Φωτογραφίζοντας στην Πόλη του Θεού
Το ποδόσφαιρο εκτός από διαδεδομένο σε όλο τον κόσμο είναι και αρκετά προσιτό, ακόμα και γι’ αυτούς που ζουν σε μέρη με πολύ χαμηλό βιοτικό επίπεδο. Η Πόλη του Θεού μπορεί να είναι η Θεσσαλονίκη για τους φίλους του Άρη, στη Βραζιλία όμως σημαίνει μια γειτονιά κάπου στα δυτικά του Ρίο ντε Τζανέιρο, η οποία σύμφωνα με τη γουικιπίντια δημιουργήθηκε το 1960 για να μεταφερθούν εκεί αρκετοί κάτοικοι από τις φαβέλες του κέντρου της πόλης. Έγινε γνωστή από την ομώνυμη ταινία του 2002, μια από τις καλύτερες ταινίες που μας ήρθε από τη Ν. Αμερική και όσοι δεν την έχετε δει να πάτε αμέσως να τη δείτε. Αποτελεί μια από τις διασημότερες φαβέλες και την είχε επισκεφθεί και ο Μπάρακ Ομπάμα το 2011.
Ο Κριστόφ Σιμόν είναι ένας φωτορεπόρτερ του γαλλικού πρακτορείο AFP και το 2010 πήγε στη Βραζιλία. Από τότε κάλυψε διάφορα γεγονότα και βρέθηκε σε αρκετές περιπτώσεις επέμβασης της τοπικής αστυνομίας σε φαβέλες, με στόχο να βελτιωθεί η εικόνα της χώρας για το Μουντιάλ και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όπως ο ίδιος δηλώνει στο κείμενο που έγραψε, κάθε φορά που πήγαινε σε αυτά τα μέρη περιτριγυριζόταν από πολλά παιδιά που τον βομβάρδιζαν με ερωτήσεις και απορίες. Και αγαπούσαν το ποδόσφαιρο. Το λάτρευαν. Έτσι ήρθε στον Κριστόφ η ιδέα για ένα πρότζεκτ. Επικοινώνησε με τη Νίκον στη Γαλλία και ζήτησε 10 αδιάβροχες κάμερες. Με τη βοήθεια ενός τοπικού φωτογράφου ήρθε κοντά με τον κόσμο στις φαβέλες και επί 3,5 μήνες κοντά με τα παιδιά που έχουν τρέλα με το ποδόσφαιρο στην Πόλη του Θεού.
Κάθε ΣΚ ο Κριστόφ πήγαινε στη φαβέλα, έδινε τις κάμερες σε παιδιά που τραβούσαν στιγμές από το παιχνίδι τους και τη ζωή εκεί πέρα. Ο Κριστόφ δίδαξε κάποια βασικά πράγματα στα παιδιά και τους έβαλε δυο απαράβατους κανόνες: 1) να μην ποζάρει κανείς (κάτι που όπως λέει είναι πολύ δύσκολο για τους Βραζιλιάνους) και 2) να μην χρησιμοποιήσουν καθόλου το φλας. Όπως λέει ο Κριστόφ η διαδικασία αυτή ήταν μια διαδικασία μάθησης και για τις δυο πλευρές. Ο Κριστόφ μάθαινε πράγματα για τη ζωή εκεί και τα παιδιά μάθαιναν από τον Κριστόφ πώς να αντιλαμβάνονται καλύτερα κάποια πράγματα από τη ζωή τους.
Όπως είναι λογικό στην όλη διαδικασία υπήρχαν και περιπέτειες και σημαντικές δυσκολίες, μια που η εγκληματικότητα σε αυτές τις περιοχές είναι σε υψηλό επίπεδο. Αλλά και σημαντικές διαπροσωπικές σχέσεις και φιλίες, όπως αυτή με ένα 10χρονο παιδί του οποίου και οι δυο γονείς είναι εθισμένοι στο κρακ και αποδείχτηκε πιθανότατα ο καλύτερος φωτογράφος από όλη την πιτσιρικαρία. Το πείραμα πέτυχε και ο Κριστόφ κατάφερε να βρει στήριξη και πλέον να συνεχίζει την προσπάθειά του με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016. Μερικές από τις φωτογραφίες είναι πολύ όμορφες, διάλεξα κάποιες που μου άρεσαν, αλλά για όσους ενδιαφέρονται για περισσότερες μπορούν να ψάξουν (ένα καλό search είναι το “Passion du foot dans la Cité de Dieu”) και θα βρουν ακόμα περισσότερες.
