Πως είναι δυνατόν να μην καταλάβατε τέτοια μπόρα;

Υπήρχε μια εποχή που το Κύπελλο Πρωταθλητριών ήταν μια άκρως ρομαντική ιστορία. Στη διοργάνωση έπαιρναν μέρος μόνο οι πρωταθλήτριες ομάδες και φυσικά εμφανίζονταν αρκετές που έγραφαν τη δική τους τρελή πορεία σε αυτό το σπουδαίο ποδοσφαιρικό “πανηγύρι”. Φυσικά και μιλάω για δεκαετίες πίσω όπως καλά θα καταλάβατε. Σήμερα θα δούμε μία εξ αυτών με πρωταγωνιστή τoν μοναδικό Μπράιαν Κλαφ και τη Ντέρμπι. Στην παρθενική  συμμετοχή και των δύο στη διοργάνωση. Μια ιστορία με μπόλικο unfair, αρκετά νεύρα και άφθονες δόσεις όμορφου ποδοσφαίρου.

Ο Κλαφ είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα με τη Ντέρμπι το 1972 (το πρώτο στην ιστορία της ομάδας) αφήνοντας δεύτερη και καταϊδρωμένη τη Λιντς του, εχθρού του, Ντον Ρέβι. Έτσι τα “κριάρια” θα είχαν την τύχη και τη χαρά να εκπροσωπήσουν την Αγγλία στο σπουδαιότερο ποδοσφαιρικό  -διασυλλογικό- θεσμό. Ο Κλαφ, εννοείται, πως δεν κρύφτηκε πίσω απ’ το δάχτυλό του και έθεσε την κατάκτηση της κούπας ως στόχο της ομάδας. Αμέσως. Και εδώ αρχίζει η ιστορία. Θα πάμε στον β’ γύρο της διοργάνωσης, όταν η Ντέρμπι τέθηκε αντιμέτωπη με τη φοβερή και τρομερή Μπενφίκα του Εουσέμπιο. To πρώτο παιχνίδι έγινε στην Αγγλία και ο “Κλάφι” γνώριζε καλύτερα απ’ τον καθένα πως για να κερδίσει θα έπρεπε να περιορίσει τον μαύρο πάνθηρα των Πορτογάλων. Έτσι -εν μέσω ξηρασίας- (περίεργο πράγμα για το Ντέρμπι) ο Κλαφ σκαρφίστηκε κάτι μοναδικό.

Ο σπουδαίος Άγγλος προπονητής ήταν λάτρης του βρεγμένου χόρτου αλλά σε αυτή την περίπτωση το παράκανε για το καλό της ομάδας του. Το βράδυ πριν το παιχνίδι άφησε τις ποτιστικές μηχανές ανοικτές μέχρι το πρωί δημιουργώντας έτσι ένα βαλτώδες τοπίο που θα έκανε οποιοδήποτε χωράφι να μοιάζει με το “χαλί” του Αλιάνζ Αρίνα. Μάλιστα όταν ο Σερ Στάνλεϊ Ρους -μετέπειτα πρόεδρος της ΦΙΦΑ- ρώτησε πως είναι δυνατόν να συνέβη κάτι τέτοιο εν μέσω μιας εβδομάδας ξηρασίας, πήρε -εκτός της καιρικής ανάλυσης για το αλλοπρόσαλλο κλίμα του Ντέρμπι- την θεϊκή απάντηση “Μα πως είναι δυνατόν να μην καταλάβατε τέτοια μπόρα κύριε;” απ’ τον Κλαφ. Οι Άγγλοι  επικράτησαν με 3-0 των Πορτογάλων έχοντας καλύτερο παίκτη τον αμυντικό Κόλιν Τοντ που “έσβησε” τον Εουσέμπιο, έχοντας βέβαια ως σύμμαχο τη λάσπη. Μια λάσπη που δεν επέτρεψε στον Πορτογάλο σταρ να κάνει τις περίτεχνές του ντρίμπλες και να εκμεταλλευτεί το τεράστιο προσόν του. Την ταχύτητα. Το 3-0 σε συνδυασμό με το 0-0 της Λισαβόνας έστειλε τη Ντέρμπι στην επόμενη φάση. Βέβαια αυτό το unfair οι Άγγλοι το βρήκαν μπροστά τους -με το χειρότερο τρόπο μάλιστα- στους ημιτελικούς με τη Γιουβέντους.

“Δεν πρόκειται να μιλήσω σε κανέναν μπάσταρδο. Δεν πρόκειται να μιλήσω σε κανέναν κλέφτη μπάσταρδο”. Αυτή ήταν η μοναδική δήλωση του Κλαφ μετά το 3-1 απ’ τους Ιταλούς στην πιο συνοπτική συνέντευξη τύπου στην ιστορία της διοργάνωσης. Αλλά γιατί; O Κλαφ είδε τον διαιτητή της αναμέτρησης, Γερμανό, Γκέραρντ Σούλεμπεργκ να “κιτρινίζει” τους δύο πιο σημαντικούς του μέσους, Άρτσι Γκέμιλ και Ρόι ΜακΦάρλαντ, δύο κίτρινες που στέρησαν και απ’ τους δύο τη συμμετοχή στη ρεβάνς. Μάλιστα ο Πήτερ Τέιλορ (κολλητός και βοηθός του Κλαφ) είχε δει το Γερμανό παίκτη της Γιούβε, Χέλμουτ Χάλερ να συνομιλεί με το διαιτητή στο ημίχρονο στα αποδυτήρια του τελευταίου. Ο Κλαφ μίλησε για οργανωμένο έγκλημα της Γιούβε κάτι που -όπως απεδείχθη- είχε μεγάλη βάση μιας και παράγοντας της Ιταλικής ομάδας είχε προσπαθήσει να χρηματίσει τον διαιτητή του τελικού Φρανσίσκο Μάρκεζ Λόμπο. Για την ιστορία, ο δημοσιογράφος που είχε φέρει στο φως το γεγονός (χρόνια αργότερα) ήταν ο Μπράιαν Γκλάνβιλ, εις βάρος του Ντέσζο Σόλτι, ανθρώπου της διοίκησης της Γιούβε βεβαίως-βεβαίως.

Η Γιουβέντους τελικά ηττήθηκε στον τελικό απ’ τον Άγιαξ με 1-0 και ο Κλαφ ορκίστηκε να σηκώσει την κούπα τα επόμενα χρόνια. Το κατάφερε έξι χρόνια αργότερα με τη Νότιγχαμ Φόρεστ. Για δύο σερί φορές μάλιστα. Μένοντας στη μνήμη όλων ως ο σπουδαιότερος Άγγλος προπονητής.