Ένα χέρι δείχνει τον δρόμο
Ο πεσμένος Φρεντ, οι εξοργισμένοι Κροάτες και ένα χέρι χωρίς σώμα που δείχνει προς το σημείο του πέναλτι.
(Μια αρκετά καλή επιλογή φωτογραφιών από την πρώτη αγωνιστική μπορείς να βρεις εδώ)
Ο πεσμένος Φρεντ, οι εξοργισμένοι Κροάτες και ένα χέρι χωρίς σώμα που δείχνει προς το σημείο του πέναλτι.
(Μια αρκετά καλή επιλογή φωτογραφιών από την πρώτη αγωνιστική μπορείς να βρεις εδώ)
(…) Στην διάρκεια μιας ανθρώπινης ζωής – όσο απειροελάχιστο μέγεθος κι αν είναι αυτή σε σχέση με την γενικότερη Ζωή στο γνωστό μας ηλιακό σύστημα – συμβαίνουν τόσο σπουδαία πράγματα που το να τοποθετήσεις το ποδόσφαιρο στις πρώτες θέσεις της λίστας ηχεί κάπως περίεργα στο αυτί ακόμα και για έναν άρρωστο ποδοσφαιρόφιλο, πόσο μάλλον για […]
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑH φράση ‘η αξία του νικημένου δίνει δόξα στον νικητή’ αποκτάει μια ακόμα εικόνα για να την περιγράφει: Ο Νταβίντ Λουίζ ζητάει από τον κόσμο να χειροκροτήσει το μεγάλο αστέρι της φετινής διοργάνωσης, τον Χάμες Ροντρίγκεζ, ένα ακόμα ταλέντο που έφτασε νωρίς στην καταξίωση περνώντας από το μαγικό σκαλοπάτι που λέγεται Πόρτο.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑSOMBREROΌταν ένας ποδοσφαιριστής "τσιμπάει" τη μπάλα πάνω από το κεφάλι ενός ανυποψίαστου αντιπάλου και την ξανά παίρνει περνώντας την από πίσω του. Σύμφωνα με τους Λατινοαμερικάνους ο όρος προέρχεται από το περίγραμμα που σχηματίζεται από την πορεία της μπάλας στον αέρα και την πορεία του παίκτη γύρω από τον αντίπαλό του. Το σχήμα ενός "σομπρέρο"!
4 σχόλια σχετικά με το “Ένα χέρι δείχνει τον δρόμο”
Να πούμε/τονίσουμε ότι η σελίδα που οδηγεί το λινκ είναι πάρα πολύ καλή με πολύ όμορφες φωτογραφίες!
Γιατί τόσες λίγες αναρτήσεις για το μουντιάλ;
Γιατί, δυστυχώς, ο χρόνος μας αυτή την περίοδο είναι πάρα πολύ περιορισμένος.
Tο μόνο που προλαβαίνουμε είναι να σχολιάζουμε τα παιχνίδια στο twitter και στο facebook.
Το σκεφτόμουν αυτό χθες, όσοι δεν είναι φαν των social media θα νομίζουν ότι το παρατήσαμε το άθλημα γιατί τα κείμενα έχουν μειωθεί. Αντίθετα σπαμμάρουμε ασύστολα σε τουίτερ και Φέισμπουκ.
ΕπειδήΣ όμως σομπρέρο είναι τα κείμενα εδώ πρώτα απ’ όλα, πιστεύω ότι σιγά σιγά θα επανέλθουμε.
Και αυτό το έργο δεν θα είναι μακέτο…