερταδόρες).

bielsa2012_1_31_10_14

Οι δυο προπονητές μοιράζονται πολλά κοινά στοιχεία και πώς αλλιώς θα γινόταν, αφού ο Μαρτίνο έπαιξε την καλύτερη μπάλα, έμαθε ποδόσφαιρο με τον Μπιέλσα. Ακόμα και το στυλάκι τους με το ψιλο-χαιτικό και το γυαλί μοιάζει. “Και γιατί δεν πήραν τον Μπιέλσα ρε φιλαράκι τότε;” είναι μια εύλογη απορία. Δεν μπορώ να είμαι στο μυαλό των διοικούντων, αλλά αν μπορούσα να προβλέψω θα έλεγα ότι εκτός από τα καλά λόγια του Μέσσι μέτρησε ότι ο Μαρτίνο δεν έχει το παρατσούκλι “ο τρελός” όπως ο Μπιέλσα. Ο Μπιέλσα μέσα σε όλα τα καλά του έχει και αρνητικά και η σταθερότητα δεν ανήκει στα πρώτα. Πολύ συχνά χάνει το παιχνίδι, θολώνει και η ομάδα του από την μία στην άλλη μπορεί να φέρει εντελώς αντιδιαμετρικά αποτελέσματα. Επίσης, ο Μαρτίνο ίσως ταιριάζει και λίγο περισσότερο στο ευρωπαϊκό στυλ από την άποψη, ότι ξέρει να αμυνθεί καλύτερα (κάτι που έχουμε δει στη σφιχτή Παραγουάη). Και αν αυτό ακούγεται εκτός νοοτροπίας Μπαρσελόνα, τότε ίσως κάποιος θα έπρεπε να ξαναδεί το φετινό Τσάμπιονς Λιγκ και τα παιχνίδια στο Μιλάνο και το Μόναχο. Ο Μαρτίνο δουλεύει με μικρούς, δουλεύει από τα άκρα, θέλει την κατοχή, θέλει το πρέσινγκ (να έπαιρνε και τον Νάτσο στη Βαρκελώνη, τι καλά) και ξέρει να πλησιάζει τους παίκτες. Το αν πετύχει μένει να το δούμε. Επιστρέφοντας πάντως στο αρχικό βίντεο, ο Μαρτίνο έχει δείξει ότι εκτός από καρδιά έχει και κεφάλι και στο δεύτερο χρωστάει πολλά.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

we love 1-1-8, βιντεοθεραπεία, ποδόσφαιρο Λατινικής Αμερικής, Προσωπογραφίες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Η εβδομάδα του Πολ Πογκμπά

Γεια σας, είμαι ο Πολ Πογκμπά. Μπορεί να με έχετε ακουστά από το καλοκαίρι όταν διάφορες ομάδες ενδιαφέρονταν για μένα και έδιναν δεκάδες εκατομμύρια Ευρώ. Τελικά έμεινα εδώ γιατί μου αρέσει. Ο μάνατζέρ μου λέει όμως ότι δεν θα μείνω εδώ για καιρό. Δεν με πειράζει. Ο στόχος μου είναι να εκνευρίζω τον κόσμο με […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ωδή στο κεφάλι του Άντι Κάρολ

H φετινή Γουέστ Χαμ είναι μια ποδοσφαιρική όαση για τους πραγματικούς φίλους της Πρέμιερ Λιγκ. Αυτό το four-four(fuckin’)-two που έλεγε και ο Μαϊκ Μπάσετ έχει βρει στο πρόσωπο των “σφυριών” τον καλύτερό του πρεσβευτή. Σε μια περίοδο που το Αγγλικό φουτμπόλ έχει αλλάξει αρκετά απ’ την εποχή που οι σέντρες γίνονταν απ’ τον ασβέστη για […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

10 σχόλια σχετικά με το “Μπορώ να χάσω το κεφάλι μου γιατί ξέρω πού είναι η καρδιά μου”

  1. Ο/Η elatora λέει:

    Ο Λατινοαμαερικάνος μπαίνει δύσκολα σε καλούπια και ο Γιουγκοσλάβος είναι πορτοφολάς. Ο Διακογιάννης ζει.

  2. Ο/Η Elaith λέει:

    Ο λόγος σου με χόρτασε και το ψωμί σου φά’το !

  3. Ο/Η elatora λέει:

    “Γιουγκοσλαύος” θα έλεγε ο κύριος Διακογιάννης. Το πιο άβολο στην όλη ιστορία είναι πως είναι ο προπονητής που θα διάλεγε ο Μέσσι αν ήταν πρόεδρος. Καλό, κακό για τις ισορροπίες στην ομάδα, θα δείξει. Κατά τα άλλα πολύ λογική επιλογή, στη Νούελς ακολούθησε φιλοσοφία Γκουαρδιόλα.

  4. Ο/Η Elaith λέει:

    Κάνε πίσω γιατί θα σου πω για το “σαμπανιζέ” γαλλικό ποδόσφαιρο (το έχει πει, τ’ ορκίζομαι).

    Φιλοσοφία Γκουαρδιόλα που ακολούθησε φιλοσοφία Μπιέλσα. Να τα λέμε αυτά, μην είμεθα άδικοι.

  5. Ο/Η charlie λέει:

    Πολύ δυνατό βίντεο.

    Ρίσκο η επιλογή του Μαρτίνο (όχι γιατί δεν είναι καλός προπονητής φυσικά…) αλλά ωραίο ρίσκο.

  6. Ο/Η duendes λέει:

    “Ωραίο ρίσκο”, αυτό ακριβώς.

    Ειδικά αν σκεφτείς το ότι ακούστηκε έντονα ακόμα και το όνομα του Χίντινκ.

  7. Ο/Η Nikos Lioliopoulos λέει:

    Τον παρακολουθω χρονια . Εκανε θαυματα και με την παραγουαη και με την Νιουελς. Εχω την διαισθηση οτι στην Μπαρτσα δεν θα πιασει! Θα δειξει…

  8. Ο/Η balkou λέει:

    Pixies, μα’στα…

  9. Ο/Η duendes λέει:

    Αξιολογότατη διασκευή από Maxence Cyrin, την οποία αγνοούσα. Εμπλουτίζουμε και τις μουσικές μας γνώσεις εδώ στο σομπρέρο.

    Μπράβο παιδιά, θα έπρεπε να πληρώνεστε κανονικά.

  10. Ο/Η Elaith λέει:

    Ξεκινάω απεργία από αύριο

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *