Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Τριανταπέντε χρόνια πρόεδρος

0730_julio_grondona_cedoc_g12

Είναι σύνηθες όταν κάποιος πεθαίνει, όσο αμφιλεγόμενος και να είναι να υπάρχει κάποιος σεβασμός στο συμβάν. Έτσι και τα ΜΜΕ της Αργεντινής (που εκτός των άλλων έχουν να ασχοληθούν με τη 2η χρεωκοπία της χώρας) προσεγγίζουν τον θάνατο του Δον Χούλιο Γκροντόνα με αντίστοιχο τρόπο. Ο πρόεδρος της Π.Ο. της Αργεντινής έφυγε στα 82 του και ολοκλήρωσε μια θητεία που ξεκίνησε το 1979. Όσο όμως τα περισσότερα άρθρα κρατάνε μια στάση ουδέτερη, τόσο οι σχολιαστές οπαδοί συνεχίζουν να διατυμπανίζουν την απέχθειά τους στα πεπραγμένα του Δον Χούλιο στο ποδόσφαιρο της χώρας. Μια καριέρα με συνεχείς κατηγορίες περί διαφθοράς για έναν άνθρωπο που εκτός από πρόεδρος Ομοσπονδίας έφτασε και στη θέση του αντιπροέδρου της ΦΙΦΑ και ουσιαστικά ήταν ο δικτάτορας του ποδοσφαίρου σε μια χώρα που ζει για το άθλημα.

julio_grondona_cedoc_g10

Στη θητεία του ο Δον Χούλιο είδε να αλλάζουν 13 πρόεδροι στη χώρα και 10 προπονητής στην εθνική ομάδα. Δυο φορές μόλις συνάντησε αντίσταση και προσέφυγε στην κάλπη. Την μία το 1991, όταν και βρήκε απέναντί του τον Τεόντορο Νίτι. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν 39-1 υπέρ του Γκροντόνα. Τη δεύτερη το 2011, εν μέσω κατηγοριών για διαφθορά και σκάνδαλα, ο αντίπαλός του Νταβίντ Βίλα, ιδιοκτήτης της Ιντεπεντιέντε Ριβαντάβια, προσπάθησε να σταματήσει δικαστικά την επανεκλογή του. Ο Βίλα υποστήριζε ότι ο Γκροντόνα έχει περί τα 30 εκατομμύρια σε λογαριασμούς στην Ελβετία, αλλά την ίδια ώρα που έβγαινε στα κανάλια και έλεγε με σιγουριά ότι αυτός θα είναι ο επόμενος πρόεδρος, στα γραφεία της Ομοσπονδίας ο Γκροντόνα έβγαινε ξανά πρόεδρος με 46-0 χωρίς αντίπαλο. Με ένα Μουντιάλ (1986), δυο τελικούς (1990 και 2014), 2 Κόπα Αμέρικα (1991, 1993), πολλές επιτυχίες των μικρών εθνικών ομάδων και χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, το αργεντίνικο ποδόσφαιρο είναι σίγουρο ότι γνώρισε πολλές επιτυχίες κατά τη διάρκεια της θητείας του. Από την άλλη όμως, παρά την σπουδαία δουλειά στις μικρές ομάδες το αργεντίνικο πρωτάθλημα (και σε συνδυασμό με την γενικότερη κατάσταση στη χώρα) συνεχίζει να αντιμετωπίζει προβλήματα βίας, οργάνωσης, διαφθοράς και έλλειψης δικαιοσύνης, ενώ η εθνική παρά την επιτυχία του τελικού του Μουντιάλ έχει πάρα πολλά χρόνια χωρίς κάποιον τίτλο. Το ποδόσφαιρο της Αργεντινής περνάει μια τρομερή κρίση, βρίσκεται στάσιμο χωρίς τη δυνατότητα να κάνει μεταρρυθμίσεις και ο Δον Χούλιο έχει τεράστιο ποσοστό ευθύνης. Ίσως ο θάνατός του να είναι μια ευκαιρία να αλλάξει την κατηφορική πορεία που εδώ και καιρό έχει πάρει. Θα κλείσουμε εδώ με κάποιες από τις ατάκες του Δον Χούλιο που δημοσιεύονται από χθες στα ΜΜΕ και είναι χαρακτηριστικές της προσωπικότητας του:

Συνεχίζω ως πρόεδρος γιατί είμαι ο λιγότερο κακός”

Εφαρμόζω τον σοσιαλισμό με χρήματα γιατί έτσι μου αρέσει. Ο σοσιαλισμός χωρίς χρήματα δεν εξυπηρετεί σε τίποτα”

julio_grondona_cedoc_g5

Φοβάμαι περισσότερο το μολύβι και το μικρόφωνο από ένα ρεβόλβερ”

Δεν πιστεύω ότι κανείς Εβραίος μπορεί να είναι διαιτητής Α’ Εθνικής γιατί είναι δύσκολο και στους Εβραίους δεν αρέσουν οι δύσκολες δουλειές”

Ψήφισα για το Κατάρ ναι. Γιατί αν έδινα την ψήφο μου στις ΗΠΑ θα ήταν σαν να την έδινα στην Αγγλία”

Αν ο Πάπας κάνει σωστά πράγματα και δεν τον διώχνουν γιατί να διώξουν εμένα;”

Ο Μαραντόνα μιλάει για κώδικες τιμής και είναι αυτός που τους έχει λιγότερο από όλους”

Έφυγε ο γρουσούζης (Μαραντόνα) και κερδίσαμε”

Με έχουν κατηγορήσει παραπάνω και από τον Αλ Καπόνε”

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις, ποδόσφαιρο Λατινικής Αμερικής, Προσωπογραφίες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Που ήσουν τόσα χρόνια

Θυμάμαι να κάθομαι και να μιλάω ώρες με τον παππού μου για ποδόσφαιρο. Ατελείωτες ώρες. Στην ερώτηση που του έκανα αρκετά συχνά “Ποιος θεωρείς πως είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο;” δεν γίνεται να ξεχάσω την απάντησή του. Πάντα η ίδια. Και πάντα σοβαρή. “Ο καλύτερος απ’ αυτούς που γνωρίζουμε” για να συμπληρώσει “Μπορεί να […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η επιστροφή του αρχηγού

Δεν είναι μυστικό ότι μας αρέσει ο Αντρές ντ’ Αλεσάντρο. Τον τελευταίο καιρό ασχολούμαστε συχνά μαζί του, φταίει κι αυτός όμως. Τον είδαμε να τρελαίνεται επειδή θέλει να παίζει, να βοηθάει ένα μικρό παιδάκι και να αποχωρεί εν μέσω αποθέωσης από την αγαπημένη του Ρίβερ. Εκεί που είχε πάει δανεικός από την Ιντερνασιονάλ του Πόρτο […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

4 σχόλια σχετικά με το “Τριανταπέντε χρόνια πρόεδρος”

  1. Ο/Η panagos λέει:

    Kι ο γκαγκατσης πηρε γιουρο,τι να λεει…

    Παντως δε νομιζω οτι η κατηφορικη πορεια του αργεντινικου πρωταθληματος (γιατι σε αυτο κυριως φανταζομαι αναφερεσαι,οι εθνικες τους μια χαρα πανε,και παιχτες βγαζουν αβερτα) ειναι ευθυνη τοσο του γκροντονα.Απλα δεν εχουν φραγκα.Ετσι ειναι αυτα.

  2. Ο/Η Elaith λέει:

    Mα το γράφω και στο κείμενο ότι υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που συνετέλεσαν.
    Το “μια χαρά πάνε οι εθνικές” σχετικό είναι. Οι μικρές ομάδες έχει 2-3 χρόνια που αποτυγχάνουν παταγωδώς (μιλάμε για ομάδες που σάρωναν παλιά), ενώ η εθνική δεν έχει σηκώσει ούτε Κόπα Αμέρικα εδώ και πόσα χρόνια.
    Αλλά ναι κυρίως το πρόβλημα είναι στην οργάνωση του εγχώριου ποδοσφαίρου.

  3. Ο/Η panagos λέει:

    Oι μικρες εθνικες τους εχουν σαρωσει κατα καιρους οτι κινειται,λογικο ειναι να κανουν και κοιλια,μανι μανι 2 σερι ολυμπιαδες ειναι τεραστιο επιτευγμα,ασχετα που το ποδοσφαιρο στην ολυμπιαδα ειναι λιγο αδικημενο…

    Η μεγαλη εθνικη τους πηγε τελικο μουντιαλ μεσα στην βραζιλια,ακομα και αν το εχασε,ξαναμπηκε δυνατα στην ελιτ.Το κοπα αμερικα ειναι λιγο πικραμενη ιστορια οντως,αλλα που θα παει,θα παρουν και ενα…

    Το θεμα ειναι οτι απο τη στιγμη που πλεον η οποιαδηποτε ευρωπαικη ομαδουλα μπορει να δωσει για πλακα τριπλασιο συμβολαιο στον καθε πιτσιρικο,ε δεν θα κατσει ο μικρος να κανει τον ηρωα της γειτονιας.Το χειροτερο ειναι οτι οι ιδιες οι ομαδες βγαινουν στο κλαρι και σπρωχνουν τα παιχτακια τους διεθνως μπας και παρουν καναδυο εκ. δολαρια (στην καλυτερη των καλυτερων).Εχει ξεφτιλιστει το θεμα,μιλαμε για 95 αργεντινους παιχτες σε ιταλια-ισπανια,βαλτα κατω ποσοι θα ειναι συνολικα,πανω απο 300 μαλλον,σχεδον ενα πρωταθλημα δηλαδη.Ε τι να κανει ο γκροντονα μετα (και ο καθε γκροντονα)?

  4. Ο/Η Elaith λέει:

    Το πρόβλημα δεν είναι να φύγει ο τάδε παίκτης. Αυτό γίνεται δεκαετίες.
    Τα θέματα είναι θεσμικά. Εδώ πηγαίνουν να κάνουν πρωτάθλημα με ΤΡΙΑΝΤΑ ομάδες. Όπως επίσης και το θέμα της βίας που δεν το αγγίζει κανείς. Λίγοι τα βάζουν με τους μπαραμπράβας και τους τρώει το σκοτάδι. Στις περισσότερες ομάδες κάνουν κουμάντο.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *