Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Οι μάχες του Ντιέγκο Κόστα

Ψάχνοντας στο ίντερνετ κάτι για να σκοτώσω την ώρα μου το απόγευμα του Σαββάτου έπεσα σε ένα ανέλπιστα καλό stream του Σάντερλαντ-Τσέλσι, το οποίο βρισκόταν λίγο πριν το τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Στηριζόμενος στη πανάρχαια κινέζικη παροιμία “μην αφήνεις ποτέ να πηγαίνει ανεκμετάλλευτο ένα stream με αγγλική περιγραφή που δεν κολλάει” και με δεδομένο ότι όλοι λένε πως οι αρχαίοι Κινέζοι ήταν σοφοί άνθρωποι, και ποιος είμαι εγώ να το αμφισβητήσω, αποφάσισα να χαραμίσω λίγο χρόνο βλέποντας την εξαιρετική ομάδα που έχει κάνει φέτος ο Ζοσέ Μουρίνιο.

Τα δέκα λεπτά που παρακολούθησα, μέχρι δηλαδή το τελευταίο σφύριγμα για το πρώτο ημίχρονο, θα ήταν αρκετά για να καταλάβει και ο πλέον άσχετος από ποδόσφαιρο ότι στον αγωνιστικό χώρο υπήρχαν 21 ποδοσφαιριστές και ο Ντιέγκο Κόστα. Ο Βραζιλιάνος Ισπανός, με το ταλαιπωρημένο πρόσωπο που σε κάνει να πιστεύεις ότι στα προηγούμενα 26 χρόνια της ζωής του πέρασε βασανιστήρια, αποτοξίνωση, φυλάκιση, κατάθλιψη και τουλάχιστον δυο πολέμους, κατάφερε μέσα σ’ αυτό το τυχαίο και ελάχιστο διάστημα να μαλώσει με έναν αντίπαλο σε μια αδιάφορη φάση και να κλωτσήσει τον πεσμένο Τζον Ο’Σει, μετά από ένα φάουλ που του έκανε ο Ιρλανδός κάπου στο κέντρο, ενέργεια που για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο προτίμησε να μην τιμωρήσει ο διαιτητής.

Δεν είδα το δεύτερο ημίχρονο αλλά με μια απλή αναζήτηση μετά έμαθα πως ο Κόστα τέλειωσε το παιχνίδι με κίτρινη κάρτα για μια αδέσποτη γροθιά στο πρόσωπο ενός αντιπάλου σε μια διεκδίκηση της μπάλας στον αέρα. Αυτή ήταν η πέμπτη του κάρτα σε 11 παιχνίδια, ένας αριθμός που τον φέρνει στη δεύτερη θέση της σχετικής λίστας της Πρέμιερ Λιγκ πίσω μόνο από τους Τσάμπερς και Κάτερμολ που έχουν μεν από έξι αλλά έχουν και μια σαφώς καλύτερη δικαιολογία από τον Ισπανό Βραζιλιάνο: είναι αμυντικογενείς.

Όποιος είχε την τύχη να παρακολουθήσει την περσινή ιστορική πορεία της Ατλέτικο ξέρει πως υπάρχει ένα πολύ απλό τεστ για να διαπιστώσεις αν στο παιχνίδι που βλέπεις αγωνίζεται ο Ντιέγκο Κόστα. Αν περάσουν δέκα λεπτά και δεν έχει γίνει κάποια μανούρα, κατά 91% ο Κόστα δεν βρίσκεται στον αγωνιστικό χώρο. Γιατί γι’ αυτόν το να μπλέξει σε ένα καυγά είναι τόσο εύκολο και απλό όσο το να βγάλει ο Βασίλης Τσιάρτας μια μακρινή πάσα που σβήνει στην πλάτη του αμυντικού, η οποία με τη σειρά της είναι τόσο απλή γι’ αυτόν όσο το να βάλεις εσύ να πιεις ένα ποτήρι νερό.

Είναι τόσο σοβαρή αυτή η ψύχωση του που όλοι κατά βάθος ξέρουμε ότι θα μπορούσε να πλακωθεί για μια άγαρμπη διεκδίκηση σε ένα κόρνερ ακόμα και σε φιλανθρωπικό παιχνίδι που διεξάγεται κατά της βίας στα γήπεδα. Με αντιπάλους κορίτσια παιδιά κάτω των 14 ετών! Γιατί, όπως συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό και με τον Σουάρες, ο Ντιέγκο Κόστα δεν παίζει μπάλα για να διασκεδάσει ο ίδιος και οι θεατές. (Το πιθανότερο είναι ότι την περίοδο που ο μεγάλος Τέλε Σαντάνα προωθούσε το ρομαντικό “joga bonito” με τη Σάο Πάουλο, σε κάποιο δρόμο λίγα χιλιόμετρα μακριά από το γήπεδο ο πιτσιρικάς Κόστα πετούσε στον τοίχο με ένα σκληρό τζαρτζάρισμα καχεκτικά παιδάκια που προσπαθούσαν να του πουλήσουν τρέλα κάνοντας εφετζίδικα step overs πάνω από τη μπάλα.) Κάθε παιχνίδι στο μυαλό του είναι ένας μικρός πόλεμος που πρέπει να κερδηθεί με οποιοδήποτε τρόπο, ακόμα κι αν αυτός είναι αθέμιτος και απαιτεί βία ή θέατρο. Δεν είναι φυσικά ο μόνος που σκέφτεται έτσι στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Αλλά λόγω ταλέντου και προσωπικότητας είναι ένας από αυτούς που ξεχωρίζουν, ένας μεγάλος τσόγλανος ουσιαστικά, που κάθε λάτρης του fair play μισεί με πάθος και κάθε Μουρίνιο φανατικός οπαδός θέλει για την ομάδα του.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο άλλωστε, πως ο μεγαλύτερος αστικός μύθος τη φετινή σεζόν στο αγγλικό ποδόσφαιρο έχει σαν πρωταγωνιστή αυτόν. Την μέρα που πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στο προπονητικό κέντρο της Τσέλσι, έπιασε τον ομοεθνή του Όσκαρ και του ζήτησε να φωνάξει τους τρεις πιο σκληροτράχηλους παίκτες της ομάδας. Ο Όσκαρ γύρισε λίγο αργότερα μαζί με τους Τέρι, Κέιχιλ και Ιβάνοβιτς. Τότε ο νεοφερμένος Κόστα, που με το ζόρι μπορούσε να πει καλημέρα στα αγγλικά, σήκωσε τις γροθιές του προς το μέρος τους και τους είπε: “I go into battle. You come with me”! Έτσι, απλά και λιτά, γιατί οι μεγάλοι, επικοί και δακρύβρεχτοι μονόλογοι υπάρχουν μόνο στον κινηματογράφο και τους εκφωνούν συνήθως οι ήρωες. Και ο Ντιέγκο Κόστα είναι ο ορισμός του αντιήρωα.

Η ιστορία αυτή κυκλοφορεί εδώ και καιρό στους κόλπους των αποδυτηρίων της Τσέλσι. Κανένας εκτός ομάδας δεν ξέρει πόση δόση αλήθειας περιέχει. Αλλά έχοντας δει τον Κόστα να μετατρέπει σε one man show ολόκληρα ντέρμπι Ρεάλ-Ατλέτικο, πέφτοντας στο χόρτο πιο εύκολα κι από τον Καραγκούνη, μαλώνοντας με κάποιον πιο συχνά κι από τον Γκατούζο και χτυπώντας αντιπάλους πιο ύπουλα κι από τον Πέπε, αν έπρεπε να ποντάρω θα έβαζα σίγουρα μερικά ευρώ στο ότι είναι πέρα για πέρα αληθινή.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Αγγλικό πρωτάθλημα, Προσωπογραφίες

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Τα σοφά λόγια ενός τρελού

 Είναι λίγοι οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου που ξεχωρίζουν για τις καινοτόμες ιδέες τους και τη διαφορετική τους φιλοσοφία. Ένας μοναχικός φιλόσοφος του ποδοσφαίρου είναι ο Μαρσέλο Μπιέλσα, ένας προπονητής ιδιαίτερος, ένας άνθρωπος διαφορετικός. Μέσα σε μια καριέρα με πολλές προσδοκίες, αλλά και τεράστιες απογοητεύσεις με τα πράγματα να χαλάνε στο τέλος, ο “Ελ Λόκο” έχει […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Χωρίς σπίτι, κάτω από τον γαλάζιο ουρανό

Ήταν ένα συγκλονιστικό ματς, από αυτά που το αγγλικό ποδόσφαιρο μας συνηθίζει στις τελευταίες αγωνιστικές του. H Κόβεντρι έπαιζε τα ρέστα της για τη σωτηρία στην Πρέμιερ Λιγκ και το πρόγραμμα την είχε φέρει να παίζει σε μια αρκετά εχθρική γι’ αυτή έδρα, σε ένα από τα τοπικά ντέρμπι των Μίντλαντς απέναντι στην Άστον Βίλα. […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

1 σχόλια σχετικά με το “Οι μάχες του Ντιέγκο Κόστα”

  1. Ο/Η egw o mitsos λέει:

    μεγαλος τσογλανος αλλα εχει την αισθηση του γκολ σε μεγαλο βαθμο

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *