Ο Ξένος Κάτω Από τα Δοκάρια
Στις 6 Ιουνίου 1932 τέλειωσε άδοξα, στα 18 του μόλις χρόνια, η καριέρα ενός σπουδαίου ταλέντου, όταν διαγνώστηκε με φυματίωση. Γεννημένος στην Αλγερία, ο Αλμπέρ Καμύ έπαιζε τερματοφύλακας στη σχολική ομάδα όταν τον εντόπισε η μετέπειτα πρωταθλήτρια Αλγερίας RUA (Racing Universitaire Algerios) και τον πήρε στις ακαδημίες της. Στα 17 του ήταν ήδη βασικός και είχαν αρχίσει να έρχονται να τον βλέπουν σκάουτς από τη Μασσαλία. Στα 18 του όμως η φυματίωση του κόβει την καριέρα, εμπεδώνοντας την πίστη του στο παράλογο που τον συνόδευε από την αρχή της ζωής του και του χάρισε ένα Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1957.
«Το παράλογο της ύπαρξης είχε τρεις επιπτώσεις στη ζωή μου: την επανάστασή μου, την ελευθερία μου και το πάθος μου».
Ο Καμύ έχασε τον πατέρα του πριν κλείσει ένα χρόνο ζωής. Ο Λουσιέν Καμύ πέθανε το 1914 στα χαρακώματα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Aπό τότε ξεκινά η ζωή του Αλμπέρ ως ‘ξένος’. Μεγάλωσε ως ‘Πιέ Νουάρ’ (μαυροπόδαρος, όπως μειωτικά χαρακτηρίζουν οι Γάλλοι όσους προέρχονται από τη Βόρεια Αφρική), με μια κουφή μητέρα και έναν κωφάλαλο αδερφό. Τότε ανέπτυξε το πάθος για το ποδόσφαιρο. Στις αλάνες του Αλγερίου με τους πρωταγωνιστές της ζωής και της στιγμής.
«Τα λίγα πράγματα που γνωρίζω για την ηθική, τα έμαθα σε ποδοσφαιρικά γήπεδα και θεατρικές σκηνές, αυτά είναι τα πραγματικά μου πανεπιστήμια».
Αυτό δήλωσε στο περιοδικό του RUA το 1950. Το ποδόσφαιρο για τον Καμύ είχε μια εσωτερική τάξη σε ένα παράλογο κόσμο. Αντίθετα με την υποκρισία των ελιτίστικων σπορ, το ποδόσφαιρο έβαζε τις βάσεις του στις αλάνες. Οι κανόνες του είναι απλοί και εύκολα κατανοήσιμοι. Αυτή η απλότητα είναι που το κάνει μαζικό και δημοφιλές. Μακρυά από πολιτικές που δημιουργούν πολύπλοκα συστήματα, όπου οι λέξεις χάνουν το νόημά τους και ξεχνιούνται γρήγορα, το ποδόσφαιρο είναι αφοπλιστικά πειθαρχημένο. Το γήπεδο είναι το ίδιο για όλους, η μπάλα κοινή και εκείνο που κάνει κάποιον να ξεχωρίσει είναι το ταλέντο και η σκληρή δουλειά. Η τάξη στο παράλογο.
«Το 1940 προσπάθησα να ξαναπαίξω ποδόσφαιρο στη Γαλλία. Πριν το τέλος του πρώτου ημιχρόνου, η γλώσσα μου κρεμόταν όπως εκείνων των σκυλιών των Καμπίλ που βλέπεις στις 2 το μεσημέρι στο Τίζι Ούζου».
Το Τίζι Ούζου είναι ένα χωριό στην καρδιά της ερήμου. Από εκεί το 1953 το ζεύγος Ζιντάν ξεκίνησε για να πάει στη Μασσαλία ως Πιέ Νουάρ. 45 χρόνια μετά, το παράλογο ολοκληρώθηκε με το παιδί αυτών των Καμπίλ να γίνεται ο εθνικός ήρωας και σπουδαιότερος αθλητής της Γαλλίας. Λάθος, δεν ολοκληρώθηκε τότε. Ο Καμύ έλεγε για το θάνατό του:
«Είχα μονάχα ευχηθεί ότι την ημέρα της εκτέλεσής μου θα υπήρχε ένα τεράστιο πλήθος θεατών και ότι θα με υποδέχονταν με κραυγές απέχθειας».
Τελικός Μουντιάλ 2006, με μια κουτουλιά ένας άλλος Γάλλο-Αλγερινός ολοκληρώνει την πράξη.
16 σχόλια σχετικά με το “Ο Ξένος Κάτω Από τα Δοκάρια”
Ως τερματοφύλακας δε, δήλωνε πως “το ποδόσφαιρο μου έμαθε κάτι πολύ χρήσιμο στη ζωή. Ότι η μπάλα σπανίως πηγαίνει εκεί που την περιμένεις”.
Σωστά! Βέβαια αν έπρεπε να βάλω τα quotes του θα χρειαζόμουν 2 ιστότοπους. Το βιβλίο άλλωστε με τις ‘σημειώσεις’ του είναι πάνω από 300 σελίδες
Υπερτεράστιο άρθρο
Σας ευχαριστούμε πάντα για τα καλά σας λόγια
Καταπληκτικό άρθρο! Δεν γνωρίζω βέβαια κατά πόσο η ηθική του Καμύ χωράει στο ‘χέρι του Θεού’ του Ντιέγο ή στο χέρι του Τιερί Ανρί δεκαετίες μετά…
Αλλά για όσους βλέπουν το ποδόσφαιρο ως μέσο κοινωνικού ελέγχου το οποίο απαξιώνει τον άνθρωπο – τον καθιστά μέλος μιας ανώνυμης μάζας στοχεύοντας στην απόκρυψη της φτώχειας κ της ανεργίας, πάντα θα υπάρχουν συγγραφείς – κ όχι μόνο – να μας θυμίζουν ότι το παράδοξο του ποδόσφαιρο απαντάται στη ζωή: ‘η μπάλα δεν έρχεται πότε στην πλευρά που την περιμένεις’, φράση επίσης του Καμύ.
Όπως έλεγε και κάποιος άλλος λογοτέχνης που έπαιζε τέρμα από επιλογή (χωρίς να είναι τόσο καλός όπως παραδεχόταν ο ίδιος): “To ποδόσφαιρο εφαρμόζει άνετα στο ψευδές σύμβολο της ένδοξης ισότητάς μας” (Mario Benedetti, από το “Αυτή η αναισθησία που ονομάζεται ποδόσφαιρο”.
http://sarantakos.wordpress.com/2014/06/14/meze-121/
Η τελευταία παράγραφος έχει κάποιες ανακρίβειες σύμφωνα με τον κ. Σαραντάκο. Επισυνάπτω το link
http://sarantakos.wordpress.com/2014/06/14/meze-121/#more-11346
Να τα πάρω με τη σειρά που τα αναφέρει ο Κ. Σαραντάκος για να μη χαθούμε:
1. Το Τίζι Ούζου προφέρεται όντως Τιζί Ουζού στα Γαλλικά καθώς είναι γνωστό ότι όλες οι λέξεις στη συγκεκριμένη γλώσσα τονίζονται στη λήγουσα. Όμως η τοπική γλώσσα είναι τα Μπερμπέρ, γλώσσα της νομαδικής φυλής Καμπίλ που κατοικεί στα συγκεκριμένα μέρη έχοντας μείνει 2 χρόνια στη Γαλλία και έχοντας αρκετούς συμφοιτητές από την Αλγερία με Καμπίλ καταγωγή, υπογράφω ότι το συγκεκριμένο μέρος λέγεται στα Καμπίλ Τίζι Ούζου (Τίζι=λόφος, Ούζου=χωμάτινος).
2. 100.000 κατοίκους έχει σήμερα, αλλά ας δεχτώ ότι κάνω λάθος. Βέβαια στο εξωτερικό όταν λένε χωριό εννοούν και μέρη με 25.000 πληθυσμό. Ας το κλείσουμε στο μέγεθος αυτού που οι Αγγλόφωνοι λένε town.
3. Δε βρίσκεται στην καρδιά της ερήμου σωστά, ήταν δική μου υπερβολή. Είναι σε λόφο στην έρημο που απέχει όσο λέει ο κ. Σαραντάκος από τη θάλασσα. όμως εκεί όλα είναι έρημος και το έρημος θα το κρατήσω.
4. Σωστά ξεκίνησε μόνο ο πατέρας Ζιντάν το 1953 από εκεί.
5. Béjaïa λέγεται η επαρχία (υπάρχει και ομώνυμη παραθαλάσσια πόλη), Τίζι Ούζου η πόλη και ανήκει σε αυτήν την επαρχία.
6. Εδώ ο κ.Σαραντάκος που με κατηγορεί και για φαρμακερό λάθος έχει κάνει αυτός ένα τεράστιο εννοιολογικό. H αρχική έννοια του όρου αναφερόταν μόνο στους Γάλλους αποίκους του Μαγκρέμπ ειδικά και της Αλγερίας ειδικά. Όμως, από το Β’ΠΠ και μετά όλοι όσοι έφταναν στη Μασσαλία τους υποδέχονταν με την ιαχή “Πιέ Νουάρ πέστε στη θάλασσα”. Και καθώς μιλάμε για το 1953, νομίζω ότι έχω το δικαίωμα να χαρακτηρίσω Πιέ Νουάρ τον Καμπίλ Σμαΐλ Ζιντάν
Αυτό το να διορθώνεις (λανθασμένα μάλιστα) τον τονισμό λίγο σε grammar nazi fail μου κάνει.
Έπεσε βαριά η καραβίδα…
Υπάρχουν 3 ειδών κείμενα εδώ πέρα. Αυτά που αναφέρουν και περιγράφουν μια είδηση, εκείνα που κάνουν μια παρουσίαση και τέλος μερικά πιο λυρικά. Το συγκεκριμένο ανήκει στην τελευταία κατηγορία. Στόχος δεν ήταν να δοθούν ακριβή στοιχεία, αν ήταν έτσι έκανα ακαδημαϊκή εργασία, αλλά να παρουσιαστεί το παράλογο μέσα από μιαν αλληλουχία πράξεων σε διαφορετικές χρονικές περιόδους.
Επίσης, εδώ και περίπου 50 χρόνια υπάρχει μια κόντρα μεταξύ φιλολόγων και γλωσσολόγων. Όχι επειδή η συμβία είναι γλωσσολόγος, αλλά καθότι οι φιλόλογοι είναι τρομακτικά προσκολλημένοι στο παρελθόν (ετυμολογία, παραδοσιακή γραμματική, ιστορικισμός) τάσσομαι υπέρ των γλωσσολόγων. Τουλάχιστον αυτοί αντιμετωπίζουν τις γλώσσες ως ζωντανούς οργανισμούς που έχουν μετεξελίξεις και αλλαγές.
Γεια σου! 🙂
Αρκεί να είσαι πιο σχολαστικός ιδίως στα ιστορικά και όλα θα παν’ καλά!
Καταρχάς, ευχαριστώ για τη νηφάλια απάντηση. Δεν έχω σκοπό άλλωστε να μαλώσω, αφού και το άρθρο για τον Καμύ ήταν αξιόλογο, και το σάιτ είναι αξιόλογο.
Να ανταπαντήσω λοιπόν.
1. Ασφαλώς ο τονισμος είναι το δευτερεύον ή και τριτεύον. Κακώς ίσως το ανέφερα πρώτο, αλλά είναι το πρώτο που εμφανίζεται.
Όμως, αφού παραθέτεις Καμύ, λογικό είναι να βάλεις το όνομα της πόλης όπως προφέρεται στα γαλλικά. Επιπλέον, στη γλώσσα των Καμπίλ νομίζω ότι δεν λέγεται Τίζι Ούζου αλλά Tizi Wezzu. Τέλος πάντων, δεν επιμένω σ’ αυτο, είναι ανθυπολεπτομέρεια.
2. Σήμερα έχει 135.000, αλλά συμφωνήσαμε.
3. Αν το μέρος της φωτογραφίας σού φαίνεται έρημος, πάω πάσο.
http://www.skyscrapercity.com/showthread.php?t=644334&page=4
5. Όχι, κάνεις λάθος. Το Τιζί Ουζού είναι πρωτεύουσα της επαρχίας (wilaya, που πρέπει νάναι ομόρριζο με το δικό μας βιλαέτι) του Τιζί Ουζού. Η Μπεγιάια (Bejaia) είναι πρωτεύουσα της επαρχίας της Μπεγιάια.
http://fr.wikipedia.org/wiki/B%C3%A9ja%C3%AFa
6. Αυτό είναι το πιο σοβαρό θέμα για συζήτηση. Σύμφωνα με όσα ξέρω, και με το άρθρο της Βικιπαίδειας για επικουρία, ο όρος Pieds Noirs εφαρμόστηκε στους Γάλλους και γενικά τους ευρωπαίους άποικους της Αλγερίας (και με επέκταση στο Μαγκρέμπ) που επαναπατρίστηκαν μετα το 1962, όχι στους πάμπολλούς αλγερίνους οικονομικούς μετανάστες στη Γαλλία πριν από το 1962. Το αμφιλεγόμενο ζήτημα ήταν αν θα χαρακτηριστούν Pieds Noirs οι εβραίοι του Μαρόκου. Οι μουσουλμάνοι που έφυγαν για τη Γαλλία μετά το 1962 ήταν οι Harkis.
Μου φαίνεται ότι τα μπλέκεις. Η φριχτή έκκληση “Les Pieds Noirs a la mer” γράφτηκε όντως και κρεμάστηκε σε πανό από τους λιμενεργάτες της Μασσαλίας, όταν επαναπατρίζονταν οι Γάλλοι Πιέ Νουάρ το 1962. Ιδού τι είπε σε συνέντευξή του ο γιος ενός πιέ νουάρ που έφτιαξε κόμικς με αυτό το θέμα (στα γαλλικά, αλλά καταλαβαινόμαστε):
je suis moi-même fils de pied-noir et je voulais parler du déracinement subi par cette population quand elle est revenue en France et de ce racisme d’autant plus absurde que les Français d’Algérie et les Algériens partagent beaucoup de chose : une culture et une langue commune. J’avais envie de parler de gens attachants et en même temps qui tiennent des propos choquants. Au-delà de la dénonciation du racisme, je voulais aussi donner le point de vue des rapatriés qui sont souvent montrés du doigt, vite mis dans la case des gens racistes et exploiteurs. Eux-aussi ont été les victimes du racisme des Français. Le titre «Les Pieds-noirs à la mer» est une référence à la banderole qui avait été affichée par les dockers de Marseille à leur arrivée en France.
Δέχομαι ότι είναι κοιλάδα οπότε αφήνουμε και την έρημο στην άκρη.
Παρόλο που έχω φωνητικό σύστημα δεν μπορώ να το περάσω εδώ, οπότε το ‘βιλαέτι’ προφέρεται περίπου βιλάγια στα Αραβικά και στα Μπερμπέρ. Ανήκει στην επαρχία Kabylia που είναι συνορεύουσα με την Béjaia. Επί αποικιοκρατίας δεν ήταν ξεχωριστές επαρχίες. Αλλά δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία. Ο πατέρας Zidane ξεκίνησε από την Béjaia.
Αυτό που τονίζω είναι ότι τράβηξα επίτηδες κάποιες έννοιες γιατί ήθελα να δώσω κάτι διαφορετικό. Εστίασα στο παράδοξο και γι αυτό χειραγώγησα κάποιες έννοιες. Γι’ αυτό είπα ότι με τους Pieds Noirs κάνετε ένα εννοιολογικό λάθος. Η ερμηνεία είναι ακριβώς αυτή που δίνετε και λόγω επιστήμης, αλλά και διαβίωσης στη Γαλλία την ξέρω πολύ καλά. Τράβηξα την έννοια όπως τη χρησιμοποιούσαν οι Γάλλοι αναφερόμενοι σε όλους όσους έρχονταν στη μητροπολιτική Γαλλία για να πετύχω κάτι. Επειδή είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε από σημειολογία κειμένου:
Α–>Pieds NoirsA (ref. temps x)
|->B (ref. temps y)
=>Ax+By
(temps=χρόνος) δε βάζω τη μεταβλητή του τόπου για να χωρέσει η σχέση σε ένα σχόλιο
Δε βγήκε καλά. Πάμε πάλι:
Α–> Pieds Noirs
A (ref. temps x)
B (ref. temps y)
=>Ax+By
(temps=χρόνος) δε βάζω τη μεταβλητή του τόπου για να χωρέσει η σχέση σε ένα σχόλιο
Δεν γνωρίζω Γαλλικά για να έχω ιδία γνώμη και δεν κατέχω όλα τα θέματα για τα οποία συζητάτε εδώ.
Δεν μπορώ όμως να μη συγχαρώ και τους δυο σας για το υψηλό επίπεδο της καλλιέργειάς σας, όπως αποδεικνύεται μέσα από την ανταλλαγή των απόψεών σας, καθώς και για το γεγονός ότι κατορθώνετε να ξεφύγετε από τη γενικότερη μιζέρια και να μιλάτε για θέματα ειδικού και εκλεπτυσμένου ενδιαφέροντος.
Συγχαρητήρια δε στον Εl Sombrero για τα πολλά και ενδιαφέροντα άρθρα που δημοσιεύει. Μαθαίνουμε πολλά για το τι εστί πραγματικά ποδόσφαιρο σε κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο.