Όταν ονειρεύεσαι τον παράδεισο

Μπορούν μερικές εικόνες από τις εξέδρες, να έχουν μεγαλύτερη δύναμη από ένα ντέρμπι; Ένα ντέρμπι για την έξοδο σε έναν μεγάλο θεσμό, με ένα γήπεδο να βράζει και δυο ομάδες που χωρίζουν μια ολόκληρη πόλη στα δύο; Πριν λίγους μήνες, Ράσινγκ και Ιντεπεντιέντε έπαιζαν στο στάδιο Ελ Σιλίντρο αγώνα πλέι-οφ για μια έξοδο στο Κόπα Λιμπερταδόρες. Η αποθέωση του ποδοσφαιρικού πάθους που καθηλώνει χιλιάδες ανθρώπους για 90 λεπτά. Κι όμως, όσες συγκινήσεις και να έδωσε ο συγκεκριμένος αγώνας δεν συγκρίνονται με δεκατρία δευτερόλεπτα. Δεκατρία δευτερόλεπτα από τα 15 λεπτά του ρεπορτάζ “Paso a Paso” της τηλεόρασης της Αργεντινής για το “κλάσικο ντε Αβεγιανέδα”.

Κάπου στις εξέδρες του ποδοσφαιρικού αυτού ναού, μερικά παιδιά, όλα με φανέλες της Ράσινγκ (εντός και εκτός έδρας), έχουν μία μπάλα. Ένα από αυτά ξεχωρίζει αμέσως. Έχει ένα πόδι και κινείται με πατερίτσες, φορώντας το νούμερο 28 του Ουρουγουανού Νούνιες. Ίσως όχι τυχαία η επιλογή, μια που ο επιθετικός της Ράσινγκ έπαθε ρήξη χιαστών πέρσι και έχασε την μισή χρονιά.  Ξέρει ο μικρός πώς είναι να μην μπορείς να κάνεις αυτό που αγαπάς. Την συγκεκριμένη στιγμή όμως τα έχει ξεχάσει όλα. Είναι στο γήπεδο της αγαπημένης του ομάδας, είναι λίγα μέτρα από τα είδωλά του, τον Σάχα, τον Μιλίτο, τον Μπόου και τους άλλους και παίζει μπάλα, ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους. Μπορεί να ξεχάσει λίγο το πρόβλημά του, να ζήσει το όνειρό, ότι είναι κι αυτός ένας παίκτης της Ράσινγκ Κλουμπ. Όλοι είναι ίσοι στο γήπεδο, το ποδόσφαιρο δεν κοιτάει τι χρώμα είσαι, πόσο ψηλός είσαι, αν είσαι πλούσιος ή φτωχός, αν έχεις δύο πόδια. Δεν θα του χαριστεί κανένας φίλος του, ούτε κι αυτός όμως. Θα μαζέψει την μπάλα, θα χρησιμοποιήσει το ένα πόδι και την πατερίτσα, κάθε τρόπο για να κάνει μια γκαμπέτα. Αυτό τον νοιάζει. Περνάει έναν, ο δεύτερος τον κόβει. Παίρνει την μπάλα ξανά και δοκιμάζει τακουνάκι. Το παιχνίδι συνεχίζεται, η κάμερα επιστρέφει στα όσα γίνονται λίγα μέτρα παραπέρα στο χορτάρι, ο μικρός ζει το όνειρό του.

#Racing Santy Fretes, uno de los chicos de @RacingIntegrado, es un ejemplo de superación. ¡Idolo! pic.twitter.com/EEwStuOxGz

— Racingmaníacos (@RacingManiacos) December 7, 2015

Ίσως στην καλύτερη σειρά κόμικ που έχει φτιαχτεί ποτέ, το Sandman του Νιλ Γκάιμαν, ο πρωταγωνιστής που είναι η προσωποποίηση των ονείρων των ανθρώπων, μια ιδέα, μια έννοια που μετουσιώθηκε σε ον, φτάνει μέχρι την κόλαση για να βρει ένα αντικείμενο που έχει χάσει και βρίσκεται πλέον στα χέρια ενός δαίμονα. Μπροστά σε όλους τους δαίμονες βρίσκει τον κάτοχο και τον κερδίζει σε ένα παιχνίδι εξυπνάδας. Ενώ ετοιμάζεται να φύγει, ο Εωσφόρος τον ρωτάει: “Οι εκατομμύρια δαίμονες βρίσκονται μπροστά σου. Πες μας, γιατί να σε αφήσουμε να φύγεις; Δεν έχεις καμία δύναμη εδώ – τι δύναμη έχουν τα όνειρα στην Κόλαση;”

Ο Sandman απαντάει: “Λες ότι δεν έχω δύναμη; Μπορεί να έχεις δίκιο. Αλλά λες ότι τα όνειρα δεν έχουν δύναμη εδώ; Πες μου Εωσφόρε. Αναρωτηθείτε όλοι σας. Τι δύναμη θα είχε η κόλαση, αν όσοι ήταν φυλακισμένοι εδώ δεν μπορούσαν να ονειρευτούν τον Παράδεισο;”