10 Χρόνια Μετά από την πιο Τρομακτική Βραδιά Στο Μπερναμπέου

Το Μπερναμπέου είναι από εκείνα τα γήπεδα στον κόσμο όπου ο φόβος στο φιλοξενούμενο υπάρχει πριν καν ανέβει όλη την Καστεγιάνα. Επιβλητικό, με κόσμο και την ιστορία του συλλόγου να ενισχύει αυτό το αίσθημα. Ακριβώς 10 χρόνια πριν όμως, στις 12 Δεκεμβρίου 2004, το Μπερναμπέου έζησε την πιο τρομακτική νύχτα της ιστορίας του, για τελείως εξωαγωνιστικούς λόγους.

Η ομάδα εκείνων των πρώτων Γκαλάκτικος έπαιζε με αντίπαλο τους Βάσκους της Ρεάλ Σοσιεδάδ. Το ματς βρισκόταν στο 87΄ με το σκορ να είναι στο 1-1. Ο διαιτητής, μετά από υπόδειξη του τέταρτου, διέκοψε το παιχνίδι και οδήγησε παίχτες, προπονητές, και όσους ήταν στον αγωνιστικό χώρο στα αποδυτήρια. Σε εκείνο το σημείο ακούστηκε μια ανακοίνωση από τα μεγάφωνα ότι παρακαλείται ο κόσμος, οι 70.000 οπαδοί που ήταν στις εξέδρες, να εκκενώσουν το γήπεδο. Μετά όλο πέρασαν όσο πιο γρήγορα γινόταν χωρίς να προκληθεί γενικός πανικός, μόνο η κλασική νότια αναμπουμπούλα, εκτός του γηπέδου. Πολλοί θεατές για να φύγουν πιο γρήγορα πήδηξαν στον αγωνιστικό χώρο.

Αιτία ήταν ένα προειδοποιητικό τηλεφώνημα που ανέφερε ότι η ΕΤΑ έχει τοποθετήσει βόμβα στο γήπεδο που θα έσκαγε στις 9 η ώρα. Η εκκένωση ξεκίνησε παρά τέταρτο και ολοκληρώθηκε σε περίπου 12 λεπτά. Η βάσκικη οργάνωση είχε τοποθετήσει βόμβα που είχε σκάσει κανονικά το 2002 έξω από το Μπερναμπέου πριν από παιχνίδι του Τσου Λου, ημιτελικός μάλιστα κόντρα στην Μπαρσελόνα, με απολογισμό 9 τραυματίες. Η απειλή δεν μπορούσε να αγνοηθεί, όταν κινδύνευαν πάνω από 70.000 άνθρωποι. Ο συμβολισμός του ότι έπαιζε η Ρεάλ Μαδρίτης κόντρα σε βάσκικη ομάδα έκανε τα πράγματα πιο ανησυχητικά. Παρόλ’ αυτά, στις έρευνες δε βρέθηκε καμία βόμβα. Το παιχνίδι επαναλήφθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2005 και η Ρεάλ Μαδρίτης κέρδισε 2-1.

Από εκείνη την ημερομηνία και μετά δεν έχει υπάρξει απειλή σε κάποιο αθλητικό γεγονός στην Ισπανία. Όμως τη νύχτα της 12^ης Δεκεμβρίου 2004 τη θυμούνται στη Μαδρίτη ως μια βραδιά άγχους και φόβου που δεν είχε προκαλέσει η ομάδα των Γκαλάκτικος και το Μπερναμπέου. Το βλέμμα και οι κινήσεις του τέταρτου διαιτητή όταν ενημερώνει τον πρώτο ότι πρέπει να σταματήσει το παιχνίδι τα λέει όλα.