Οι Οπαδοί του Λόφου
Την Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014 η Κόβεντρυ έπαιζε με τη Στήβενεϊτζ. Ήταν ένα συνηθισμένο ματς για τους οπαδούς της τη φετινή χρονιά. Ταξίδεψαν στο Νορθάμπτον, διανύοντας μια διαδρομή 70 μιλίων πήγαινε-έλα από το Κόβεντρυ, και στήθηκαν στο λόφο πάνω από το γήπεδο. Μερικοί, που έμεναν στο Λονδίνο, χρειάστηκε να κάνουν πάνω από 200 μίλια απόσταση (με την επιστροφή) με το τρένο. Δεν μπαίνουν στο γήπεδο, παρακολουθούν την ομάδα από το λόφο, όσο αυτό είναι εφικτό βέβαια.
Στην Αγγλία τους αποκαλούν πια ‘Οπαδούς του Λόφου’. Οπαδοί που περνούν μια κρίση ταυτότητας σχετικά με το τι είναι και τι απέγινε αυτό που υποστηρίζουν. Αρνούνται να πληρώσουν εισιτήριο σε ένα γήπεδο που δεν είναι το δικό τους, όμως κάνουν πολλά μίλια ταξίδι για να είναι κοντά στην ομάδα της καρδιάς και της πόλης τους. Από το λόφο επάνω βλέπουν περίπου το ένα τρίτο του γηπέδου, στέκονται στο σκοτάδι, στις λάσπες, αλλά αντιμετωπίζουν την κατάσταση με χιούμορ. ‘Θα πάρουμε την ομάδα πίσω κάποια στιγμή’, δήλωνε ένας από τους Hillers στη Guardian. Αν και τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα τους αγνοούν, οι μεγάλες εφημερίδες δεν έκαναν το ίδιο.
Το ματς το παρακολούθησαν 437 οπαδοί της ‘φιλοξενούμενης’ Στήβενεϊτζ. Κανένας από τους 1.697 οπαδούς της Κόβεντρυ που βρέθηκαν στο Νορθάμπτον. Οι ‘γηπεδούχοι’ κέρδισαν 1-0, αλλά το γκολ μπήκε στο τέρμα που βρίσκεται στα δύο τρίτα του γηπέδου που δεν είναι ορατό από το λόφο. Η στάση αυτή των οπαδών δεν είναι ένα τοπικιστικό καπρίτσιο. Η Κόβεντρυ αναγκάζεται να παίζει τα εντός έδρας παιχνίδια της αλλού, ενώ η πόλη διαθέτει γήπεδο, το Ρίκοχ, που η ανακατασκευή του κόστισε 113 μύρια λίρες και έχει 32.000 θεατές χωρητικότητα. Το γήπεδο όμως δεν ανήκει στο σύλλογο αλλά στο δήμο.
Tο Ρίκοχ, όμως οι ιδιοκτήτες του το χρησιμοποιούν για άλλα πράγματα. Διοργανώνουν συνέδρια κοσμητικής, το προσφέρουν σε μέντιουμ για παραστάσεις, στην British Tarantula Society, σε διοργανώσεις άρσης βαρών, πρωταθλημάτων με βελάκια, και σε μια έκθεση οδοντιατρικής τεχνολογίας. Όταν δε γίνονται όλα αυτά, παίζεται και λίγο ποδόσφαιρο από τις ομάδες νέων της Λέστερ, της Γουλβς και της Γουεστ Μπρομ, τη γυναικεία ομάδα της Κόβεντρυ και του χρόνου έχει προγραμματιστεί να αγωνίζεται η ομάδα παίδων FootballCV Reds. Αν το γήπεδο είναι ελεύθερο, παίζουν αρκετοί άλλοι, εκτός από αυτούς για τους οποίους δημιουργήθηκε.
Παλιοί παίχτες και προπονητές του συλλόγου μιλούν με μελαγχολία και μένος γι’ αυτήν την κατάσταση. Ο Ρόνυ Φάρμερ, παλιός παίχτης της Κόβεντρυ, δήλωσε στην Telegraph ότι: ‘Στα 78 μου έχω πια συνειδητοποιήσει ότι μπορεί να μην ξαναδώ την ομάδα ποτέ ξανά’. Σε ραδιοφωνική συνέντευξη ο Φάρμερ μαζί με τον Τζον Σίλετ, προπονητή του τελευταίου τίτλου της Κόβεντρυ, του κυπέλλου Αγγλίας (1987), δήλωσε ότι: ‘Αν δεν παίζει στο Κόβεντρυ, δεν είναι Κόβεντρυ. Ας την πουν Νορθάμπτον Ρεζέρβς’.
Το Νορθάμπτον απέχει 35 μίλια από το Κόβεντρυ. Στο τελευταίο εντός έδρας της Νορθάμπτον οι ‘Οπαδοί του Λόφου’ είχαν στείλει μια αντιπροσωπία, που πλήρωσε το εισιτήριό της και μπήκε στο γήπεδο. Στο 35ο λεπτό σήκωσε ένα πανό που έγραφε: Fix Football. Η διοίκηση της Κόβεντρυ, ένα trust fund ονόματι Sisu, είπε ναι εντάξει αλλά δεν ξέρουμε τίποτα από ποδόσφαιρο και οι όροι που μας θέτουν στο Ρίκοχ δεν είναι συμβατοί με τα συμφέροντά μας. Δεν μπορούν να συνεννοηθούν με τη διοίκηση του σταδίου για το ύψος του μισθώματος και τη διάρκειά του.
Τα τελευταία χρόνια στο ποδόσφαιρο έχουν μπει ξεπλένηδες που αγοράζουν ότι μπορούν για να νομιμοποιήσουν έσοδα από αλλού μέσω του ποδοσφαίρου, πολυεθνικές που κάνουν τις ομάδες franchise, μαφιόζοι που αλλάζουν σήματα και διαγράφουν ιστορίες και τύποι που κάνουν απλώς μπίζνες. Όλοι αυτοί γράφουν στα σκαρπίνια τους τούς οπαδούς, την πελατεία δηλαδή, για να το πούμε με τους δικούς τους όρους. Δεν καταλαβαίνουν το συναισθηματικό δέσιμο και τη μονιμότητα αυτής της σχέσης. Ειδικά στην Αγγλία, όπου οι άνθρωποι υποστηρίζουν συνήθως το σύλλογο της πόλης ή της γειτονιάς τους. Και ο πραγματικός οπαδός είναι πάντα εκεί, είτε μέσα στο γήπεδο, είτε πάνω στο λόφο, και όχι σε κάποιο εστιατόριο στο Σίτυ του Λονδίνου που τα αστέρια του δεν είναι το φορ και το δεκάρι, αλλά της Μισελέν.
13 σχόλια σχετικά με το “Οι Οπαδοί του Λόφου”
Φανταστικοί.Αν και θα διαφωνήσω ως προς την κρίση ταυτότητας.Το αντίθετο μάλιστα.Ο αριθμός 1697 ατόμων σε ένα λόφο, μάλλον αποδεικνύει ότι ξέρουν ποιοι είναι και τι υποστηρίζουν πολύ καλύτερα από το trust fund και τον πρόεδρο που τους έχει επιβάλλει το αγαπημένο μας μοντέρνο ποδόσφαιρο.Όσο για το γήπεδο μου φαίνεται λίγο περίεργο να ανήκει στο δήμο και έχει έρθει σε κόντρα με τη ομάδα της πόλης.
αυτοί είναι πιο αεκτζήδες και από εμάς
Δεν έχει έρθει σε κόντρα με την ομάδα της πόλης ο δήμος, αλλά με τη διοίκηση της ομάδας της πόλης. Η τοπική εφημερίδα (Coventry Telegraph) αναφέρει ότι o Γενικός Διευθυντής του γηπέδου ζητάει 10.000 λίρες ανά παιχνίδι και συνολικό μίσθωμα 500.000 λίρες το χρόνο (βάζει μέσα προπονήσεις κτλ).
Η Sisu αντιπροτείνει 200.000 μίσθωμα το χρόνο και ένα ποσοστό από τα εισιτήρια (3% μη φανταστείς).Οι δύο πλευρές πήγαν στα δικαστήρια. Αναμένεται η απόφαση, αλλά σήμερα έγραφε η Coventry Telegraph ότι μάλλον επιδικάζεται ποσό 590.000 αποζημίωση από τη Sisu στο σύλλογο και το γήπεδο. Δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό.
Απιθανοι οπαδοι. Εχουν ονομασει τη λεσχη φιλων της ¨Gary mabuts Knee” gmkonline.com απο το θρυλικο αυτογκολ του τελικου του 87!
Βρήκα το άρθρο που λες.Μεγάλο κατεβατό ρε παιδί μου.Με μια ματιά που έριξα πάντως -αν κατάλαβα καλά- το αρχικό deal ήταν στο 1 εκατομμύριο λίρες το χρόνο και τα 590.000 είναι αποζημίωση προς την ιδιοκτήτρια εταιρία (μέτοχοι είναι τόσο το δημοτικό συμβούλιο όσο και μια εταιρία ακόμα) για το ‘σπάσιμο’ του συμβολαίου εκ μέρους της ομάδας.
Σε ένα άλλο άρθρο πάλι πάνω στη διαμάχη της εταιρίας-συνιδιοκτήτριας με τους ιδιοκτήτες της ομάδας (σε κάποια στιγμή ήθελαν να αγοράσουν το ποσοστό της και να είναι συνιδιοκτήτες με τον δήμο) αναφέρει ότι το δικαστήριο έχει απορρίψει τους ισχυρισμούς τους όσον αφορά κάποιες κατηγορίες τους προς την εταιρία, ότι δεν τους έδινε το ποσοστό της βάζοντας εμπόδια στην όλη διαδικασία.Γενικά τους χρεώνει ότι δεν ήταν σοβαροί στις διαπραγματεύσεις και δεν ήθελαν να δεσμευτούν απέναντι στην τράπεζα (βασικά παίζει και ένα δάνειο προς την τράπεζα, που το πληρώνει η ιδιοκτήτρια εταιρία του γηπέδου).
Κρίμα για τους οπαδούς πάντως, οι οποίοι είναι και στα μαχαίρια (κάτι παραπάνω θα ξέρουν) με τον πρόεδρο.
Γενικότερα είναι μεγάλο μπλέξιμο. Ακόμα και η διεύθυνση του γηπέδου δεν ανήκει ακριβώς στο δήμο, αλλά τη έχει παραχωρήσει σε ένα charity board.
Για να είμαι δίκαιος πρέπει να πω ότι οι προαναφερθέντες ζητάνε από τη Sisu να αποπληρώσει και μέρος του δανείου (χρωστάνε ακόμα 22Μ λίρες)που πήραν για την ανακατασκευή. Σε κάθε περίπτωση την πληρώνουν οι οπαδοί, αλλά και η ομάδα που αναγκάζεται να παίξει 1 χρονιά χωρίς εντός έδρας παιχνίδια.
Τελικά τι θέλουμε; Τσάμπα γη και γήπεδα σε ΠΑΕ, όπως Ελλάδα και μετά να φωνάζουμε ότι δεν έχουμε γάζες στα νοσοκομεία; Ή ο δήμος, το δημόσιο γενικώς, να προστατεύει το συμφέρον του (μας);
Οι μόνοι που δικαιούνται να παραπονούνται είναι οι οπαδοί.
Βεβαίως, όντας Άγγλοι, δεν έκλεισαν τον αυτοκινητόδρομο, ούτε ζητάνε η αγαπημένη τους εταιρεία να έχει τζάμπα παροχές από το κράτος, την ώρα που στο NHS περιμένεις πέντε μήνες για μια εγχείρηση ρουτίνας.
Tην πέφτουν στη διοίκηση της εταιρείας, σωστότατοι.
Δεν ξέρω, δύσκολα. Καλή η ομάδα μας, αλλά οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
Άντε και καλό Σ/Κ.
Το πρόβλημα με την Κόβεντρυ είναι ότι πριν την ανακατασκευή η ομάδα έπαιζε ακόμα εκεί. Κανείς δε ρώτησε το σύλλογο αν συμφωνεί με την ανακατασκευή και σε αυτήν προχώρησε η διεύθυνση του σταδίου από μόνη της. Η διεύθυνση είναι υπόλογη στο δήμο, αλλά δεν είναι ακριβώς δήμος. Η φάση είναι λίγο Εδεσσαϊκός.
Η διαμάχη είναι στη διαφορά στα λεφτά που ζητάει η διεύθυνση του σταδίου από το σύλλογο, θέλοντας να καλύψει το χρέος απ το δάνειο, και στη διοίκηση που μετράει τα πάντα σε όρους κόστους-οφέλους. Όμως οι οπαδοί με τη στάση τους αυξάνουν το κόστος πάρα πολύ και πλέον συζητάνε να φύγουν από το σύλλογο.
Οι δήμοι, αν θες την άποψή μου, πρέπει να μένουν όσο πια μακρυά γίνεται. Να βοηθάνε παθητικά, δηλαδή να μη βάζουν γραφειοκρατικά εμπόδια για να γίνουν γήπεδα, αλλά να μην μπλέκουν με την κατασκευή τους. Ακόμα και αν μπλέκουν όμως, να το κάνουν για τα περιβάλλοντα ή/και βελτιωτικά έργα (δρόμοι, πεζοδρομήσεις, συγκοινωνίες) και σε καμία περίπτωση για το χτίσμα του γηπέδου.
Για πες μας και σε ποιες παε (γενικως) εχει δωσει τσαμπα γη και γηπεδα το δημοσιο (γενικως)…
Και αν μπορεις εξηγησε ποιο συμφερον εννοεις οτι πρεπει να προστατευει ο δημος.Απο που κι ως που ολοι οι δημοτες εχουν τα ιδια συμφεροντα απο ενα εργο?
Κατα βαση συμφωνω με τον ραμον,μακρια οσο γινεται απο τετοια θεματα,ουτε μπλεξιματα,ουτε χρηματοδοτησεις,ουτε αναπλασεις,ουτε τιποτα…
Κι εγώ με τον Ραμόν σύμφωνώ, μάλλον το έγραψα πολύ περιδιαγραμμάτου…
Ας μην πούμε τσάμπα γήπεδο. Ας πούμε διαγραφή/διακανονισμό χρεών προς το δημόσιο. Συμφωνούμε πως ευνοείται μια εταιρεία και χάνουμε όλοι οι υπόλοιποι φορολογούμενοι. Όχι;
Μακριά κι αγαπημένοι λοιπόν.
Το επίσης πολύ ενδιαφέρον της ιστορίας είναι ότι η Κόβεντρι είναι φέτος 2η στη Λιγκ 1 όσον αφορά τους οπαδούς που την ακολουθούν στα εκτός έδρας: 1.671 οπαδοί ανά εκτός έδρας παιχνίδι.
Αφού δεν μπορούν να τη δουν στα εντός, τη βλέπουν στα εκτός.
Προσωπικά πιστεύω πως είναι πολύ κρίμα που γκρέμισαν το πολύ όμορφο Highfield Road το 2005 για να φτιάξουν ένα από τα “νεοκλασικά” πλαστικά γήπεδα που γεμίζουν πλέον το νησί. Είναι αμαρτία να γκρεμίζονται γήπεδα όπως πχ το Φίλμπερτ Στριτ και να αντικαθιστώνται από το King Power κλπ κλπ.
Όσον αφορά τους οπαδούς, απλά χίλια μπράβο. Μακάρι στην Ελλάδα να εξέφραζε ο κόσμος την αγάπη του για την ομάδα έστω με το 1/100 της αγάπης που δείχνει ο μέσος Άγγλος φίλαθλος.
Nikoutsider βλέπεις ότι ο αριθμός είναι περίπου ο ίδιος με τους hillers. Είναι τεράστια μαγκιά αυτό που κάνουν και μπράβο τους. Στην τελική δε ζητάνε κάτι παράλογο, αντίθετα με τρελαμένους που θέλουν μεταγραφάρες, πορείες και κύπελλα. Την ομάδα της πόλης να παίζει στην πόλη τους ζητάνε οι άνθρωποι. Αυτό σαν αίτημα και βρείτε τα μεταξύ σας γήπεδο και διοίκηση.
ThanosLeeds τα περισσότερα γήπεδα στην Αγγλία ανακαινίζονται όχι γιατί είναι παλιά, αλλά για να αυξήσουν τη χωρητικότητα και συνακόλουθα τα έσοδα από τα εισιτήρια. Κοτσάρουν και καταστήματα κτλ και το κάνουν ‘σύγχρονο’.
Όσο για την αγάπη για την ομάδα, φίλε στην Ελλάδα η αγάπη είναι για τους τίτλους, όπως έλεγε και ένας Ρώσος προπονητής μπάσκετ. Στην Αγγλία οι σύλλογοι είναι κομμάτι του τόπου, της πόλης, της γειτονιάς τους. Άρα κομμάτι του εαυτού τους. Γι αυτό τις στηρίζουν ειλικρινά, όσο και όπου πάει.