Ο Τζόκερ της Μασσαλίας

Υπάρχουν πολλές διαφορετικές εικόνες που σχηματίζονται στο μυαλό όταν ακούει κάποιος τη λέξη τζόκερ. Στους περισσότερους μας φέρνει την εικόνα του χαοτικού κακού του Γκόθαμ Σίτυ που σκοτώνει για πλάκα, μέχρι να τον σταματήσει η Νυχτερίδα (όχι της Βαλένθια), βάζοντας ένα χαμόγελο στα πρόσωπα των θυμάτων. Στους τζογαδόρους το χαμόγελο μπαίνει από μόνο του είτε τον τραβήξει ο παίχτης στην τράπουλα, είτε πιάσει το 5+1 στο κουπόνι. Στη Γαλλία όμως έχει διατηρηθεί η παραδοσιακή έννοια της λέξης, που σημαίνει γελωτοποιός.

Στην ιστορία του ποδοσφαίρου υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι, αλλά ο Αντρέ-Πιέρ Ζινιάκ δεν ανήκε σε αυτούς. Τουλάχιστον όχι όσο έσκιζε χασέδες στην Τουλούζ, πράγμα που τον έφερε να παίζει βασικός στην εθνική. Το καλοκαίρι του 2010 πηγαίνει στη Μαρσέιγ, μαζί με το Λοΐκ Ρεμί για να τονώσουν την επίθεση των πρωταθλητών. Για να πρωτοπορήσω θα πω ότι ‘Εεε, δεν άντεξε το βάρος της φανέλας και τα χρήματα που δαπανήθηκαν γι’ αυτόν’ και δε σκόραρε το παλικάρι. Αντίθετα με το Ρεμί που μοίραζε τα παστέλια που συνοδεύουν το παραδοσιακό τοπικό ποτό, το Παστίς (σαν ούζο είναι). Τότε άρχισαν οι οπαδοί να τον αποκαλούν Τζόκερ, που σε ποδοσφαιρικά γαλλικά θα πει παλτό, ή στην καλύτερη αναπληρωματικός.

Με το Ντεσάμπ δεν τα πήγαινε πολύ καλά και έμενε στον πάγκο. Σε δηλώσεις δημοσιογράφων εκνευρισμένος απαντούσε ότι πρέπει να παίξει για να τους διαψεύσει. Και ενώ τον Ιανουάριο του 2011 σχεδόν είχε κλείσει στη Φούλαμ (του Γιώργου Καραγκούνη και του Κώστα Μήτρογλου πλέον), τραυματίζεται ο Ρεμί και ξεμένει στο λιμάνι. Συνεχίζει βέβαια να είναι τσακωμένος με το γκολ. Τραυματίζεται, εκνευρίζεται και γενικότερα η Μαρσέιγ είναι μιαν ωραία ατμόσφαιρα.

Τον Απρίλη του 2011 ο γράφων έχει πάει Μασσαλία για να παρακολουθήσει το παιχνίδι με την Τουλούζ εκπληρώνοντας ένα τάμα. Το ματς πάει καταπληκτικά για τη Μαρσέιγ, που προηγείται με γκολ του Ρεμί στο 30’ μετά από ωραία πάσα του Σεϊρού. Όμως η Τουλούζ γυρνάει το παιχνίδι με 2 γκολ στο 45 και στο 45+2. Ημίχρονο στη Μασσαλία και τα παιδιά από την Ορίτζιναλ που έρχονται πάντα δε βλέπουν καμία διαφορά στο θέαμα. Ο Ντεσάμπ χρειάζεται γκολ και ο μόνος επιθετικός που έχει είναι ο Αντρέ-Πιέρ. Στο 64’ κάνει την καρδιά του πέτρα και τον βάζει στο παιχνίδι.

Ένα τεράστιο ‘Ωωω, λα-λα’, δονεί το Βελοντρόμ. Μετά από περίπου δέκα λεπτά, ο Ρεμί μπαίνει από δεξιά και ενώ όλοι (εκτός από αυτήν που καθόταν δίπλα μου) σκεφτόμαστε ‘Μην τη δόσεις στο χασογκόλη’, αυτός τη γυρνάει στο Ζινιάκ ο οποίος σουτάρει δοκάρι. Το ‘Τζοκέρ-Τζοκέρ’ εκτοξεύεται από το πέταλο. Σε κάθε επαφή του με την μπάλα ακούγονται αποδοκιμασίες. Μέχρι που φτάνουμε στο 84’. Ο Ζινιάκ παίρνει τη μπάλα λίγο πιο έξω από την αριστερή γωνία της μεγάλης περιοχής, ντριπλάρει το μπακ και σουτάρει στην απέναντι γωνία. Γκολ! Και ενώ το Βελοντρόμ πανηγυρίζει αυτός κ..μένος πάει μπροστά στο πέταλο και φωνάζει: ‘Δεν είμαι ένας Τζόκερ!’. Η αντίδραση του γηπέδου είναι περίπου: ‘Εντάξει μεγάλε, ένα γκολ έβαλες’. Η Εκίπ την επόμενη μέρα έχει πρωτοσέλιδο ‘Ο Ντεσάμπ τράβηξε Τζόκερ από τον πάγκο’.

Το καλοκαίρι του 2012 φεύγει ο Ντεσάμπ και έρχεται ο Ελί Μπο. Ο Ζινιάκ αναγεννιέται και παίζοντας κεντρικός επιθετικός μέχρι τον τραυματισμό του το Δεκέμβριο έχει τα ίδια γκολ με τον Ίμπρα. Δεν έχει την ποιότητα και τη φαντασία του Σουηδού, αλλά τα βάζει κανονικά. Είναι όμως η περίοδος που ένας γνήσιος Άγγλος χούλιγκαν έχει φτάσει στη Μασσαλία και ο Ζινιάκ γίνεται ο κολλητός του. Τώρα, για να τα κιμιάσεις με το Τζόι Μπάρτον, πρέπει να είσαι τουλάχιστον δεύτερου βαθμού ψυχάκιας. Πόσο μάλλον να του δώσεις συνέντευξη.

Όλα αυτά μέχρι τον αγώνα με τη Νάπολη τον Οκτώβρη από τον οποίο και μετά ο Ζινιάκ κάθεται στο πάγκο. Τη 13^η αγωνιστική αυτής της σεζόν, μετά από ένα ματς με τη Σοσώ, το οποίο η Μαρσέιγ κέρδισε 2-1, ο Μπο δηλώνει ότι ο Ζινιάκ είναι ένας Τζόκερ. Εξαντλώντας τη γαλλική ευγένεια στο παίχτη που έκανε το 2-1 και του έσωσε τη θέση, λέει: ‘Πανηγυρίζω για την επιστροφή του, έχει μια πολλή επαγγελματική συμπεριφορά.  Δεν μπορεί όμως να αποχωριστεί αυτό το ρόλο του Τζόκερ. Όταν μπαίνει στο παιχνίδι πρέπει συνεχώς να δείχνει το τι μπορεί να κάνει. Η θέση του σέντερ φορ είναι θέση αποτελέσματος. Συγκεντρώνει την προσπάθεια όλης της ομάδος. Είναι δύσκολη γιατί βασίζεται στη φυσική και την ψυχολογική κατάσταση, όσο και στην εμπιστοσύνη’.

Ο Ζινιάκ αντιδρά επίσης με τη χαρακτηριστική γαλλική λεπτότητα. Από τη στιγμή που έφαγε έφυγε ο Μπο, λόγω της κακής πορείας της Μαρσέιγ σε πρωτάθλημα και Τσου Λου, ο ίδιος ξαναπαίζει βασικός. Πριν το ματς με τη Βαλενσιέν για την 21^η αγωνιστική (2 βδομάδες πριν) ο Ζινιάκ δηλώνει: ‘Ο δικός μας Τζόκερ είναι η Βαλενσιέν. Κερδίζουμε και ξαναμπαίνουμε στη διεκδίκηση της τρίτης θέσης’.

Κανείς δε βρέθηκε από κάτω να του πει: ‘Αντρέ αγόρι μου, ο Τζόκερ είσαι εσύ!’. Και αν το έλεγε αλήθεια, ο Ζινιάκ δε θα είχε κάθε λόγο να απαντήσει: ‘Με ποια έννοια το λες; Γιατί στο παρελθόν έχω παίξει και τους τρεις ρόλους’.