Τα ποδοσφαιράκια που αγαπήσαμε

Από τότε που βγήκαν τα πρώτα Ατάρι, αργότερα οι πρώτοι υπολογιστές και οι κονσόλες, το ποδόσφαιρο δεν θα μπορούσε να απέχει. Πιο πριν υπήρχε (και συνεχίζει να υπάρχει) το ξύλινο ποδοσφαιράκι. Αλλά ο άντρας (ή το αγόρι) λατρεύει τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και λατρεύει το ποδόσφαιρο. Και όταν τα συνδυάσεις αυτά, του παίρνεις ένα κομμάτι από την ψυχή και ένα ακόμα μεγαλύτερο από τον χρόνο του. Το Σομπρέρο με υπερηφάνεια ετοίμασε ένα αφιέρωμα παρελθοντολογίας, ένα ταξίδι στα παιδικά χρόνια πολλών από εμάς. Και επειδή, ακριβώς όπως θα έλεγαν οι Puressence, there is a traffic jam in memory lane, είναι αδύνατο να μην ξεχάσαμε κάποιο, αδύνατο να τα συμπεριλάβουμε όλα. Δείξτε κατανόηση, συμπληρώστε, πείτε ποιο είναι το αγαπημένο σας. Το ταξίδι ξεκινάει:

Πολλοί παιχνιδο-ιστορικοί καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το πρώτο “πραγματικό” ποδοσφαιράκι ήταν το Fussball του 1978 για την 8-μπιτη κονσόλα VC 4000. Από το όνομα εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι το παιχνίδι (όπως και η κονσόλα) ήταν γερμανικό, με μικρή σχετικά απήχηση εκτός της χώρας. Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν ήταν κλασσικό παιχνίδι με δυο ματζαφλάρια ως τερματοφύλακες και ένα μπαλάκι σαν το κλασσικό Pong του Ατάρι, αλλά είχε παίκτες στημένους που μπορούσαν να κινηθούν οριζόντια. Ένα χρόνο αργότερα βγαίνει το αμερικάνικο NASL Soccer που είχε “ελεύθερη” κίνηση και ήταν κάπως πιο ρεαλιστικό. Δυο παιχνίδια σχετικά ξεχασμένα, χωρίς μεγάλη επιτυχία αλλά με τις θέσεις τους στην “ηλεκτρονική ιστορία”.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 όμως βγήκαν αρκετά ποδοσφαιράκια και ποιος θα έχανε την ευκαιρία να βγάλει μερικά φράγκα από αυτό; Σίγουρα όχι ο Πελέ, με το διάσημο Pele’s Soccer του 1980 για το Ατάρι 2600. Το παιχνίδι του Πελέ ήταν το πρώτο που έβαζε την κάμερα από πάνω και τη φορά του γηπέδου να μην είναι οριζόντια και συνεπώς ήταν πρωτοπόρο. Ο ήχος του είναι μαγευτικός και για όσους προλάβαμε εκείνες τις εποχές θυμίζει κάτι από Space Invaders ή άλλους αντίστοιχους τίτλους. Εκείνα τα χρόνια είχαμε πολλά παιχνιδάκια, θα σταθώ όμως σε αυτό που πρωτόπαιξα και είναι το International Soccer στο Commodore. Αν και λίγο καταθλιπτικό μια που δεν υπήρχε ήχος εκτός από τα σφυρίγματα των διαιτητών (και τον κόσμο που έκανε σαν τηλεόραση με παράσιτα), είχα σπάσει αρκετά τζόιστικ της εποχής κάνοντας ξαφνικές ντρίμπλες και σουτάροντας την μπάλα που αψηφούσε τους νόμους της Φυσικής και τους τερματοφύλακες που έπεφταν σαν γέρικοι κέδροι κάτω.

Σε ανάλογο στυλ ήταν και το Match Day του 1984, ένα παιχνίδι που έκανε μεγάλη επιτυχία και το ακόμα καλύτερο σίκουελ Match Day II υπό τους ήχους του “When the Saints Go Marching In” με πάρα πολλές πωλήσεις και αρκετά καινούρια στοιχεία (και πιο αργό από δίδυμο Τζιώλη-Κατσουράνη στα χαφ). Την περίοδο εκείνη κυκλοφόρησαν ποδοσφαιράκια όπως το Konami Football, το Soccer, το Tehkan World Cup, το Mexico ’86 και άλλα πολλά. Από αυτά νομίζω ξεχωρίζει το Tehkan που το θυμάμαι να καταβροχθίζει τα εικοσάρικα από όσους ήθελαν να κοντραριστούν πάνω από την ίδια οθόνη. Φιλίες χαλούσαν, χέρια χτυπούσαν, καθώς οι δυο αντίπαλοι έσκυβαν τα κεφάλια τους πάνω από το ηλεκτρονικό που ήταν σαν τραπεζάκι και άνετα του έβαζες τραπεζομάντιλο. Νομίζω ότι λίγα παιχνίδια στα “ουφάδικα” είχαν τόσο σουξέ όσο τα ποδοσφαιράκια σε… κάτοψη και το Tehkan ήταν ο πρωτοπόρος.

Ήταν τα τέλη της δεκαετίας εκείνης που έβγαλαν μερικά ιστορικά παιχνίδια και έβαλαν την λέξη εθισμός στο λεξιλόγιό μας. Ανάμεσα σε τίτλους όπως το Εμίλιο Μπουτραγκένιο και το Goal!, τα δυο παιχνίδια που έκαναν το μπαμ ήταν το Microprose Soccer και κυρίως το Kick Off. Και τα δύο είχαν την κάμερα από πάνω, αλλά το 2ο ήταν εξαιρετικά γρήγορο παιχνίδι και αρκετά δύσκολο στον χειρισμό με την μπάλα να εκτοξεύεται και να θέλει ιδιαίτερη τεχνική. Μπαίνοντας στη δεκαετία του 1990 είχαμε αρκετά παιχνίδια στα πρώτα της χρόνια, αλλά ενώ ο ήχος και τα γραφικά ήταν καλύτερα, το gameplay δεν άλλαζε ιδιαίτερα. Έτσι παιχνίδια όπως το Striker, το Nintendo World Cup, δεν έφεραν ιδιαίτερες καινοτομίες. Aν δυο παιχνίδια άφησαν εποχή ήταν το Kick Off 2 και το Sensible Soccer. Προσωπικά, ήμουν πάντα του πρώτου, αλλά ομολογώ ότι ο περισσότερος κόσμος είχε τρέλα με το δεύτερο. Η κάμερα από πάνω (bird’s-eye όμως και όχι όπως του Kick Off), η φορά πάνω-κάτω και οι ώρες παιχνιδιού ατελείωτες. Μία ακόμα στάση στο παρελθόν:

Τα ποδοσφαιράκια συνέχισαν να βγαίνουν με καταιγιστικό ρυθμό, Tecmo World Cup, Super Sidekicks, Goal 2 ήταν ορισμένα από τα παιχνίδια της εποχής. Μιας εποχής που θα έβαζε τίτλους τέλους περίπου στα μέσα της δεκαετίας, μια που είχαν μπει οι βάσεις για την αρχή του… δικομματισμού στα ηλεκτρονικά ποδοσφαιράκια. Πριν μιλήσουμε όμως γι’ αυτό, ας δούμε το τελευταίο καλό ποδοσφαιράκι της… ανεξάρτητης εποχής (αν και τη Sega δεν την λες μικρό όνομα), το Virtua Striker. Το παιχνίδι που έφαγα επίσης πολλά χρήματα στα “ηλεκτρονικά”. Ένα ποδοσφαιράκι που μας φαινόταν πανέμορφο τότε με τέλεια γραφικά, αλλά είχε κι αυτό τα δικά του “κόλπα” για να σκοράρεις, όπως π.χ. κάποια σουτ που έμπαιναν σχεδόν πάντα αν ήξερες τα μυστικά.

Η σειρά Virtua Striker με τις πολλές εκδόσεις της (είμαι σίγουρος ότι σε μία η Αργεντινή έπαιζε σε γήπεδο που ήταν γεμάτο χαρτάκια, μπορεί κάποιος να το επιβεβαιώσει;) ήταν ουσιαστικά η τελευταία πριν μπούμε στη “σύγχρονη” εποχή του ηλεκτρονικού ποδοσφαίρου. Όλα ξεκίνησαν το 1994 από την (όχι και τόσο συμπαθή) EA Sports, που πήρε κάποια δικαιώματα από τη ΦΙΦΑ και έκανε το FIFA International Soccer. Το παιχνίδι είχε “ισομετρικά γραφικά” και είχε αρκετά στοιχεία καινούρια ή που είχαν ξαναγίνει και απλά τα παρουσίασε σαν καινοτομίες (βλέπε Apple). Γνωστό και ως FIFA 94, είναι ένα από τα σημαντικότερα παιχνίδια όλων των εποχών (χωρίς κατ’ εμέ να είναι τόσο καλό) κυρίως γιατί ξεκίνησε τη σειρά των FIFA. Ακολούθησε η σαφώς καλύτερη έκδοση του 1996 και αργότερα το (για μένα καλύτερο FIFA) Road to World Cup του 1998 που εκτός όλων των άλλων είχε και το Song 2 να παίζει. Τι καλύτερο να ζητήσεις; Ακόμα ανατριχιάζω με τα εισαγωγικά βιντεάκια των γηπέδων πριν την έναρξη του αγώνα.

Καθώς στην EA έτριβαν τα χέρια τους και μετρούσαν τα χρήματα, οι Γιαπωνέζοι της Konami δεν κάθονταν. Η σειρά τους Winning Eleven απέκτησε επιτυχία αλλάζοντας όνομα στον υπόλοιπο κόσμο. Αρχικά ως ISS Pro και ISS Pro Evolution (ονόματα που θα μπορούσαν να ταιριάζουν και σε υπόθετα για αιμορροΐδες) για να φτάσουμε στο όνομα Pro Evolution Soccer από το 2001 και μετά. Η μετέπειτα ιστορία γνωστή, η σειρά των PES γρήγορα έφτασε και ξεπέρασε τη σειρά της EA με αποτέλεσμα να θεωρείται το Νο1. Η πληθώρα των τίτλων εξαφανίστηκε και επί της ουσίας οι δυο εταιρείες μονοπωλούν την αγορά εδώ και πολλά χρόνια. Γι’ αυτό, θα κλείσουμε με ένα από τα καλύτερα PES, το πρώτο ίσως που έγινε εμπορική επιτυχία, το ISS Pro 98: