Ένας διαφορετικός πρόεδρος

Σερφάροντας καθημερινά στο απύθμενο αυτό ηλεκτρονικό χάος που ονομάζεται ίντερνετ πέφτεις πάνω σε εκατοντάδες εντελώς ανούσιες πληροφορίες που προσπαθούν, μάταια συνήθως, να περάσουν το λογικό φιλτράρισμα σου και να φτάσουν στο μυαλό σου. Μια απ’ αυτές που τα κατάφεραν, για λόγους που ούτε μπορώ αλλά και ούτε θέλω να ανακαλύψω, έλεγε ότι σήμερα ο Έλτον Τζον κλείνει τα 68 του χρόνια.

Όπως σίγουρα θα γνωρίζεις, ο (Σερ) Έλτον Τζον είναι Άγγλος τραγουδιστής και συνθέτης, γνωστός στην Ελλάδα και ως “μοιρολογίστρα αδικοχαμένων γκομενών που ένα τραγούδι έχει γράψει και το προσαρμόζει ανάλογα στην γκόμενα που θα πεθάνει”, μια περιγραφή που θα ακολουθεί πιστά το όνομα του Έλτον για όσο θα μιλιούνται τα νέα Ελληνικά σ’αυτόν τον πλανήτη, δηλαδή όχι για πάρα πολύ. Εκτός από το περιβόητο εκείνο τραγούδι για την Νταϊάνα, ο Έλτον Τζον είναι πολύ δημοφιλής στο χώρο της ποπ για αμέτρητες γλυκανάλατες επιτυχίες τις περισσότερες εκ των οποίων συνειδητά αγνοώ και στο χώρο της ροκ για εκείνη την θρυλική συναυλία στη μνήμη του μοναδικού Φρέντι Μέρκιουρι, στην οποία είχε τραγουδήσει εκτός άλλων και το ανυπέρβλητο “Bohemian Rhapsody”, μια εμφάνιση στην οποία όλως παραδόξως δεν φορούσε αυτός το πιο αξιοπρόσεκτο συνολάκι. 

Αυτό που πολλοί όμως δεν γνωρίζουν είναι ότι ο ιδιόρρυθμος Έλτον, ο οποίος πολλές φορές με το ντύσιμο του κάνει τον Φλωρινιώτη τον Γκαλίτσιο τον Ντάνι Άλβες να μοιάζει με άρχοντα του στυλ, είναι ο βασικός λόγος που οι κάτοικοι της Γουότφορντ έζησαν στην αρχή της δεκαετίας του 80′ το δικό τους ποδοσφαιρικό παραμύθι. Όντας φανατικός οπαδός της ομάδας από τα παιδικά του χρόνια, ο Έλτον Τζον αφού πρώτα συγκέντρωσε χρήματα για την ομάδα κάνοντας συναυλίες στο γήπεδο της, ανέλαβε πρόεδρος και χρηματοδότης της το 1976 – σε μια εποχή που η καριέρα του ήταν στα πάνω της και το όνομα του γνωστό σχεδόν παντού -, ασχολήθηκε ενεργά με κάθε πτυχή του συλλόγου, διάλεξε νέο προπονητή, έριξε αρκετά λεφτά και κατάφερε να την ανεβάσει μέσα σε πολύ λίγα χρόνια από την 4η κατηγορία στην 1η, φτάνοντας μέχρι και τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα του 1983, να τη βγάλει στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις και να την πάει και σε έναν τελικό Κυπέλλου το 1984. Ο τελικός χάθηκε από την Έβερτον, στερώντας απ’τη Γουότφορντ το πρώτο της τρόπαιο, αλλά ανεξάρτητα από τον άσχημο επίλογο τα αξέχαστα εκείνα χρόνια έχουν μετατρέψει αναμενόμενα σε θρύλο τον Έλτον ανάμεσα στους φιλάθλους της ομάδας.

Για να τον τιμήσουν για την προσφορά του οι άνθρωποι της Γουότφορντ τον έχουν χρίσει συμβολικά ισόβιο πρόεδρο και τον Δεκέμβρη που μας πέρασε ονόμασαν μια κερκίδα του γηπέδου ‘Sir Elton John stand’, κάνοντας τον να συγκινηθεί και να δηλώσει ότι εκείνη η μέρα ήταν μια από τις σπουδαιότερες της ζωής του. Και λαμβάνοντας υπόψη το οπαδικό παρελθόν του και αναλογιζόμενος το πόσο μεγάλο κατόρθωμα είναι μια μέρα μια από τις κερκίδες στις οποίες σύχναζες ως παιδί να έχει το όνομα σου, μπορείς να πεις με μια σχετική σιγουριά ότι τη δήλωση αυτή την πίστευε πραγματικά από τη ψυχή του, ακόμα και αυτός ο αλλόκοτος τύπος που έζησε μια ζωή μέσα στη δόξα, τα φημισμένα πάρτι των διασημων, τα χρήματα και τα καλλιτεχνικά βραβεία.