Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Μια σύντομη συνάντηση στο γραφείο του Θεού

– Είναι εδώ.
– Πες του να περάσει.

Ο γραμματέας κοίταξε έξω από την πόρτα και έκανε ένα απλό νεύμα δείχνοντας το εσωτερικό του δωματίου. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα ο αποδέκτης του νεύματος εμφανίστηκε στην πόρτα, αντάλλαξε ένα βλέμμα απαξίωσης με τον εξερχόμενο γραμματέα και προχώρησε αργά και βαριεστημένα προς το κέντρο του δωματίου. Στάθηκε μερικά βήματα μακριά από το τεράστιο γραφείο που βρισκόταν στην απέναντι πλευρά από την πόρτα και περιεργάστηκε το χώρο με το ίδιο ενδιαφέρον που χαζεύει κάποιος τα πλακάκια του μπάνιου του καθισμένος στη λεκάνη.

Το δωμάτιο ήταν βγαλμένο από αφιέρωμα περιοδικού στον μινιμαλισμό: ένα γραφείο, μια καρέκλα και δυο καδράκια στον τοίχο. Το γραφείο, παρότι τεράστιο, ήταν εντελώς άδειο από αντικείμενα, η καρέκλα ήταν μια κλασσική μαύρη, δερμάτινη, περιστρεφόμενη και στον τοίχο από πίσω υπήρχε μια κορνιζαρισμένη άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και μια επίσης κορνιζαρισμένη φωτογραφία που απεικόνιζε τον Μαραντόνα στον αέρα να σκοράρει με το χέρι στον αγώνα με την Αγγλία. Στην καρέκλα καθόταν ένας μαυροντυμένος άντρας με πρόσωπο πιο σκαλισμένο κι από του Iggy Pop και ντύσιμο πιο κομψό κι από του Μπέκαμ. Το αριστερό του χέρι ακουμπούσε στο μπράτσο του καθίσματος και το δεξί στη γενειάδα του, η οποία έμοιαζε τόσο με του Αντρέα Πίρλο που θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει ότι την είχε αντιγράψει με το εργαλείο Clone stamp tool του Photoshop. Η ματιά του φαινόταν πιο ώριμη και διαπεραστική και από του Ζινεντίν Ζιντάν. Ο ποδοσφαιρικός Θεός μίλησε πρώτος.

– Ο γραμματέας μου παραπονέθηκε ότι δημιούργησες θέμα εκεί έξω.

Με το δεξί του χέρι του έδειξε έξω από την πόρτα, με τον ίδιο τρόπο που θα του έδειχνε το δρόμο για τα αποδυτήρια αν του είχε βγάλει κόκκινη κάρτα. Ο Χουάν Ρομάν Ρικέλμε γύρισε αργά το κεφάλι του προς το μέρος του Όντος που μίλησε και τον κοίταξε με το κλασσικό ‘βλέμμα Ρικέλμε’, που είναι ίδιο με αυτό του νυχτοφύλακα που βλέπει την μοναχική καρέκλα στην οποία πρόκειται να περάσει τις επόμενες οχτώ ώρες.

– Είχαμε απλά μια διάσταση απόψεων πάνω στο θέμα του Χρόνου.
– Με όλους τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι φαίνεται να έχεις κάποια διάσταση απόψεων.
– Δεν μ’ απασχολεί.
– Αχα… Το ότι το ποδόσφαιρο αλλάζει και εξελίσσεται ενώ εσύ όχι σε απασχολεί;
– Δεν το έχω σκεφτεί αυτό.
– Χουάν, σ’ αγαπάω, σ’ εκτιμάω, απολαμβάνω να σε βλέπω, νιώθω περήφανος κάθε φορά που δημιουργείς μια όμορφη εικόνα στο χόρτο. Γι’ αυτό και σε κάλεσα εδώ, για να σε προειδοποιήσω. Το παιχνίδι προχωράει μπροστά, χωρίς καν να κάνω κάτι εγώ. Ωριμάζει, γίνεται πιο γρήγορο, πιο αθλητικό, πιο απαιτητικό. Θέλει μόχθο, θέλει προπόνηση, θέλει άσκηση. Η φαντασία και η τεχνική δεν αρκούν πλέον. Χωρίς ταχύτητα και επιτάχυνση οι αντίπαλοι σου θα υπερισχύουν συνεχώς, θα σε κατατροπώσουν, θα σε κάνουν να δείχνεις στάσιμος και ανίκανος, ένα μηδενικό που δεν έχει θέση στη νέα εποχή. Χουάν, θα απογοητεύσεις πολλούς ανθρώπους που περιμένουν πολλά από σένα. Δεν θα καταφέρεις ποτέ να σε φτάσεις στην κορυφή του κόσμου αν δεν αλλάξεις, αν δεν προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα, αν δεν ακολουθήσεις τις αλλαγές. Θα καταλήξεις μια παλιομοδίτικη εικόνα μέσα σ’ ένα σύγχρονο περιβάλλον. Σκέψου το, μόνο αυτό σου ζητάω. Σκέψου το.

Ο Ρικέλμε συνέχισε να τον κοιτάει με το ίδιο ακριβώς ανόρεχτο ύφος, το ύφος κάποιου που έχει ακούσει μια ιστορία δεκάδες φορές, απλά με τις λέξεις τοποθετημένες διαφορετικά.

– Θα το σκεφτώ.

Έκανε μεταβολή σε χρόνο λίγο καλύτερο από ηλικιωμένου με ‘Πί’ και με αργό βάδισμα βγήκε από το δωμάτιο.

Και οι δυο ήξεραν ότι δεν υπήρχε τίποτα να σκεφτεί.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Joga bonito, Ιστορίες για το τζάκι, Προσωπογραφίες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Ο απολαυστικός Νίκος Αναστόπουλος

Σύμφωνα με μια ιστορία, από αυτές τις λίγο ποδοσφαιρικές και λίγο καφενειακές που συνήθως ξεκινάνε από κάποιον ρεπόρτερ ομάδας και στη συνέχεια κυκλοφορούν στα γήπεδα για χρόνια χωρίς ποτέ κανένας να είναι σίγουρος για την εγκυρότητα τους, κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του Νίκου Αναστόπουλου στον πάγκο του Άρη ένας μάνατζερ προσπαθούσε να του σπρώξει έναν παίκτη, τονίζοντας […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Μια εβδομάδα γεμάτη Βίνι Τζόουνς

Με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για κάθε οπαδό του καλτ ποδοσφαίρου (και με τον χειρότερο για κάθε οπαδό του όμορφου ποδοσφαίρου) κύλησε αυτή η πρώτη εβδομάδα του 2015, την οποία μπορούμε άνετα να αποκαλέσουμε και “εβδομάδα του Βίνι Τζόουνς”. Πρώτα ο απόηχος από την προβολή του ντοκιμαντέρ για την ‘Crazy gang’ της Γουίμπλεντον, μετά το ότι την Δευτέρα γιόρτασε τα […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

5 σχόλια σχετικά με το “Μια σύντομη συνάντηση στο γραφείο του Θεού”

  1. Ο/Η anonymous λέει:

    Τα αρθρα σας για τον μεγαλο riquelme ειναι καταπληκτικα!!

  2. Ο/Η Get_Carter λέει:

    Ο “Θεός” της ιστορίας είναι ο Κρόιφ με μούσι;

  3. Ο/Η mouris λέει:

    EPIKO duendes!

  4. Ο/Η gregacm λέει:

    “Θα καταλήξεις μια παλιομοδίτικη εικόνα μέσα σ’ ένα σύγχρονο περιβάλλον.”

    “Analog guy in a digital world”, σα να λεμε!

  5. Ο/Η antoinetabary λέει:

    Get_Carter συμφωνώ!!!!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *