Φιλήστε τη φανέλα ή φύγετε από΄δώ

Το “παίξτε για τη φανέλα” είναι κατά πάσα πιθανότητα η φράση-ορισμός των οπαδικών κλισέ στο μεγάλο βιβλίο του ποδοσφαίρου και σίγουρα η πιο all time classic οπαδική απαίτηση απέναντι σε όλους τους ποδοσφαιριστές όλων των κλαμπ του πλανήτη, από την Αναγέννηση Γιαννιτσών μέχρι την Μπόκα Τζούνιορς. Γιατί ο οπαδός γουστάρει να πιστεύει ότι το αστέρι της ομάδας είναι πρώτα οπαδός και μετά ποδοσφαιριστής, και το όνειρό του να παίξει μια μέρα με τη φανέλα του (όποιου) Θρύλου ήταν αυτό που του έδινε όραμα και κουράγιο να συνεχίσει να κλωτσάει το τόπι, κόντρα στις κακουχίες και την ανέχεια στις φαβέλες του Ρίο (ή του Αντίρριο, ελάχιστη σημασία έχει). Κι όταν γουστάρει κάτι ο οπαδός-πελάτης (που ως γνωστόν έχει πάντα δίκιο), έχει την απαίτηση να του το προσφέρει ο ποδοσφαιριστής-υπάλληλος με κάθε τρόπο. Και ο πλέον δημοφιλής τρόπος για να αποδείξει ο υπάλληλος την πίστη του στο κλαμπ, είναι το παθιασμένο φιλί στη φανέλα (που πάντα είναι βαριά) μετά από κάποιο γκολ μπροστά στην εξέδρα των οργανωμένων οπαδών. Γιατί, μέσα στο κεφάλι τους, οι οπαδοί ΕΙΝΑΙ το κλαμπ, και το φιλί στη φανέλα είναι το είδος της ιεροτελεστίας που προάγει τον ποδοσφαιριστή από έναν απλό εκατομμυριούχο με ταλέντο στο σκοράρισμα σε “έναν από εμάς”.

Πάντα όμως θα υπάρχουν και τύποι που χαλάνε την πιάτσα, σαν τον Αλβάρο Νεγρέδο ας πούμε. Ο Ισπανός επιθετικός, μετά από μια σεζόν στην Μάντσεστερ Σίτυ, πήγε ως δανεικός στην Βαλένθια η οποία, ως είθισται στην Ισπανία, τον παρουσίασε επίσημα στο Μεστάγια, μπροστά σε πάνω 10.000 οπαδούς της ομάδας. Δυστυχώς μόνο επίσημα και όχι πανηγυρικά, γιατί όταν του ζητήθηκε να φιλήσει τη φανέλα της ομάδας, ο Νεγρέδο αρνήθηκε ευγενικά, λέγοντας ότι θα έχει την ευκαιρία να το κάνει στο άμεσο μέλλον. Οι οπαδοί της Βαλένθια εντυπωσιασμένοι από την ειλικρίνειά του τον αποθέωσαν σοκαρισμένοι από το θράσος του, άρχισαν τις αποδοκιμασίες και τα σφυρίγματα, καλωσορίζοντας έτσι τον αφελή Νεγρέδο στον υπέροχο κόσμο των οπαδών.

Δεν ξέρω αν μετά από αυτή την εμπειρία ο Νεγρέδο έβαλε μυαλό, ούτε πόσο ευοίωνο προβλέπεται το μέλλον του στη Βαλένθια μετά την “ύβρι” που διέπραξε, σίγουρα πάντως το φαν κλαμπ του μεγάλωσε κατά έναν αρθρογράφο του sombrero, γιατί, αν μη τι άλλο, όταν ένας άνθρωπος αποφασίζει να κολυμπήσει σε έναν ωκεανό οπαδικής βλακείας, χωρίς τη βοήθεια του σωσιβίου της κλισέ υποκρισίας, είναι άξιος σεβασμού. Και τελικά το μόνο πιο γελοίο θέαμα από έναν σκόρερ που πανηγυρίζει με καρδούλα, είναι ένας σκόρερ που πανηγυρίζει φιλώντας ένα ιδρωμένο κομμάτι ύφασμα, μόνο και μόνο για να πείσει ένα μάτσο ανεγκέφαλους ότι είναι “ένας από αυτούς” και ότι την “πονάει” τη φανέλα, λες και είναι ο Φρανσέσκο Τότι ξέρω΄γώ.