Ο πρόεδρος που απέλυσε τον εαυτό του
Η παραπάνω φωτογραφία θα μπορούσε άνετα να είναι το εξώφυλλο του τελευταίου πλατινένιου cd της Vasipap records, το cover face του περιοδικού Πίστα που εξαντλήθηκε και επανακυκλοφορεί ή η γιγαντοαφίσα του Romeo με το ανανεωμένο κεφάτο πρόγραμμα. Για να είμαι πιο ακριβής θα έπρεπε να είναι δικαιωματικά και τα τρία. Ευτυχώς όμως, για καλή τύχη των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων και του Sotis Βολάνης, ο εικονιζόμενος δεν έχει τραγουδήσει ποτέ σε καμία μεγάλη πίστα, ίσως γιατί δεν υπάρχουν αρκετά γαρίφαλα στον κόσμο αυτό ή γιατί ο θεός του ποδοσφαίρου δεν θέλησε να μας στερήσει έναν από τους πιο γαμάτους προέδρους όλων των εποχών.
Ο κύριος αυτός ονομάζεται Κρίστιαν Κόνσταντιν (ο τονισμός μου εννοείται ότι είναι συμπτωματικός) και αν το ονοματεπώνυμό του σας φαίνεται επικό, τι να πει κανείς για τα κατορθώματά του. Στην πρώτη του λοιπόν θητεία ως πρόεδρος της Σιόν (προσωπικά το βρίσκω υπέροχο που αυτός ο τύπος είναι Ελβετός πρόεδρος σε ελβετική ομάδα), η οποία κράτησε από το 1992 ως το 1997, πρόλαβε να οδηγήσει την λαοφιλή αυτή ομάδα στην κατάκτηση δύο πρωταθλημάτων και τριών κυπέλλων Ελβετίας, ωστόσο οι 130 μεταγραφές που χρειάστηκαν για την κατάκτηση αυτών των στόχων αποδείχτηκαν κάπως επιβαρυντικές για το μπάτζετ της ομάδας. Έτσι, όταν η Σιόν απέτυχε το 1997 να προκριθεί στο Champions League, επήλθαν κάποιες λογιστικές δυσκολίες, που εξανάγκασαν τον πρόεδρα σε παραίτηση, αφήνοντας πίσω του ένα μικρό χρέος της τάξης των 13,5 εκατομμυρίων ελβετικών φράγκων (εννοείται ότι δεν θα κάνω τη μετατροπή σε ευρώ για να μην τεμπελιάζετε).
Όταν λοιπόν η Σιόν, αδυνατώντας να ορθοποδήσει, βρέθηκε από τα σαλόνια στα αλώνια της Γ’κατηγορίας Ελβετίας, η απόφαση του κλαμπ να εναποθέσει ξανά τις τύχες του στα χέρια του Κόνσταντιν έμοιαζε ιστορικά και καρμικά επιβεβλημένη. Η δεύτερη θητεία του στο ελβετικό ποδόσφαιρο αποδείχθηκε πιο εντυπωσιακή από την πρώτη. Κατ’αρχάς πήγε την ελβετική διοργανώτρια αρχή στα δικαστήρια, απαιτώντας να ανέβει η ομάδα του στη δεύτερη κατηγορία, κάτι που φυσικά κατάφερε να συμβεί, μάλλον εύκολα, αν αναλογιστούμε ότι ο ίδιος άνθρωπος το 1997 κατάφερε να πείσει την UEFA να επαναληφθεί ευρωπαϊκός αγώνας της Σιόν, αποδεικνύοντας ότι τα δοκάρια στο γήπεδο της Σπαρτάκ Μόσχας ήταν 8 εκατοστά πιο χαμηλά. Έτσι, κάτω από τη λαμπρή καθοδήγηση του Κόνσταντιν, η Σιόν κατάφερε το 2006 να γίνει η πρώτη ομάδα από τη δεύτερη κατηγορία που κατέκτησε το κύπελλο Ελβετίας, επιστρέφοντας πανηγυρικά στις επιτυχίες.
Όμως, όπως όλοι ξέρουμε, οι κούπες δεν έρχονται εύκολα, θέλουν θυσίες. Και ο πρόεδρος, στη δεύτερη θητεία του, από το 2003 μέχρι σήμερα, δεν δίστασε να θυσιάσει στο βωμό των επιτυχιών γύρω στους 30 προπονητές, αριθμός που κάνει τη θέση του προπονητή στην Skoda Ξάνθη του Πανόπουλου να μοιάζει μια ασφαλής επαγγελματική επιλογή με μέλλον και προοπτικές. Μιλάμε για ένα απίστευτο κρεσέντο το οποίο περιλαμβάνει παραίτηση προπονητή σε ημίχρονο αγώνα γιατί δεν άντεξε άλλο να παίρνει χαρτάκια με την 11άδα από τον πρόεδρο, απόλυση άλλου προπονητή γιατί “έδειχνε απεριποίητος και μύριζε άσχημα” και κορυφώνεται με την πρόσληψη από τον Κόνσταντιν του εαυτού του στη θέση του προπονητή, κάτι που φυσικά δεν τον εμπόδισε να τον απολύσει και αυτόν (σωστά διαβάσατε… ο Κόνσταντιν… τον εαυτό του). Μια αυτοαπόλυση που επήλθε μετά από μοναδικές στιγμές, όπως η τιμωρία του από την Ελβετική Ομοσπονδία για επίθεση σε διαιτητή συνοδευόμενη από κλωτσιά στα αρχίδια του βοηθού του, καθώς και οι μετωπικές συγκρούσεις με τους οργανωμένους της Σιόν, που δεν είδαν με καλό μάτι τις πρωτοποριακές ιδέες του Κόνσταντιν για συγχώνευση της Σιόν με άλλα γαλλόφωνα κλαμπ της Ελβετίας και τη δημιουργία της φερέλπιδος “Ολυμπίκ των Άλπεων”.
Κλείνω αυτή την υπέροχη μίνι βιογραφία με μια θλιβερή διαπίστωση. Γιάννη Κομπότη είσαι Έλλην και σε αγαπάμε, αλλά πλέον στα μάτια μας φαντάζεις πολύ λίγος. Ο πρόεδρος της καρδιάς μας είναι Ελβετός.
11 σχόλια σχετικά με το “Ο πρόεδρος που απέλυσε τον εαυτό του”
Μεγάλο πουλέν!
Τους τραβάει η Ελβετία τους γραφικούς μου φαίνεται.
Σαν τον άλλον τον Τσετσένο τον Μπουλατ που είχε την Xamax και τους έριξε στα ερασιτεχνικά.
Εντάξει, ωραία τα επικά και ο χαβαλές. Αλλά αφού έγινε ο κόπος να γραφτεί το άρθρο, ας μπει κάπου ότι δεν αυτοαπολήθηκε. Απλά, στην Ελβετία υπάρχει κανονισμός που αναφέρει ότι ένας άνθρωπος χωρίς δίπλωμα προπονητή μπορεί να καθίσει στον πάγκο μέχρι τέσσερις εβδομάδες.
Το πρωτάθλημα εκείνη την εποχή τελείωνε για χειμώνα (ήταν τέλος Νοεμβρίου) και δεν υπήρχε λόγος να πάρει προπονητή στον οποίο θα έδινε ούτως ή άλλως οδηγίες. Έτσι κάθισε ο ίδιος ως τα μέσα Δεκεμβρίου, από τον Φεβρουάριο είχε νέο τεχνικό στον πάγκο (υποχείριο, αλλά νέο).
Άλλοι το λένε “ας μην αφήνουμε μία λεπτομέρεια να χαλάει μία ωραία ιστορία”, εγώ λέω ότι απλά δεν το έψαξε πολύ ο c0n_An και του ξέφυγε η είδηση. Κατά τ’ άλλα, χιουμοριστικό κι εύστοχο. Εύγε.
Τον θελω στον ιδιο παγκο με αλεφαντο. Πιο γραφικοι κι απο το πηλιο
@GK Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα τόσο ολοκληρωμένο ρεπορτάζ στο θέμα της αυτοαπόλυσης όσο εσύ αλλά γι’αυτό το sombrero έχει τόσο ενημερωμένους αναγνώστες, για να μας διορθώνουν. Θενξ για το εύγε
@con_An Κι εγώ ειλικρινά είπα το “εύγε”, όπως ειλικρινά είπα ότι άλλοι θα έλεγαν ότι η “λεπτομέρεια που χαλάει την ωραία ιστορία” ξεχάστηκε εσκεμμένα. Εγώ όχι.
Το γεγονός ότι δεν είχες πλήρες ρεπορτάζ φαίνεται από το πόσο επιδερμικά (δεν το λέω ειρωνικά ή με κακεντρέχεια, τα μικρά κείμενα διαβάζονται ευκολότερα) σκιαγράφησες αυτή την τεράστια μορφή του ελβετικού ποδοσφαίρου.
Δεν ξέρω με ποια αφορμή έπιασες αυτό το θέμα, αλλά φαντάζομαι ότι θα γνωρίζεις το τρέχον προπονητικό καθεστώς της Σιόν: Ο Τσασό ξεκίνησε προπονητής (άνθρωπος του Κονσταντίν) το καλοκαίρι, αφού πρώτα ο Κονσταντίν είχε συμφωνήσει με δύο άλλους τεχνικούς. Ανάμεσά τους τον Κλαούντιο Τζεντίλε, που παρουσιάστηκε επίσημα αλλά του οποίου το συμβόλαιο ακύρωσε μονομερώς ο πρόεδρας πριν καν μάθει που είναι το προπονητικό κέντρο. Φυσικά ο ιταλός τον έχει πάει στα δικαστήρια.
Ο Τσασό δεν έχει δίπλωμα προπονητή (βλ. το χθεσινό σχόλιό μου), οπότε έγινε τεχνικός διευθυντής. Προπονητής (στα χαρτιά) είναι ένας Ντρίες, γερμανός αχυράνθρωπος του Τσασό και του Κονσταντίν. Πάει χάλια η Σιόν, έφυγε ο Τσασό χθες. Μένει ο Ντρίες ως το ματς της Κυριακής, αλλά σιγά μην κάνει τίποτα.
Πόσους τεχνικούς θα μετρήσεις τώρα ότι έχει χρησιμοποιήσει φέτος; Έναν (τον Ντρίες); Δύο (με τον Τσασό, που δεν είχε όμως δίπλωμα); Ή τρεις (με τον Τζεντίλε, που έχει “ενεργό” συμβόλαιο); Αφήνω εσένα να αποφασίσεις. Συνολικά πάντως έχει φτάσει αισίως τους 38 προπονητές από το 2003 ως σήμερα και αν προσθέσεις τον Ντρίες που θα φύγει, θα φτάσει τους 39 (απολυμένους, την προσεχή Κυριακή). Με δυο λόγια, “καλά σαράντα” από Δευτέρα.
Προς τιμήν του, ο Κονσταντίν δεν έχει μπλέξει (επίσημα τουλάχιστον) σε στημένα. Επίσης, είναι πιθανώς η μόνη ομάδα που έχει κερδίσει πολιτικό δικαστήριο (2011) στη διαμάχη με την ΟΥΕΦΑ και η ΟΥΕΦΑ έκανε κοκοκο και δεν την τιμώρησε (σοβαρά τουλάχιστον).
Απέκτησε πέντε παίκτες ενώ είχε απαγόρευση μεταγραφών από τη ΦΙΦΑ, ανάμεσά τους τον Γκάμπρι της Μπαρτσελόνα, τους έβαλε να παίξουν σε προκριματικά ΟΥΕΦΑ, τιμωρήθηκε με διετή αποκλεισμό έπειτα από ένσταση της Σέλτικ και κατέληξαν στα πολιτικά δικαστήρια.
Η ΟΥΕΦΑ προσέφυγε στο CAS, αλλά ο Κονσταντίν πήρε για δικηγόρο τον Dupont (εκπρόσωπος του Ζαν Μαρκ Μποσμάν στην περίφημη υπόθεση) και πέτυχε να παίζουν οι “παράνομες” μεταγραφές κανονικά στο πρωτάθλημα της Ελβετίας! Στηρίχθηκε στο γεγονός ότι το CAS δεν είναι ανεξάρτητο, κάτι που ουσιαστικά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει.
Το αποτέλεσμα: η ΟΥΕΦΑ κέρδισε τη δίκη στο CAS, αλλά όχι στα πολιτικά δικαστήρια και πήγε σε συμβιβασμό με τη Σιόν. Η ΦΙΦΑ όμως απείλησε την εθνική Ελβετίας με αποκλεισμό, με αποτέλεσμα να επιβληθεί ποινή αφαίρεσης βαθμών από την ομοσπονδία στη Σιόν. Ωστόσο δεν υπήρξε περαιτέρω τιμωρία από την ΟΥΕΦΑ για το γεγονός ότι προσέφυγε στα πολιτικά δικαστήρια (κάτι που απαγορεύεται) κι αυτό ήταν για τη Σιόν μια μικρή νίκη. Δεν είναι, άλλωστε, λίγο να έχει ετοιμάσει η ΟΥΕΦΑ εναλλακτικά πλάνα για να βάλει τη Σιόν ως 33η ομάδα στο Γιουρόπα αν κάτι πήγαινε στραβά στη δικαστική διαμάχη… Ούτε ότι ο Κονσταντίν έστειλε επιστολή στην Ε.Ε. και ότι είχε ζητήσει τη σύλληψη του Μισέλ Πλατινι 🙂
Υ.Γ.1: Ο Κονσταντίν έχει πολλές ιστορίες, όρεξη να έχεις να ψάχνεις και να διαβάζεις.
Υ.Γ.2: Δεν είμαι τακτικός αναγνώστης του σάιτ, έτυχε να βρίσκομαι “τριγύρω”. Αλλά αυτό δε σημαίνει κάτι φυσικά.
Τώρα που πάτησα το κουμπί “καταχώρηση” και είδα το προηγούμενο σχόλιό μου, κατάλαβα ότι είναι σα να έγραψα ένα ακόμα άρθρο (λόγω μεγέθους)! Που βρίσκεται το εικονίδιο με το facepalm;
@GK Λολ ρε. Στείλε το βιογραφικό σου σε παρακαλώ
@c0n_An Χαχα, το θέλεις πραγματικά; Έχω βάλει μέιλ, μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί μου 🙂
Καλή συνέχεια.
μιλαμε για διατριβη οχι αστεια.. ευγε σας
ΡΩΤΉΣΤΕ ΤΟΝ ΑΠΕΓΗΤΟ ΉΤΑΝ ΚΟΛΛΗΤΟΣ ΤΟΥ