Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Όρθιος στο κάγκελο

passaroIMG_2309

Η παραπάνω φωτογραφία είναι από τον αγώνα Γιουβέντους-Ίντερ. Όχι όμως των γνωστών μας. Από την μία η Γιουβέντους της Μούκα, μιας γειτονιάς του Σάο Πάολο και από την άλλη η Ίντερνασιονάλ της Λιμέιρα, μιας πόλης στα ανατολικά της επαρχίας του Σάο Πάολο. Ο αγώνας για την 3η κατηγορία του τοπικού πρωταθλήματος Παουλίστα. Ο κύριος της φωτογραφίας όρθιος να παρακολουθεί τον αγώνα από το κάγκελο. “Ξέρεις ποιος είναι αυτός;” ρωτάει κάποιος άλλος μαθουσάλας, τον φωτογράφο-δημοσιογράφο Φάμπιο Σοάρες που με την κάμερα στο χέρι απαθανατίζει τα βραζιλιάνικα γήπεδα. “Είναι ο Ελίας Πάσαρο. Μασέρ της Γιουβέντους από το 1953 ως το 2002”. Μια ολόκληρη ζωή μέσα σε μια ομάδα.

juveviagem2Από την επίσκεψη της Γιουβέντους στην Ελλάδα και τη βόλτα στην Ακρόπολη

Στα 86 σήμερα ο Ελίας, συνεχίζει να παρακολουθεί ανελλιπώς την αγαπημένη του ομάδα, ακόμα και στους χαλεπούς καιρούς που αυτή περνά. Από τα 8 αδέρφια της οικογένειας, ο Ελίας ήταν αυτός που πηδούσε τα κάγκελα του γηπέδου σε κάθε αγώνα για να δει τα ματς. Μέχρι που ο τότε μασέρ της ομάδας τον φώναξε κοντά του και τον έκανε βοηθό του, για να γίνει αργότερα αυτός με τη σειρά του ο μασέρ της Γιουβέντους. Στα σχεδόν 50 χρόνια που πέρασε στη ζωή του μέσα στην Γιουβέντους έγινε μια από τις αγαπητές μορφές για τους οπαδούς της ομάδας και έχει δει πράματα και θάματα σε εποχές όπου το ποδόσφαιρο ήταν πολύ διαφορετικό. Κέρδισε το σεβασμό παικτών και οπαδών που τον χαιρετούν όταν τον βλέπουν. Δυστυχώς δεν έκατσε ποτέ να γράψει τις ιστορίες του.

Όπως όταν μια περίοδο η Γιουβέντους πήγαινε χάλια και ο προπονητής μην ξέροντας τι να κάνει κάλεσε έναν “πατέρα των πνευμάτων”, έναν ας πούμε “ιερέα” αφρικανοβραζιλιάνικων θρησκειών με πολύ μυστικισμό, λίγο μάγος, λίγο μέντιουμ, λίγο παπάς. Ο βούντου-μάστερ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι την ευθύνη για την βασκανία είχε ο φροντιστής της ομάδας. Κάλεσε λοιπόν πριν τον επόμενο αγώνα τους παίκτες και το προπονητικό τιμ στα αποδυτήρια και μόλις εμφανίστηκε ο φροντιστής τον αρχίσανε στο ξύλο (χωρίς καμία προειδοποίηση) για να λυθούν τα μάγια. Τελικά το παιχνίδι χάθηκε με 4-0 και ήταν το τέλος του προπονητή (και του πατέρα των πνευμάτων) από την ομάδα. Δεν ήταν όμως μόνο τα όσα έβλεπε, αλλά και όσα έκανε ο Ελίας, αφού πολλές φορές όταν η ομάδα κέρδιζε ο Ελίας έμπαινε αργά και βασανιστικά στο γήπεδο, άφηνε το βαλιτσάκι του ανοιχτό να πέσει και μετά καθόταν και μάζευε αργά τα διασκορπισμένα σύνεργά του. “Κερδίζαμε πολύτιμο χρόνο” δήλωσε σε μια συνέντευξή του. “Ο διαιτητής ερχόταν από πάνω μου, αλλά δεν είχε σημασία. Είχαμε κερδίσει χρόνο”.

Ο Ελίας ανάμεσα σε όλα τα άλλα έχει το σπάνιο επίτευγμα να έχει δει από κοντά το καλύτερο γκολ που έχει βάλει ο Πελέ σύμφωνα με τα όσα έχει δηλώσει ο ίδιος. Ένα γκολ μυθικό γιατί δεν το έχει δείξει η τηλεόραση και είναι πολλοί αυτοί που υποστηρίζουν ότι ήταν στο γήπεδο εκείνη την ημέρα (κάτι σαν την ιστορία με γνωστή τραγουδίστρια και ένα μπουκάλι, που όλοι έχουν έναν γνωστό ιατρό/νοσοκόμο που ήταν αυτόπτης μάρτυρας) και το είδαν οι ίδιοι. Αν και οι κακιές γλώσσες λένε ότι ο Ελίας την ώρα του γκολ είχε πάει στα αποδυτήρια μαζί με έναν τραυματιά της Γιουβέντους, ο ίδιος υποστηρίζει ότι ήταν στον πάγκο στις 2 Αυγούστου του 1959 όταν και μπήκε το γκολ. “Ο Πελέ δεν έπαιζε καλά και όλο το γήπεδο τον χλεύαζε. Τον έβριζαν συνέχεια. Γύρισα δίπλα μου και είπα ότι το τέρας κοιμάται και καλό είναι να μην το προκαλούμε. Λίγο πιο μετά ο Πελέ πήρε την μπάλα, έκανε τρεις φορές σαπέου (σ.Σ. το σομπρέρο στα βραζιλιάνικα) σε τρεις αμυντικούς και μετά στον τερματοφύλακα. Μετά από αυτό, το γήπεδο που πριν λίγο τον έβριζε σηκώθηκε όρθιο και τον χειροκροτούσε”. Μια από τις πιο λαμπρές μέρες στην ιστορία του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου.

Και τώρα; Τώρα τι; Το ποδόσφαιρο πλέον δεν είναι το ίδιο για τον Ελίας Πάσαρο: “Κάποτε μετρούσε η φανέλα, τώρα μετράνε τα λεφτά. Ένας ποδοσφαιριστής ξεχωρίζει λίγο, κερδίζει λεφτά και θέλει να αγοράσει αυτοκίνητο. Βλέπεις πόσα παίρνει ο Νεϊμάρ; Είναι παράλογο”, λέει με πικρία. Ο ίδιος όμως δεν μπορεί να κόψει το γήπεδο και ελπίζει ότι κάποια στιγμή θα δει τη Γιουβέντους στην Α’ Εθνική. Εκεί από την ίδια θέση, όρθιος από το κάγκελο. Άλλωστε η ηλικία δεν εμποδίζει όσους αγαπούν τις ομάδες τους και σε καμία περίπτωση δεν είναι πρόβλημα για να είσαι οπαδός.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Ιστορίες για το τζάκι, Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις, ποδόσφαιρο Λατινικής Αμερικής

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Τι συνέβη με τον Εμιλιάνο Γκουρουσέτα;

Η πανάκριβη BMW έχασε τον έλεγχο, έχοντας στις ρόδες της υπερβολική ταχύτητα, μόλις λίγα χιλιόμετρα έξω απ’ την Παμπλόνα. Μερικά λεπτά πριν φτάσει στον τελικό της προορισμό. Ο δρόμος ήταν εξωπραγματικά γλιστερός και η καταρρακτώδης βροχή που έπεφτε απ’ το προηγούμενο βράδυ έκανε την οδήγηση υπερβολικά δύσκολη ακόμα και για τον πιο έμπειρο οδηγό αγώνων. […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ο τελικός που κλόνισε μια δικτατορία

«Τι πρωτάθλημα μου λέτε; Αύριο γράφω γερμανικά!»: είμαστε στα 1967. Ο στρεσαρισμένος φοιτητής-ποδοσφαιριστής που αποπαίρνει τον δημοσιογράφο είναι ο Άρτουρ Ζόρζε, παίκτης τότε της Ακαντέμικα Κόιμπρα –αργότερα θα κάνει καριέρα στην Μπενφίκα, θα αφήσει ένα μουστάκι-φόρο τιμής στον Φρίντριχ Νίτσε, θα κερδίσει ευρωπαϊκό τίτλο ως προπονητής και, κυρίως, θα πραγματοποιήσει το όνειρό του, θα πάρει […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *