Αριθμοί και συμπεράσματα
Καθώς πλησιάζουν οι ώρες για τα πρώτα ματς της νοκ-άουτ φάσης ξεχνάμε την προσμονή μας κοιτάζοντας λίγα ακόμα στατιστικά από τη φάση των ομίλων. Παρ’ ότι δεν είμαι μεγάλος φαν των στατιστικών στο ποδόσφαιρο (κυρίως γιατί χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην ερμηνεία τους ώστε να μην καταλήξεις σε λάθος συμπεράσματα), αρκετά από τα στοιχεία που έχουμε προξενούν εντύπωση. Για παράδειγμα ο περίφημος θάνατος του τίκι-τάκα που αρκετοί υποστηρίζουν. Ισχύει ή όχι; Ιταλία και Ισπανία ήταν μέσα στην πρώτη τετράδα σε πάσες (κοντά στις 2000), σε κατοχή (με την Ιταλία λίγο πάνω από το 60% και την Ισπανία λίγο κάτω) και πετυχημένες πάσες (πάνω από 80%, με τη Γερμανία να είναι κι αυτή εκεί). Κι όμως βρίσκονται ήδη στα σπίτια τους. Τι σημαίνει αυτό; Τελείωσε το ποδόσφαιρο της κατοχής; Της υπομονής; Θα παίζουμε με γιόμες πίσω από τη σέντρα πλέον; Αλλάζει το ποδόσφαιρο; Πριν καταφύγουμε σε τέτοια συμπεράσματα καλό είναι να έχουμε σαν φάρο μπροστά μας το περίφημο Ελλάδα-Σουηδία με την μπάλα να γυρίζει μεταξύ των σέντερ μπακ μας και το παράλληλο προς την μεσάια γραμμή ποδόσφαιρο. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο τίκι-τάκα, τις γρήγορες εναλλαγές και τους συνδυασμούς και την αδυναμία διάσπασης μιας οργανωμένης άμυνας. Ειδικά στην περίπτωση της Ισπανίας, είδαμε μια ομάδα εξαιρετικά φτωχή δημιουργικά, χωρίς ιδέες, χωρίς τρεξίματα, χωρίς δυνατότητα να βγει ο παραπάνω παίκτης.
Χθες μιλήσαμε για τις βουτιές, την ώρα που οι παίκτες ήταν στο χορτάρι και πάει λέγοντας. Ποια ομάδα όμως έκανε τα περισσότερα φάουλ; Σίγουρα καμιά Χιλή ή καμιά Ουρουγουάη θα πείτε. Κι όμως, η ομάδα που έθελξε το κοινό του Μουντιάλ, η αέρινη Ολλανδία έκανε με μεγάλη διαφορά τα περισσότερα φάουλ συνολικά 68. Γεγονός που πιθανότατα δείχνει, ότι καλή η ταχυτήτα του Ρόμπεν, αλλά άμα δεν ρίχνεις και καμιά κλωΤΣΑ, δεν πας πουθενά. Εντυπωσιακό επίσης ότι η Ολλανδία είχε ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά κατοχής της μπάλας. Όσον αφορά δε στην ομάδα και στους παίκτες που πήραν τα περισσότερα φάουλ, το στοίχημα θα έδινε 1.05 στη Βραζιλία και στο Νεϊμάρ. After all παίζουν και στην έδρα τους, έτσι δεν είναι; Κι όμως, η Ελλάδα έφαγε το περισσότερο ξύλο από όλες τις ομάδες. Συνολικά 61 φάουλ κερδίσανε οι τσολιάδες μας και ναι, πρώτος σε κερδισμένα φάουλ είναι ο παρεξηγημένος Γιώργος Σαμαράς που μαζί με τον Αλέξις Σάντσες κέρδισαν τα περισσότερα φάουλ στη διοργάνωση.
Και αν κάποια στατιστικά μας μπερδεύουν, άλλα φαίνονται να λένε την αλήθεια. Για παράδειγμα γιατί η Ιαπωνία πήγε σπίτι της τόσο εύκολα. Ίσως γιατί δεν μπορούσε να πατήσει περιοχή με τίποτα και αναγκάστηκε να κάνει συνολικά 21 σουτ εκτός περιοχής, τα περισσότερα από κάθε άλλη ομάδα. Όπως επίσης, δεν μας προκαλεί εντύπωση ότι πρώτος σε πάσες είναι ο Χαβιέρ Μαστσεράνο (ο Μαραντόνα όταν ήταν προπονητής έλεγε ότι η 11αδα του είναι ο Μαστσεράνο κι άλλοι δέκα), που ειδικά στο μας Αργεντινή-Βοσνία μέχρι να μπει ο Γκάγκο αναγκαζόταν να δημιουργεί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον και ένα μικρό καμπανάκι για την Αργεντινή που δείχνει ότι έχει πρόβλημα όταν δημιουργικά βασίζεται τόσο σε έναν παίκτη (που εκτός των άλλων πρέπει να κόβει κιόλας). Στην σχετική λίστα ακολουθούν ο Κρόος και ο Λαμ.
Και τα γκολ; Οι τελικές προσπάθειες; Είπαμε παραπάνω για την Ιαπωνία που σούταρε εκτός περιοχής. Από ευστοχία πώς πάμε; Κατ’ αρχήν να πούμε ότι τις περισσότερες τελικές προσπάθειες τις είχε η Γαλλία και τις λιγότερες το Ιράν. Η Ολλανδία κύριε; Οι Οράνιε έχουν ορισμένα εντυπωσιακά στατιστικά. Εκτός από τα περισσότερα φάουλ, είχαν το προνόμιο να έχουν τις λιγότερες τελικές προσπάθειες εκτός εστίας. Μόλις 8. Γεγονός που δείχνει, είτε ότι ήταν τρομερά εύστοχοι (33 προσπάθειες στο τέρμα), είτε ότι έκαναν τελικές προσπάθειες με καλές προοπτικές, μια που μετά τη Γαλλία ήταν η δεύτερη ομάδα στις τελικές μέσα από την περιοχή. Εντυπωσιακό επίσης ότι η 2η ομάδα με λιγότερες τελικές ήταν η Χιλή κι όμως κατάφερε να περάσει (η Ελλάδα 11η). Στην αντίθετη πλευρά η Γκάνα που οι παίκτες της σούταραν στο γάμο του Καραγκιόζη, με συνολικά 35 τελικές εκτός εστίας και τον Ασαμόα Γκιάν να το καταφέρνει 11 φορές. Τις περισσότερες τελικές τις είχε ο Κριστιάνο, αλλά το μόλις ένα του γκολ είναι απογοητευτικό.
Θέλετε κι άλλα; Η Αργεντινή υποδείχτηκε μόλις μια φορά σε θέση οφσάιντ σε τρεις αγώνες. Αυτό μπορεί να διαβαστεί με διάφορους τρόπους. Ο θετικός θα έλεγε ότι οι επιθετικοί της είναι γρήγοροι και προσέχουν, ο μάλλον πιο σωστός ότι αντιμετώπισε ομάδες αρκετά κλεισμένες στην άμυνα και δεν δοκιμάζει μακρινές μπαλιές. Αντίθετα πρώτη στην λίστα η Ιταλία που βαρεθήκαμε να βλέπουμε τον τρελο-Μπαλοτέλι και τους φίλους του να μένουν ακάλυπτοι. Η Αργεντινή είχε ακόμα μια πρωτιά, με τις περισσότερες “επιθέσεις” (στατιστικό που για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω πώς υπολογίζεται) ένα ακόμα γεγονός που δείχνει ότι οι προθέσεις δεν αρκούν όταν κερδίζεις το Ιράν στο 90′. Πρώτη ήταν και στα κερδισμένα κόρνερ, με 2η την Αγγλία γεγονός που θα έπρεπε να αποτελεί όνειδος μια που είχε τόσες κλασσικές αγγλικές ευκαιρίες για γιόμα στο κεφάλι του Τόνι Άνταμς και τις σπατάλησε. Μιλώντας για γιόμες, τις περισσότερες σέντρες τις έκανε η Γαλλία, ενώ εμείς κάναμε μεν λίγες αλλά το 12% ποσοστό επιτυχίας που είχαμε ήταν το δεύτερο χειρότερο μετά των ΗΠΑ.
Να δούμε και λίγο άμυνα για το κλείσιμο. Τα περισσότερα τάκλιν τα έκαναν Ιράν, Ονδούρα και Αλγερία. Σημασία όμως δεν έχει πόσα τάκλιν κάνεις, αλλά πόσα κερδίζεις. Και εκεί η Ελλάδα ήταν 2η πίσω από τη Βοσνία με 48 πετυχημένα τάκλιν γεγονός που είναι σίγουρα θετικό για τους αμυντικούς μας. Εντυπωσιακό ότι πρώτος στα τάκλιν της Ελλάδας ήταν ο τυπάρας Καραγκούνης που παρ’ ότι έπαιξε 139 λεπτά έκανε 9 τάκλιν γεγονός που τον έχει και αρκετά ψηλά στη συνολική κατάταξη. Όσον αφορά στις κάρτες, αρκετές ομάδες είχαν 6 συνολικά, αλλά πρώτη βγήκε η Ακτή Ελεφαντοστού με 7 κάρτες στα τρία της παιχνίδια.
