Ο φίλος
Το Σάββατο που μας πέρασε ήταν μια πολύ δύσκολη μέρα για αρκετούς ανθρώπους στη Στοκχόλμη. Η διοίκηση της Χάμαρμπι ΙΦ Φούτμπολσφερενινγκ, που για ευνόητους λόγους από αυτό το σημείο και μέχρι το τέλους του κειμένου θα αποκαλείται απλά Χάμαρμπι, κάλεσε τους οπαδούς της ομάδας να επισκεφτούν για μια τελευταία φορά το γήπεδο ‘Σέντερσταντιον’ και να πάρουν από αυτό ό,τι θέλουν γιατί μέσα στο επόμενο διάστημα θα ξεκινήσει η κατεδάφιση του.
Η Χάμαρμπι, που είναι μια μέτρια Σουηδική ομάδα η οποία στα 99 χρόνια της ιστορίας της (σε αντίθεση με τις μεγάλες αντιπάλους της, ΑΙΚ και Τζουργκάρντενς) έχει να επιδείξει μόνο μια μεγάλη επιτυχία, το πρωτάθλημα του 2001, έχει μετακομίσει από την περσινή σεζόν στο γειτονικό ‘Τελε 2 Αρένα’ το οποίο εκτός από ολοκαίνουργιο (σε αντίθεση με το Σέντερσταντιον που μετρούσε σχεδόν 50 χρόνια ζωής) είναι και διπλάσιο σε μέγεθος. Άξιο αναφοράς είναι επίσης το γεγονός ότι το τελευταίο γκολ που πανηγύρισαν οι οπαδοί της Χάμαρμπι στο παλιό γήπεδο επιτεύχθηκε από τον θρύλο της ομάδας, αλλά και του Football Manager, Κένεντι Μπακιρτσίογλου.
Όπως ήταν αναμενόμενο στο κάλεσμα της διοίκησης ανταποκρίθηκαν εκατοντάδες άνθρωποι που ξήλωσαν ό,τι μπορούσαν από το μέρος στο οποίο είχαν περάσει εκατοντάδες ώρες της ζωής τους και το οποίο, όπως όλα τα γήπεδα του κόσμου, θα παραμείνει αθάνατο χάρη στις αναμνήσεις και τις διηγήσεις τους. Ανάμεσα στους οπαδούς βρισκόταν κι ένας ηλικιωμένος κύριος που προσπαθούσε να βγάλει μια σανίδα από τις κερκίδες. Μαζί του είχε μια τσάντα στην οποία είχε τοποθετήσει ένα κομμάτι από το χόρτο του γηπέδου. Ένας νεότερος προσφέρθηκε να τον βοηθήσει. Όταν η προσπάθεια τους ολοκληρώθηκε, ο ηλικιωμένος τον ευχαρίστησε και του εξήγησε πως την σανίδα-κάθισμα και το χόρτο που είχε μαζέψει σκόπευε να τα αφήσει στον τάφο του καλύτερου του φίλου, ο οποίος ήταν οπαδός της Χάμαρμπι. Ο ίδιος είναι οπαδός της μισητής ΑΙΚ. Και αυτή η, μικρή για κάποιους και σημαντική για κάποιους άλλους, πληροφορία ‘λέει’ όσα δεν θα μπορέσει να πει ποτέ κανένας ύμνος για τη φιλία.
“…κι ὅσοι ἀγαπιοῦνται καὶ νεκροί ποτέ τους δέν πεθαίνουν…”
“Επιτάφιος” – Γιάννης Ρίτσος
5 σχόλια σχετικά με το “Ο φίλος”
Ωραιος ο παππους πιστευω εχουν αλλο ηθος και πολιτισμο οι σουηδοι καθως ειχα τυχει να παω πριν κανα 5αρι χρονια
Την ιδέα την πήραν από την Λεωφόρο Αλεξάνδρας αλλά την αντέστρεψαν, ξυλώστε το γήπεδο και κρατήστε ενθύμιο 😛
Ωραία ιστορία, πολιτισμός και αγάπη για την ομάδα και πραγματικός σεβασμός από τον αντίπαλο…
Περιττό να σας πω ότι πέθανα στο γέλιο διάζοντας λανθασμένα την ιστορία του ηλικιωμένου και νομίζοντας πως αυτός ήταν ο οπαδός της Χάμαρμπι και ο αποθανών της ΑΙΚ. Αυτό κι αν θα’ταν πραγματική φιλία!
Megali omada den ginesai mono apo titlous…Titlous mporei na exoume mono ena protathlima alla eimaste oi kaluteroi se ola ta alla..To mellon anikei se aythn thn omada…Vi är tillbaka…
Ωραίο άρθρο, αλλά το σχόλιο του Saint-ex την απογείωσε την ιστορία..