Σημασία δεν έχει το ταξίδι αλλά το check-in
(Φωτογραφία: 16/9/2015 – Ρόμα-Μπαρτσελόνα)
Κάποια στιγμή στο μέλλον, ας πούμε ένα βράδυ του χειμώνα του 2031, σε κάποιο σαλόνι ενός φουτουριστικού σπιτιού ένας παππούς και το εγγόνι του θα κάθονται δίπλα από μια εικονική φωτιά, που θα σιγοκαίει ψηφιακά σε μια τεράστια οθόνη, και θα παρακολουθούν ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι σε 3D απεικόνιση και σε μια ανύποπτη στιγμή ο ηλικιωμένος κύριος θα μελαγχολήσει, γιατί η μνήμη του συνειρμικά θα του υπενθυμίσει για πολλοστή φορά τα “παλιά χρόνια που όλα ήταν καλύτερα και πιο αυθεντικά” – γιατί αυτό κάνει συνήθως η μνήμη – και θα διηγηθεί σχεδόν συγκινημένος στον πιτσιρικά προσωπικές γηπεδικές ιστορίες από μια εποχή που οι άνθρωποι πήγαιναν στα γήπεδα και αφοσιωνόταν 100% σε αυτό που ζούσαν εκείνη τη στιγμή, χοροπηδούσαν στις κερκίδες, τραγουδούσαν συνθήματα, ξόδευαν τον νεκρό χρόνο και το χρόνο του ημιχρόνου κουτσομπολεύοντας με τους δίπλα ή παρατηρώντας διάφορες λεπτομέρειες στην κερκίδα και στον αγωνιστικό χώρο (συστήματα, κινήσεις μακριά από τη μπάλα, αντιδράσεις παικτών όταν το παιχνίδι έχει διακοπεί), έκαναν γνωριμίες, έβριζαν τον αντίπαλο σκόρερ, έτρωγαν τα σπόρια τους με προσήλωση που συνήθως συναντάται σε περιπτώσεις που κάποιος νιώθει ευτυχισμένος κάνοντας κάτι πολύ απλό, μάλωναν με την παρέα τους προσπαθώντας να πείσουν και τον τελευταίο άμπαλο ότι η ομάδα χρειάζεται οπωσδήποτε αλλαγή στη δεξιά πλευρά, βαριόταν, αγωνιούσαν, μελαγχολούσαν (πες τα Louis), ουσιαστικά απορροφούσαν ολοκληρωτικά αυτό που βίωναν, είτε θετικό, είτε αρνητικό χωρίς να τους αποσπά την προσοχή ένας τελείως διαφορετικός κόσμος που ζει μέσα στο κινητό τους, στον οποίο πρέπει συνέχεια να αποδεικνύουν με κάθε πιθανό multimedia τρόπο ότι είναι κουλ και γαμάτα τυπάκια που περνάνε παντού καλά.
Και τότε ο μικρός ατάραχος θα γυρίσει και θα του πει “παππού, ωραίες οι ιστορίες σου αλλά video or it didn’t happen”.
7 σχόλια σχετικά με το “Σημασία δεν έχει το ταξίδι αλλά το check-in”
βλέποντας τη φωτογραφία του άρθρου έχω να πω πως απεχθανόμουν πάντα στα γήπεδα να τραβώ φωτογραφίες ή βίντεο την ώρα του ζωντανού αγώνα, ακριβώς γιατί κάθε δευτερόλεπτο από ένα ζωντανό θέαμα πρέπει να το ζεις με τα μάτια και τα αυτιά σου και έτσι αποτυπώνονται στη μνήμη σου πολύ περισσότερα πράγματα
Ωραίο άρθρο και καταλαβαίνω τη μελαγχολία που ήδη υπάρχει σε μερικούς. Η τεχνολογία ήρθε για να μείνει, φυσικά, αλλά ταυτόχρονα διακρίνω μια τάση στους early adopters (που λένε και στο χωριό μου), να μη χρησιμοποιούν τόσο πολύ πλέον τα κινητά τους ή και καθόλου, όταν πρόκειται για ζωντανά γεγονότα (γήπεδο, συναυλίες, παραστάσεις, κτλ.).
Στα ελληνικά γήπεδα ευτυχώς η ενασχόληση με το κινητό παραμένει σε κάπως λογικά επίπεδα αλλά νομίζω σ’αυτό φταίει ότι υπάρχει έντονος οπαδισμός ακόμα.
Για τς συναυλίες θα διαφωνήσω, έχω αμέτρητα παραδείγματα τα τελευταία χρόνια που (για μένα τουλάχιστον) η κατάσταση έχει ξεφύγει.
Προσφατο παραδειγμα. ΠΑΟΚ-ΑΕΚ. Ειμαι στην θυρα 5. Το τυμπανο, ειναι στην μεση του γηπεδου και ολοι εχουμε τα χερια ψηλα, ετσι ωστε μολις χτυπησει το τυμπανο, να ενωσουμε τα χερια και να φωναξουμε ΠΑΟΚ ! Αμ δε. Στα 10 χερια, τα 4 κρατανε ενα κινητο, που θελουν να δουν αν φωναζω καλα το ΠΑΟΚ… Παω μερικες φορες στην θυρα 5, γιατι ειναι κεντρο και θελω να δω πως θα παιχτει το ποδοσφαιρο. Κινησεις παικτων, συστηματων κλπ. Μαλλον πρεπει να ξαναπαω στην θυρα 4, για να νιωσω και παλι τι εστι εδρα.
Να πω την αλήθεια στις συναυλίες με ενοχλεί λιγότερο (εκτός αν είναι μπροστά μου) απ’ ότι στο γήπεδο. Γιατί στη συναυλία υπάρχει κι ο ήχος, πολύς κόσμος δεν βλέπει σκηνή, κλείνει μάτια κ.ο.κ.
Στο γήπεδο είναι υπερβολή.
Αν και για μένα το Νο1 είναι στο φαγητό.
Και τότε ο παππούς θα το έλεγε του μικρού
Σάλτα και γαμήσου ρε σπόρε
Εξαρταται απο την συναυλια παντα.
Επισης οκ, νομιζω το μεγαλοποιουμε λιγο. Δηλαδη οκ, ο κοσμος στο ημιχρονο δεν μιλαγε μονο με τους διπλανους του (τουλαχιστον οχι σε τοσο μεγαλυτερο ναθμο απ’οτι τωρα), ανοιγε την αθλητικη του εφημεριδα, ακουγε ραδιο, διαβαζε το match programme κτλ. Τωρα αυτοι που σε καθε στημενο τραβανε βιντεο λες και αν πιασουν το γκολ θα γινει κατι δεν μπορεις να κανεις κατι και παλιοτερα υπηρχε κοσμος που πηγαινε με φωτογραφικη στο γηπεδο, φυσικα οχι σε τετοιο βαθμο.