Κυκλοφόρησε το επίσημο τραγούδι του Μουντιάλ, ας δούμε λίγο stand-up comedy

Το επίσημο τραγούδι του Παγκοσμίου Κυπέλλου αποκάλυψε εχθές η ΦΙΦΑ σε συνεργασία με τη Sony Music. Το κομμάτι έχει τον εμπνευσμένο τίτλο “We Are One (Ole Ola)”, στον οποίο χρησιμοποιείται η πανέξυπνη τακτική ‘βάζω-το-ψαγμένο-ρεφρέν-σε-παρένθεση-για-να-μην-χρειάζεται-να-ψάχνει-τελευταία-στιγμή-για-στίχους-ο-μέσος-ακροατής’.

Σύμφωνα με τα επιπρόσθετα στοιχεία που διαβάζει κανείς στο ρεπορτάζ της παρουσίασης, το τραγούδι ερμηνεύεται από έναν ράπερ που κυκλοφορεί στον πλανήτη, δίχως να ντρέπεται, με το όνομα ‘Πίτμπουλ’, και δεν είναι ο Έντγκαρ Ντάβιντς ή χαρακτήρας ταινίας του Γκάι Ρίτσι, από το στόμα που συνοδεύει, αναγκαστικά, τον κώλο της Τζένιφερ Λόπεζ και από μια Βραζιλιάνα που το όνομα της δεν μου λέει τίποτα αλλά οι φωτογραφίες της στο ίντερνετ μου λένε πως είναι μουσικά πολυτάλαντη.

Ακουστικά το κομμάτι είναι ένα συνονθύλευμα μουσικών ειδών, σαν πιάτο με ποικιλία σε ταβέρνα το οποίο χρεώνεται πανάκριβα και στο τέλος του συνειδητοποιείς ότι είναι σαν να μην έφαγες, λίγο έθνικ, λίγο ραπ, λίγο ποπ, λίγο λάτιν, λίγο “πάμε όλοι οι λαοί της γης να πιάσουμε γερά τα χέρια και να τραγουδήσουμε παρέα” το οποίο είναι σίγουρο ότι κάποιοι άνθρωποι θα λατρέψουν, με δεδομένες τις πωλήσεις κάποιων σύγχρονων μουσικών εκτρωμάτων. Είναι επίσης δεδομένο ότι όταν ο Τζιμ Μόρισον έγραφε τον στίχο “music is your only friend until the end” δεν είχε στο μυαλό του κάτι τέτοιο.

Αν ήταν στο χέρι μου θα προτιμούσα να ποδοπατήσω με στρατιωτικά άρβυλα όλες τις κασέτες που προέκυψαν κατά τη διαδικασία παραγωγής του κομματιού, να ηχογραφήσω τον ήχο που βγαίνει από το ποδοπάτημα αυτό και να τον χρησιμοποιήσω μετά ως “επίσημο τραγούδι του Μουντιάλ”, μιξάροντας το με βουβουζέλες και μερικές ατάκες από περιγραφές του Βερνίκου και του Θεοφιλόπουλου. Η ποιότητα του ηχητικού αποτελέσματος θα ήταν, πάνω-κάτω, η ίδια.

Όλα τα παραπάνω είναι, φυσικά, μερικές άχρηστες πληροφορίες για ένα αδιάφορο κομμάτι, το οποίο αντέχεται μόνο αν έχει πρόβλημα η κάρτα ήχου σου ή αν έχεις κατεβάσει τόσο πολύ αλκοόλ που είσαι πεπεισμένος ότι ακούς ένα διαβολάκι να σου λέει στο αυτί με την ίδια σου τη φωνή “πιες λίγο ακόμα, δεν έχεις πιει αρκετά σήμερα”, και ουσιαστικά μια καλή αφορμή για να βάλω άλλο ένα καλό δείγμα γαμάτου stand-up comedy, στο οποίο ο λατρεμένος Ιρλανδός Ντίλαν Μόραν μιλάει, με το συνηθισμένο χαλαρό του στυλ που φαινομενικά ακροβατεί πάντα μεταξύ νηφαλιότητας και ευχάριστης αλκοολικής θολούρας, για το ραπ, τη μουσική γενικότερα και την εποχή που, άκουσον-άκουσον, οι τραγουδίστριες ήταν άσχημες.