Γιατί ο Μαρσέλο Μπιέλσα έχει ακόμη όλα του τα δάχτυλα;

«Ο Μαρσέλο Μπιέλσα είναι ο καλύτερος προπονητής του πλανήτη». Τα λόγια είναι ενός άλλου καλύτερου προπονητή του πλανήτη, του Πεπ Γκουαρδιόλα, και μπορεί κανείς να συμφωνήσει ή όχι. Πάντως ο Μαρσέλο Μπιέλσα είναι μοναδικός και από όπου πέρασε αγαπήθηκε τρελά, όπως δηλαδή του ταιριάζει. Διότι ο ιδιοφυής κόουτς είναι γνωστός και ως «El Loco», ο Τρελός –όπως κι ο παππούς του ο Ραφαέλ, εκκεντρικός δικηγόρος, όπως κι ο μεγάλος του αδερφός, επίσης δικηγόρος που διετέλεσε και Υπουργός Εξωτερικών, όπως κι η αδελφή του, Μαρία Εουχένια, διάσημη αρχιτεκτόνισσα και πρώην υποδιοικήτρια της επαρχίας της Σάντα Φε. Γιατί άραγε; Είναι θέμα γονιδίων; Και, εν πάση περιπτώσει, τι τρελό έχει κάνει αυτός ο σκυθρωπός εξηντάρης;

1990. Ο Μπιέλσα ξεκινάει την προπονητική του καριέρα σε επαγγελματική ομάδα στο Ροσάριο, στη Νιούελς Ολντ Μπόιζ. Στις 7 Οκτωβρίου η ομάδα του αντιμετωπίζει εκτός έδρας τη συμπολίτισσα Ροσάριο Σεντράλ, που προηγείται εκείνη τη στιγμή στη βαθμολογία, σε ένα από τα πιο παθιασμένα ντέρμπι του κόσμου, στο οποίο έχει μπει, μεταξύ άλλων, το γκολ που έχει πανηγυριστεί περισσότερο από κάθε άλλο. Η ασταμάτητη βροχή οδηγεί την Ομοσπονδία να μεταθέσει τον αγώνα για την επόμενη. Ακόμη είκοσι τέσσερις ώρες αγωνίας για τους παίκτες της Νιούελς, που είναι κλεισμένοι, σύμφωνα με τις επιθυμίες του προπονητή, στις εγκαταστάσεις ενός στρατιωτικού λυκείου. Μόνη τους επικοινωνία με τον έξω κόσμο ένα και μοναδικό τηλέφωνο, κι αυτό αποκλειστικά για τις εξαιρετικά επείγουσες καταστάσεις –όταν η γυναίκα του Μπιέλσα ήταν ετοιμόγεννη, της είπε σε περίπτωση τοκετού να τηλεφωνήσει στον πατέρα της γιατί η γέννηση του παιδιού του δεν ήταν αρκετά «εξαιρετικά επείγουσα κατάσταση».

Ο 20χρονος Φερνάντο Γκαμπόα, κεντρικός αμυντικός στο πλάι του ακόμη πιο πιτσιρικά Μαουρίσιο Ποκετίνο (τον οποίο τον είχε ανακαλύψει 13χρονο ο Μπιέλσα), προσπαθεί να περάσει την ώρα του παίζοντας πάκμαν, όταν εμφανίζεται μπροστά του ο προπονητής του.

« – Αφήστε το ηλεκτρονικό κάτω, Φερνάντο (Πρέπει να γνωρίζετε πως ο κόουτς μιλάει πάντα στον πληθυντικό στους παίκτες τους). Πείτε μου μου, τι θα δίνατε για να κερδίσουμε αύριο;

– Τα πάντα, κόουτς. Το κλάσικο είναι αγώνας ζωής και θανάτου! Είμαι έτοιμος να κάνω τάκλιν με το κεφάλι αν χρειαστεί! (Ο Φερνάντο είχε στο μυαλό του κάτι τέτοιο).

– Δεν αρκεί. Τι άλλο θα μπορούσατε να κάνετε; Εγώ, για να σας δώσω να καταλάβετε, θα έδινα ευχαρίστως ένα από τα δάχτυλά μου για να κερδίσουμε. Έτσι κι αλλιώς, έχουμε πολλά.

–Μα πώς είναι δυνατόν, κόουτς;

–Κι η γυναίκα μου το ίδιο είπε. Κι όμως, έτσι αισθάνομαι. Αν χρειαζόταν να μου κόψουν ένα δάχτυλο για να κερδίσουμε, θα δεχόμουν».

Λίγες ώρες μετά, ο Ραφαέλ Αντόνιο Μπιέλσα, φτάνει στο στρατιωτικό λύκειο και βρίσκει τον μικρό του αδερφό Μαρσέλο στο δωμάτιό του, σκεπτικό αλλά αποφασισμένο.

« –Θυμάσαι έναν τύπο που πήγε στην Αμερική και έκοβε κάθε δυο-τρία χρόνια κι από ένα δάχτυλο ώστε να παίρνει επίδομα από την κοινωνική ασφάλιση; Λοιπόν, αν βάλουμε πέντε γκολ αύριο στη Σεντράλ, υπόσχομαι να κόψω τον δείχτη του δεξιού μου χεριού ».

https://www.youtube.com/watch?v=dEn5MpaGROk%20

Την επόμενη μέρα η Νιούελς κερδίζει ευτυχώς μόνο 4-3 μέσα στο Χιγάντε ντε Αρογίτο. Θα συνεχίσει αήττητη μέχρι το τέλος της Απερτούρας. Ο Μαρσέλο Μπιέλσα στο τέλος της χρονιάς θα κερδίσει το πρώτο του πρωτάθλημα ως προπονητής με αντίπαλο στα μπαράζ την Μπόκα Τζούνιορς και θα πανηγυρίσει τρελά.

Mας γέρασαν προώρως Γιώργο, το κατάλαβες; (Μανόλης Αναγνωστάκης, Νέοι της Σιδώνος)

H επόμενη σεζόν αρχίζει χάλια στο πρωτάθλημα –οι Λεπροί θα τερματίσουν τελικά 18οι από τις είκοσι ομάδες στην Απερτούρα– ενώ ούτε το Κόπα Λιμπερταδόρες δεν ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς. Στις 26 Φεβρουαρίου η Νιούελς τρώει έξι γκολ στο γήπεδό της, που ακόμη δεν ονομάζεται Εστάδιο Μαρσέλο Μπιέλσα, από τη Σαν Λορένσο. Οργισμένοι φίλαθλοι καταφθάνουν στο σπίτι του προπονητή. Αυτός τους υποδέχεται με μια χειροβομβίδα στο χέρι, με τον δείχτη του δεξιού του χεριού στην περόνη: «Αν δεν φύγετε θα σας τινάξω στον αέρα». Έφυγαν. Μερικούς μήνες αργότερα θα δουν την ομάδα τους να φτάνει στον τελικό του Λιμπερταδόρες. Όπως είπε ο Χαβιέρ Ζανέτι πρόσφατα, είναι αδύνατον να μην αγαπήσεις τον Μαρσέλο Μπιέλσα.