Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Ποδοσφαιριστές απέναντι στην αδικία

san lorenzo-gimnasia_n

Από τότε που υπάρχουν ποδοσφαιριστές και διαιτητές υπάρχουν και παράπονα. Υπάρχουν και κακές διαιτησίες, υπάρχουν και στημένες διαιτησίες. Σε έναν αγώνα που έγινε τον Οκτώβριο του 1933 στην Αργεντινή, η Σαν Λορένσο αντιμετώπιζε τη Χιμνάσια Λα Πλάτα στο παλιό Γκασόμετρο. Με το σκορ στο 2-1 ο διαιτητής Αλμπέρτο Ρόχο Μιρό έκοβε όλες τις επιθέσεις της Χιμνάσια με επιθετικά φάουλ ή με οφσάιντ (τουλάχιστον έτσι λένε οι διηγήσεις της εποχής). Η ομάδα της Χιμνάσια τότε ήταν μια από τις καλύτερες όλων των εποχών και είχε το παρατσούκλι το “Εξπρές”, μόνο που ακόμα και τα τραίνα σταματάνε στους διαιτητές συχνά. Η κατάσταση εκτραχύνθηκε όταν δεν σφυρίχτηκε ένα δολοφονικό τάκλιν στον επιθετικό Ετσεβερία της ομάδα της Λα Πλάτα με αποτέλεσμα οι παίκτες της να εκνευριστούν. Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε δυο λεπτά αργότερα, όταν ο τερματοφύλακας της Χιμνάσια Ερέρα μπλόκαρε έχοντας τα πόδια του μεν εντός γραμμής εστίας, αλλά την μπάλα καθαρά εκτός. Ο κόραξ όμως έδειξε τη σέντρα και το σκορ έγινε 3-1.

Οι παίκτες της Χιμνάσια άρχισαν να διαμαρτύρονται ακόμα πιο έντονα, ένας από αυτούς χτύπησε τον διαιτητή με αποτέλεσμα να αποβληθεί και το παιχνίδι συνεχίστηκε κανονικά. Με τέτοια διαιτησία οι παίκτες της Χιμνάσια αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν κάνοντας το μόνο που μπορούσαν σε ένα παιχνίδι που φαινόταν χαμένο. Κάθισαν κάτω και σταμάτησαν να παίζουν. Οι αντίπαλοι πήραν την μπάλα, σκόραραν ξανά και έγραψαν το 4-1. Η ίδια σκηνή επαναλήφθηκε ακόμα τρεις φορές με τους παίκτες της Χιμνάσια απλά να κάθονται κάτω και τους αντιπάλους να σκοράρουν για το τελικό 7-1, μια που ο διαιτητής αναγκάστηκε να τελειώσει το παιχνίδι αρκετά λεπτά πριν το 90′. Η Σαν Λορένσο πήρε και το πρωτάθλημα εκείνη τη σεζόν, ενώ η Χιμνάσια έμεινε στην ιστορία ως η ομάδα που δεν την άφησαν να μπει σφήνα στους 5 μεγάλους της Αργεντινής. Το παιχνίδι αυτό θεωρείται μια από τις πιο ντροπιαστικές στιγμές του αργεντίνικου ποδοσφαίρου και τουλάχιστον υπάρχει ο σεβασμός στην πράξη των παικτών της Χιμνάσια χωρίς τα “πέστε κάτω” που ακούμε στη δική μας χώρα.

tapa-Grafico-retrato-creacion-Bartolucci_CLAIMA20130813_0156_17

Και αν η κίνηση τον παικτών της Χιμνάσια ήταν κάτι σαν στάση εργασίας, λίγα χρόνια νωρίτερα είχαμε κανονική απεργία. Πριν λίγο καιρό είχαμε αναφερθεί στην “παλομίτα”, την γνωστή κεφαλιά ψαράκι. Επίτηδες δεν αναφέραμε τον Πάμπλο Μπαρτολούτσι, έναν ιστορικό ποδοσφαιριστή της Ουρακάν που την δεκαετία του 1920 μεσουρανούσε. Ο Μπαρτολούτσι κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι ο πρώτος που δοκίμασε την κεφαλιά ψαράκι, αλλά είναι αυτός που την ονόμασε “παλομίτα” στην Λ. Αμερική μετά από ένα παιχνίδι απέναντι στην ιταλική Μπολόνια που έκανε τουρνέ στην Αργεντινή. Μάλιστα φιγουράρει και σε ένα τραγούδι του μυθικού Κάρλος Γκαρδέλ της μεγαλύτερης ίσως φιγούρας του αργεντίνικου τάνγκο. Πλατειάζω και πάλι όμως, οπότε ας μείνουμε στο σημερινό θέμα και με τον Γκαρδέλ θα ασχοληθούμε στο μέλλον.

Ο Μπαρτολούτσι εκτός από σπουδαίος ποδοσφαιριστής και “νονός” της παλομίτα, είχε μείνει στην ιστορία από τις εφημερίδες της εποχής ως “αναρχικός”. Ο όρος δεν έχει βέβαια καμία σχέση με το πώς τον εννοούμε σήμερα, αλλά έχει να κάνει με τον αγώνα τού Μπαρτολούτσι και μερικών ακόμα συναδέλφων του, όπως του Ούγκο Σέτις, για τον κλάδο τους. Τον αγώνα, ώστε οι ποδοσφαιριστές που τότε ήταν ερασιτέχνες, αλλά πληρώνονταν, να αναγνωριστούν πλέον ως εργαζόμενοι με δικαιώματα και όχι ως απόλυτη ιδιοκτησία των ομάδων. Τη δυνατότητα επιλογής της ομάδας που θα πάνε, καθώς υπήρχε κανονισμός που έλεγε ότι αν φύγει κάποιος αθλητής δεν έχει δικαίωμα να αγωνιστεί σε ομάδα της ίδιας κατηγορίας για δυο χρόνια.

Σε χρόνια στρατιωτικής αυστηρής δικτατορίας, ο Μπαρτολούτσι και κάποιοι ακόμα κήρυξαν απεργία και έβγαλαν τους ποδοσφαιριστές στους δρόμους του Μπουένος Άιρες ζητώντας συνάντηση με τον πρόεδρο Χοσέ Ουριμπούρου. Ο δικτάτορας τούς δέχθηκε, αλλά τους παρέπεμψε στη συνέχεια σε κάποιον πιο αρμόδιο ώστε να συζητήσουν τα προβλήματά τους. Ο πονηρός πολιτικός γνωρίζοντας ότι υπήρχε το ενδιαφέρον αρκετών ομάδων ώστε να μετατραπεί το ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό προσπάθησε να συνδυάσει τα δυο ζητήματα και η τότε κυβέρνηση αποφάσισε ότι η λύση ήταν η μετατροπή του ερασιτεχνικού πρωταθλήματος σε επαγγελματικό. Οι ποδοσφαιριστές δεν είχαν τέτοια αιτήματα και κυρίως επιθυμούσαν την ελευθερία τους στην μετακίνηση, τελικά όμως η απεργία και η πορεία τους οδήγησε στο πρώτο επαγγελματικό πρωτάθλημα της χώρας. Ο Μπαρτολούτσι έφτασε να είναι θεμελιωτής τόσο μιας ποδοσφαιρικής φιγούρας, όσο και του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Ιστορίες για το τζάκι, ποδόσφαιρο Λατινικής Αμερικής

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Η αμνησία και ένα τραγούδι (η ιστορία ενός ποδοσφαιριστή)

Ήταν μια τέτοια Κυριακή Απριλίου του 2007. Το τοπικό πρωτάθλημα του Ρίο Τερσέρο, μιας πόλης στην επαρχία της Κόρδοβα βορειοδυτικά του Μπουένος Άιρες, θα ξεκινούσε την επόμενη εβδομάδα. Η γηπεδούχος Ρεκρεατίβο Ελενένσε υποδεχόταν την Ναούτικο Φιτζ Σίμον σε ένα φιλικό, το τελευταίο τεστ των ομάδων πριν αρχίσει στο πρωτάθλημα. Από τους φιλοξενούμενους ξεχώριζε το κεντρικό […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Δεμένος πάνω στο άλογο

Δεν ξέρω πώς λειτουργεί ο κάθε οπαδός στη σχέση του με έναν ποδοσφαιριστή. Αν σταδιακά αναπτύσσει μια σχέση αγάπης (ή κι απέχθειας) ή πάντα υπάρχει η στιγμή, το γεγονός που γέρνει την πλάστιγγα και καθορίζει μια παντοτινή συναισθηματική σχέση (η οποία βέβαια συνήθως είναι μονομερής). Νομίζω στη δική μου περίπτωση είναι συνδυασμός. Μια σχέση που […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

5 σχόλια σχετικά με το “Ποδοσφαιριστές απέναντι στην αδικία”

  1. Ο/Η γιώργης λέει:

    …Ο Μπαρτολούτσι εκτός από σπουδαίος ποδοσφαιριστής και «νονός» της παλομίτα, είχε μείνει στην ιστορία από τις εφημερίδες της εποχής ως «αναρχικός». Ο όρος δεν έχει βέβαια καμία σχέση με το πώς τον εννοούμε σήμερα, αλλά έχει να κάνει με τον αγώνα τού Μπαρτολούτσι και μερικών ακόμα συναδέλφων του, όπως του Ούγκο Σέτις, για τον κλάδο τους…
    δεν ξέρω πως τον εννοούν κάποιοι τον όρο “Αναρχικός” αλλά η λέξη έχει μια και μόνη κυριολεκτική σημασία.
    Η άλλη, είναι εσκεμμένη παράφραση, από αυτούς που βρίζουν τους αναρχικούς.
    ο Συγκεκριμένος, ήταν κανονικός Αναρχικός-Αναρχοκομμουνιστής, όπως ο Κροπότκιν, ο Μαζιώτης, ο Μαρίνος Αντύπας, οι Σάκο κα Βαντσέτι. Σημειωτέον οτι η Αργεντινή την εποχή εκείνη, ήταν μαζί με την Ουρουγουάη, το προπύργιο της Αναρχίας στην Αμερική με μεγάλες μορφες του Αναρχικού κινήματος όπως ο Ντι Τζιοβάνι, ο Φάμπρι κ.α. και οι αναρχικοί πρωτοστατούσαν σε όλες τις απεργίες, γι’αυτό και ο Ουρουμπούρου τους επιτέθηκε ανελέητα.

  2. Ο/Η Elaith λέει:

    Δεν ξέρω αν ήταν κανονικός ή όχι, η αναφορά γινόταν από τις εφημερίδες της εποχής (γι’ αυτό και τα εισαγωγικά) για το συγκεκριμένο γεγονός.
    Στην συγκεκριμένη περίπτωση πάντως έγιναν δεκτοί κανονικά χωρίς επιθέσεις, πολύ απλά γιατί χρησιμοποιήθηκαν ώστε να επιτευχθεί η μετατροπή του ερασιτεχνικού σε επαγγελματικό πρωτάθλημα.

  3. Ο/Η mouris λέει:

    Giwrgh poly endiaferonta auta pou grafeis.Grafeis se kapoion istotopo gia na mporw na se parakolouthw;

  4. Ο/Η γιώργης λέει:

    Elaith δεν ήθελα να σου κάνω κριτική με αυτό που έγραψα, ίσα ισα ανέβηκες πολύ στην εκτίμησή μου μόνο και μόνο επειδή ανεφερες μια “τέτοια” λεπτομέρεια. Γενικότερα το σάιτ σας έχει δώσει ωραία δείγματα στην τεκμηρίωση, και αυτός είναι και ένας λόγος που το παρακολουθώ.
    mouris, ενίοτε γράφω εδώ: http://eleftheriakoi.blogspot.gr/2014/06/blog-post_22.html
    (προς blog: αν υπάρχει πρόβλημα με το λινκ, κόφτε το, κανένα πρόβλημα απο εμένα)

  5. Ο/Η Elaith λέει:

    Δεν το εξέλαβα ως κριτική, καμιά φορά ο γραπτός λόγος προκαλεί παρεξήγηση, να διευκρινίσω ήθελα. Εννοώ αυτό ακριβώς που είπα, ότι δηλαδή σε όσες πηγές βρήκα πληροφορίες δεν είδα κάτι παραπάνω πέρα από το ότι τον αποκαλούσαν αναρχικό οι εφημερίδες της εποχής εξαιτίας του γεγονότος. Δεν μπόρεσα να βρω παραπάνω πληροφορίες εκτός από ότι “ο ίδιος δεν ενοχλήθηκε” από τον χαρακτηρισμό.

    Κανένα πρόβλημα με το λινκ, δεν έχουμε τέτοια κολλήματα είτε συμφωνούμε, είτε όχι. Οι ελάχιστες φορές που “κόψαμε” κάτι ήταν όταν άρχισαν βρισιές μεταξύ σχολιαστών, γεγονός που ευτυχώς τόσα χρόνια έχει συμβεί πραγματικά ελάχιστες φορές.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *