Το πιο ιστορικό εσκεμμένο αυτογκόλ

Κρίνοντας από τα περισσότερα σχόλια οι περισσότεροι αναγνώστες μας είναι μιας κάποιας ηλικίας και συνεπώς έχουν προλάβει τις εποχές που το μπάσκετ ήταν πραγματικά ενδιαφέρον στην Ελλάδα και όχι υπόθεση δυο ομάδων που μας κουράζουν με τα όσα κάνουν μέσα και έξω από το γήπεδο. Εκείνα τα χρόνια λοιπόν είχαμε ομάδες που ήταν αξιόλογες και έπαιζαν στο κύπελλο Κόρατς που κατά κύριο λόγο είχε διπλούς αγώνες. Η πρόκριση κρινόταν στη διαφορά πόντων και τα ματς ήταν συγκλονιστικά. Υπήρχε όμως ένα μικρό κενό στους κανόνες για κάποια χρόνια όπου μπορούσε να συμβεί το εξής: Μια ομάδα είχε χάσει το πρώτο ματς με σχετικά μικρή διαφορά π.χ. 6-7 πόντους και στη ρεβάνς λίγο πριν τελειώσει το παιχνίδι το ματς ήταν στον πόντο και δεν υπήρχε περίπτωση να καλύψει τη διαφορά. Αντί λοιπόν να δοκιμάσει να κερδίσει το παιχνίδι φρόντιζε να το πάει στην παράταση όπου έχοντας ακόμα 5 λεπτά θα μπορούσε ενδεχομένως να πάρει την πρόκριση (το βίντεο είναι τυχαίο, απλά έτσι για τις αναμνήσεις).

“Ρε σομπρέρο, με την σπυριάρα θα ασχολούμαστε τώρα;“

Ας μεταφερθούμε τώρα στα προκριματικά του Κυπέλλου Καραϊβικής του 1994. Έναν θεσμό με μεγαθήρια όπως Τζαμάικα, Τρινιντάντ και Τομπάγκο, νησιά Κέιμαν, Μπαρμπάντος (νομίζω αυτή είναι η επίσημη ονομασία στα ελληνικά) και άλλους τέτοιους τουριστικούς προορισμούς. Σκεφτείτε παραλίες καταγάλανες, κατάλευκη άμμο, κοκτέιλ και μπάλα σε γήπεδα που είμαι σίγουρος ότι ήταν χτισμένα δίπλα στη θάλασσα. Οι ομάδες ήταν χωρισμένες σε ομίλους αλλά υπήρχε ένας επικός κανόνας. Δεν επιτρεπόταν η ισοπαλία. Τα ματς έπρεπε να έχουν οπωσδήποτε νικητή και έτσι ακόμα και στους αγώνες του ομίλου είχαμε παράταση. Σαν να μην ήταν αρκετό αυτό για κάποιο λόγο οι αγαπημένοι νησιώτες αποφάσισαν ότι τα γκολ στην παράταση θα μετρούσαν διπλά. Ναι, διπλά. Σαν να λέμε δυο γκολ.

Αυτό φαινομενικά ήταν απλά περίεργο, αλλά στην πράξη εξελίχθηκε σε μεγάλο φιάσκο. Στο τελευταίο ματς του 1ου ομίλου τα Μπαρμπάντος ήθελαν νίκη με δυο γκολ διαφορά απέναντι στην αξιόμαχη Γρενάδα για να πάρουν την πρόκριση στα τελικά. Με δυναμικό ξεκίνημα και με τους φανατικούς οπαδούς τους να τους στηρίζουν (αυτά είναι δικές μου σάλτσες στην ιστορία) έκαναν το 2-0 από το πρώτο ημίχρονο και φάνηκε να καθαρίζουν την πρόκριση. Μόνο που λογάριαζαν χωρίς τους φιλοξενούμενους που στο 83′ σημείωσαν το γκολ για το 2-1. Με επτά λεπτά να μένουν οι γηπεδούχοι έπρεπε οπωσδήποτε να σκοράρουν για να πάρουν την πρόκριση. Ή μήπως όχι;

Μετά από λίγα λεπτά άκαρπων επιθετικών προσπαθειών, ο αμυντικός Σίλι μάλλον το είχε πάρει χαμπάρι ότι υπήρχε κι άλλη λύση και αποφάσισε στο 87′ να αρχίσει την ανταλλαγή πασών με τον τερματοφύλακα Στάουτ, μέχρι που έστειλε με μεγάλη άνεση την μπάλα στα δίχτυα της εθνικής του, βάζοντας ένα από τα πιο γραφικά αυτογκόλ στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και δίνοντας έτσι στην ομάδα του άλλα 30 (αντί για 3 που έμεναν) λεπτά για να κυνηγήσει το όνειρο της πρόκρισης.

Ακολούθησαν μερικά λεπτά τεράστιου μπερδέματος αφού οι παίκτες της Γρενάδα συνειδητοποίησαν ότι μπορούσαν να προκριθούν με ένα γκολ σε οποιαδήποτε εστία! Με κάποιο μαγικό τρόπο που δεν μπορούμε να φανταστούμε άλλο γκολ δεν μπήκε και το ματς έτσι οδηγήθηκε στην παράταση. Εκεί τελικά τα Μπαρμπάντος σκόραραν το χρυσό-διπλό γκολ, έκαναν το 4-2 και πήραν την μεγάλη πρόκριση για το Κύπελλο Καραϊβικής (στο οποίο πάντως απέτυχαν να περάσουν την πρώτη φάση των ομίλων).