Let there be football rock

Η άνοιξη του 1978 ήταν γεμάτη προσμονή στη Γλασκώβη. Το Μουντιάλ πλησίαζε και η Σκωτία θα ταξίδευε στην Αργεντινή, την στιγμή που οι Άγγλοι θα ήταν και πάλι απόντες, ενώ η μισή πόλη χαιρόταν για την πορεία των Ρέιντζερς που κέρδισαν το πρωτάθλημα της χώρας (μαζί και το κύπελλο και το Λιγκ Καπ κάνοντας το… τρεμπλ των φτωχών). Έχοντας καταφέρει να αποκλείσουν στον προκριματικό όμιλο την πρωταθλήτρια Ευρώπης Τσεχοσλοβακία, οι Σκωτσέζοι (θυμίζοντας λίγο Άγγλους) ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξοι για το Μουντιάλ και είχαν λόγο γι’ αυτό. Με παίκτες όπως ο Κένι Νταλγκλίς, ο Άρτσι Γκέμιλ, ο Άλαν Χάνσεν και ο Γκρέιαμ Σούνες, η Σκωτία είχε μια ιδιαίτερα αξιόμαχη ομάδα, αλλά και έναν αρκετά αισιόδοξο προπονητή που καλλιεργούσε κλίμα σιγουριάς όχι απλά για καλή πορεία, αλλά για κατάκτηση του κυπέλλου. Οι παίκτες αποθεώνονταν όπου πήγαιναν και πριν καν φύγουν βγήκαν να κάνουν κάτι σαν γύρο θριάμβου μπροστά σε 25.000 θεατές στο Χάμπντεν Παρκ. Ο κόουτς ΜακΛάουντ δήλωσε “Σημειώστε την ημέρα, στις 25 Ιουνίου του 1978, το σκωτσέζικο ποδόσφαιρο θα κατακτήσει τον κόσμο“, ενώ στην ερώτηση “τι θα κάνετε αν κερδίσετε το Μουντιάλ” απάντησε “θα το διατηρήσουμε”, εννοώντας προφανώς μια 2η κατάκτηση Μουντιάλ το 1982. Την ίδια στιγμή σύμφωνα με όσα έγραφε ο τύπος, οι ποδοσφαιρόφιλοι έκαναν ότι μπορούσαν για να καταφέρουν να φτάσουν στην Αργεντινή και κάποιοι υπερ-γραφικοί προσπάθησαν να ναυλώσουν υποβρύχιο (!!).

Λίγους μήνες πριν την έναρξη του Μουντιάλ, στο Apollo στης Γλασκώβης θα εμφανίζονταν οι AC/DC που ήδη είχαν κάνει όνομα εκείνα τα χρόνια με άλμπουμ όμως το Let There Be Rock και το High Voltage, συνδυάζοντας τις εκκεντρικές και γεμάτες δύναμη παρουσίες των Μπον Σκοτ και Άνγκους Γιανγκ. Λίγο πριν βγάλουν το καινούριο τους άλμπουμ Powerage, τα παιδιά από την Αυστραλία επέστρεψαν στην πατρίδα τους (μια που και οι αδερφοί Γιανγκ, αλλά και ο Σκοτ ήταν Σκωτσέζοι). Η σετλιστ της 30ης Απριλίου είχε κομματάρες (κάποιες από τις οποίες είδαμε όσοι ήμασταν τυχεροί και στην Αθήνα πριν μερικά χρόνια) και ο κόσμος από κάτω χτυπιόταν. Μετά το Let There Be Rock τα παιδιά αποσύρθηκαν και ο κόσμος αποζητούσε το encore. Αυτό έγινε πράξη, κάτι συνηθισμένο, αλλά με αρκετά διαφορετικό τρόπο.

Ο Άνγκους δεν βγήκε με το γνωστό μαθητικό του συνολάκι, αλλά με την στολή της εθνικής Σκωτίας (η οποία μπαι δε γουεί ήταν καταπληκτική και δεν είναι τυχαίο ότι ήταν Umbro) και μια μπάλα στο χέρι. Το ίδιο έκαναν και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας κλωτσώντας τις μπάλες στο κοινό που ούρλιαζε μέσα σε μια ατμόσφαιρα απίστευτης ποδοσφαιρομουσικής ηδονής. Ο Άνγκους (οπαδός των Ρέιντζερς όπως κι ο αδερφός του) έδωσε ένα από τα σόου του σολάροντας και η συναυλία με τις φανέλες της Σκωτίας έμεινε για καιρό χαραγμένη στους κατοίκους της πόλης, αυξάνοντας κι άλλο την αισιοδοξία και τον ενθουσιασμό των φιλάθλων.

Η ομάδα της Σκωτίας όμως δεν μάγεψε στα γήπεδα της Αργεντινής. Με το αλαζονικό υφάκι και την (όπως λέγεται) μηδενική δουλειά του προπονητή στην… κατασκοπεία του αντιπάλου έχασε στο πρώτο ματς από το Περού του Κουμπίγιας με 3-1, παρ΄ότι άνοιξε το σκορ και έχασε και πέναλτι. Και αν αυτό ήταν πλήγμα για την αξιοπρέπεια των Σκωτσέζων, τότε το 1-1 με το Ιράν ήταν εθνική ντροπή. Με την ψυχολογία στο ναδίρ η Σκωτία πήγε στο τελευταίο ματς απέναντι στην Ολλανδία ψάχνοντας μια νίκη με τρία γκολ διαφορά για να προκριθεί, ένα μικρό θαύμα. Τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο ζόρικα όταν οι Οράνιε άνοιξαν το σκορ (με την Σκωτία ήδη να έχει ένα δοκάρι και ένα ακυρωμένο γκολ), αλλά εκεί ήταν και το σημείο που η Σκωτία αποφάσισε να δείξει ότι δεν ήταν ανέκδοτο, αλλά ομάδα με ικανότητες. Γύρισε το ματς αρχικά με γκολ του Νταλγκλίς και στη συνέχεια με πέναλτι του Άρτσι Γκέμιλ. Αυτό που έμεινε όμως αξέχαστο ήταν το τρίτο γκολ της Σκωτίας, μια καταπληκτική προσπάθεια του Γκέμιλ που έκανε το 3-1 και έδωσε ελπίδες πρόκρισης σε ένα ολόκληρο έθνος. Τόσο μεγάλο ήταν αυτό το γκολ που στο  Trainspotting του Ντάνι Μπόιλ υπάρχει μια σκηνή αφιερωμένη, όταν ο Τόμι και η Λίζι θέλουν να βάλουν μια ταινία πορνό για να αυξήσουν την… λίμπιντό τους. Μόνο που η βιντεοκασέτα έχει αλλαχθεί και στη θέση της υπάρχουν τα “100 καλύτερα γκολ” και η στιγμή του γκολ του Γκέμιλ. Την ίδια ώρα ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ (δράστης της αλλαγής της βιντεοκασέτας αν θυμάμαι καλά) είναι με τη δική του κοπέλα και φτάνει σε οργασμό λέγοντας τα περιβόητα λόγια: “Είχα να νιώσω έτσι από τότε που ο Άρτσι Γκέμιλ σκόραρε με την Ολλανδία το 1978“, κάτι που μόνο γνήσιος ποδοσφαιρόφιλος θα μπορούσε να είχε πει σε αντίστοιχη κατάσταση.

Δυστυχώς για την Σκωτία το γκολ του Γκέμιλ είναι η αρχή ενός ονείρου που δεν ολοκληρώνεται. Η Ολλανδία σκοράρει με τον Τζόνι Ρεπ και με το τελικό 3-2 οι Σκωτσέζοι γυρίζουν στην πατρίδα τους. Ο θεός ΜακΛάουντ αρχικά μένει στη θέση του, αλλά υπό τις πιέσεις αποχωρεί αφήνοντας και πάλι το στίγμα του με μια ακόμα επική δήλωση: “Με λίγη τύχη στο Μουντιάλ μπορεί να είχα γίνει Σερ. Τώρα μάλλον θα αποκεφαλιστώ”. Η Σκωτία του 1978 έμεινε ως η ομάδα που ίσως να μπορούσε, ίσως και όχι, η ομάδα που ξεσήκωσε μέχρι και ροκ μπάντες και συγκρίθηκε με τον οργασμό, αλλά τελικά απογοήτευσε. Πολλοί μάλιστα λένε ότι αυτή η τεράστια απογοήτευση και η μιζέρια που έφερε στον λαό οδήγησε στο να μην περάσει την επόμενη χρονιά το δημοψήφισμα για τη δημιουργία ανεξάρτητου αποκεντρωμένου κοινοβουλίου στη χώρα. Άλλωστε πάλι στο Trainspotting υπάρχει το παραλήρημα για το πόσο χάλια είναι να είσαι Σκωτσέζος.