Ο γύρος του κόσμου με ένα σομπρέρο

Η Λέστερ είναι το ποδόσφαιρο

Ζούμε σε μια περίοδο υπερβολικής αγάπης για την ομάδα του Κλαούντιο Ρανιέρι. Λογικό. Οι “αλεπούδες” της Λέστερ ολοκλήρωσαν το θαύμα και κατέκτησαν το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας τους. Ποιος το πίστευε στις αρχές Γενάρη; Ελάχιστοι. Πόσοι το ήθελαν; Οι πιο πολλοί που ασχολούνται και αγαπούν -πραγματικά- το όμορφο άθλημα που ακούει στο όνομα “ποδόσφαιρο”. Προσωπικά το χάρηκα σαν να κέρδισε η ομάδα μου πρωτάθλημα (έχουμε και πολλά χρόνια να δούμε κάτι τέτοιο). Είμαι απ’ αυτούς άλλωστε που παρακολουθούν τη Λέστερ από πέρσι που σώθηκε στις τελευταίες αγωνιστικές. Τι με έκανε να τη συμπαθήσω και να τη βλέπω (σχεδόν) φανατικά; H περσινή πεντάρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τα όργια του Βάρντι και του Καμπιάσο, ήταν το πρώτο εξ αυτών. Εκεί κατάλαβα ότι εδώ έχουμε κάτι καλό. Δε την άφησα, δε με άφησε. “Μα γιατί βλέπεις τα παιχνίδια της Λέστερ” με ρωτούσαν οι φίλοι μου τις τελευταίες αγωνιστικές της σεζόν 2014-2015 (όταν και πάλευε για να μείνει στη μεγάλη κατηγορία). “Θέλω να σωθεί, δεν τις αξίζει να πέσει, είναι καλή ομάδα” τους απαντούσα και με κοιτούσαν με ένα βλέμμα περίεργο, σχεδόν υποτιμητικό.

Riyad-Mahrez-Jamie-Vardy-Leicester-City-1

Δεν το παίζω προφήτης και δεν περίμενα να πάρει η Λέστερ το πρωτάθλημα ακόμα και όταν ήταν πρώτη στη μέση της χρονιάς. Το είχα γράψει και στο sombrero και είμαι απόλυτα ειλικρινής. Το ήθελα σαν τρελός μα δεν το πίστευα. Δεν το είχε καταφέρει η Λίβερπουλ το 2009 και το 2014 με εξαιρετικό ποδόσφαιρο. Δεν το είχε καταφέρει η Νιουκάστλ το 1996 με μια ομάδα που λάτρεψε μεγάλη μερίδα του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού κοινού. Δεν το είχε κάνει η -λατρεμένη μου- Λιντς στις αρχές τις νέας χιλιετίας με μια ομάδα-όνειρο. Πως είναι δυνατόν να το καταφέρει αυτή η Λέστερ; Δεν έχει εμπειρία. Δεν έχει σπουδαίο ταλέντο. Δεν έχει βάθος στο ρόστερ της. Δεν έχει βαριά φανέλα. Και δεν παίζει σύγχρονο και ελκυστικό ποδόσφαιρο. Ένα κλασικό 4-4-2, παλαιάς κοπής, με σέντρες, ατέλειωτο τρέξιμο απ’ όλους και αμυντικούς βγαλμένους από άλλες εποχές για το Αγγλικό ποδόσφαιρο. Με την ίδια εντεκάδα σε (σχεδόν) όλους τους αγώνες. Με τις ίδιες αλλαγές σε (σχεδόν) όλους τους αγώνες. Με παίκτες που είχαν φύγει σαν αποτυχημένοι από πολλές ομάδες και που -κυριολεκτικά- πριν μερικούς μήνες ήξεραν ελάχιστοι. Εκτός των άρρωστων με το αγγλικό ποδόσφαιρο.

Όταν ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη στο ντέρμπι Τσέλσι-Τότεναμ (που βρήκε τις ομάδες ισόπαλες και ματωμένες) ολοκληρώθηκε το μεγαλύτερο θαύμα στο σύγχρονο αθλητισμό. Μεγαλύτερο απ’ το Γιούρο της Ελλάδας το 2004. Μεγαλύτερο απ’ το πρωτάθλημα baseball της ίδιας χρονιάς, όταν οι Ρεντ Σοξ γύρισαν το εις βάρος τους 0-3 επί των Γιάνκις, σπάζοντας την κατάρα του Μπαμπίνο (μια κατάρα που κρατούσε 86 χρόνια). Μεγαλύτερο και από τη νίκη των Η.Π.Α επί των Σοβιετικών στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες του 1980 με 3-4. Οι “κόκκινοι” μετρούσαν 6 χρυσά στις προηγούμενες διοργανώσεις και οι Αμερικάνοι είχαν παραταχθεί -όχι με επαγγελματίες- με κολλεγιόπαιδα. Σε ένα πρωτάθλημα 38 αγώνων, στην κορυφαία και πιο δύσκολη λίγκα της Ευρώπης, με ομάδες όπως η Τσέλσι, η Άρσεναλ, η Μάντσεστερ Σίτι, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Τότεναμ και φυσικά η Λίβερπουλ αυτό που κατάφερε η Λέστερ είναι απλά μοναδικό. Δεν το χωράει ο νους και δεν μπορεί να κατανοηθεί εύκολα από καθαρά ποδοσφαιρική πλευρά. Και μιλάμε για το ποδόσφαιρο εν έτη 2016. Των απίστευτων ποσών. Των πλούσιων και των φτωχών. Ένα ποδόσφαιρο που δεν αφήνει το “φτωχό” να αναπνεύσει.

518875326-e1459696025667

Και αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη της Λέστερ. Η Λέστερ δεν κέρδισε μόνο το πρωτάθλημα Αγγλίας αλλά -ουσιαστικά- “κέρδισε” το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Των υπερεκτιμημένων ποδοσφαιριστών. Των ομάδων που γίνονται κορυφαίες με 10 μεταγραφές αεροδρομίου εν μία νυκτί. Των οπαδών που πηγαίνουν στο γήπεδο επειδή η τάδε ομάδα έγινε “μόδα”. Όλων αυτών που έχουν κάνει το σύγχρονο ποδόσφαιρο να νοσεί από ρομαντισμό και ανθρώπους που αγαπούν πραγματικά το άθλημα. Για όλους αυτούς που έμαθαν να χάνουν συνέχεια και ξαφνικά νιώθουν και αυτοί σημαντικοί στη ζωή τους. Έστω για λίγο. Για όλα αυτά και ακόμα περισσότερα χάρηκα όσο τίποτα αυτό το πρωτάθλημα. Συγκινήθηκα και έκλαψα γι’ αυτά τα παλικάρια. Γι’ αυτόν τον προπονητή. Γι’ αυτούς τους οπαδούς. Η Λέστερ θα γίνει μόδα και αυτή. Και αυτό δεν είναι κακό. Θα γίνει μόδα με τον δικό της όμως τρόπο. Όπως αυτή θέλει. Σαν το παλιό σκισμένο τζιν που βρίσκεις στη ντουλάπα σου και το φοράς ξανά (επειδή κάποιος το έφερε στη μόδα) και όχι σαν το πανάκριβο σκισμένο τζιν που σου πουλάνε για καινούργιο. Η Λέστερ μας χάρισε κάτι μοναδικό. Ας κλείσουμε τα μάτια και ας το χαρούμε. Θα αργήσουμε να το ξαναζήσουμε.

ΜΟΙΡΑΣΟΥ ΤΟ

ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Αγγλικό πρωτάθλημα

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Μια μικρή ιστορία για την Φωλιά της Μίλγουολ

Φεβρουάριος του 2012. Ανατολικό Λονδίνο. Άπτον Παρκ. Αν θυμάμαι καλά ήταν Σάββατο πρωί, γύρω στις 11, και η Γουέστ Χαμ ήταν πανέτοιμη να υποδεχτεί την Μίλγουολ για τον β’ γύρο της Τσάμπιονσιπ. Εννοείται πως οι αστυνομικές δυνάμεις βρίσκονταν σε επιφυλακή όπως κι όλος ο απλός κόσμος που ζει γύρω, και αρκετά κοντά, στο γήπεδο. Η […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Όταν η Λέστερ είχε διοικητικά προβλήματα και τον Ζαγοράκη στο τέρμα

Θα κλείσω τη “Λεστεριάδα” με ένα κειμενάκι για μια παλιά και -σχετικά- άγνωστη ιστορία στο ευρύ κοινό. Απ’ αυτές που προσωπικά μου αρέσουν πολύ, αν και είμαι σίγουρος πως μεγάλη μερίδα των ποδοσφαιρόφιλων τις βρίσκει παγερά αδιάφορες. Θα πάμε αρκετά χρόνια πίσω, για την ακρίβεια 17, στο Λέστερ. Σε μια περίοδο όπου η ομάδα είχε […]

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

7 σχόλια σχετικά με το “Η Λέστερ είναι το ποδόσφαιρο”

  1. Ο/Η εγω ο μητσος λέει:

    το πιο ομορφο κ αληθινο αρθρο εδω μεσα ,η λεστερ τα καταφερε ξαναπιστευουμε στα θαυματα αντε τωρα τσου λου η ατλετικο κ στ baseball να το σηκωσουν οι chicago cubs κ τερματισαμε επισημα, απο τη δευτερα ξαναπιστεψα στο ρομαντικο ποδοσφαιρο κ οχι αυτο της γκλαμουριας που δυστυχως κυριαρχει

  2. Ο/Η Ross λέει:

    Ωντας μεγαλος φιλαθλος της Τοτεναμ, η φετινη χρονια μου αφησε μια γλυκοπικρη γευση. Σε αυτο που συμφωνω απολυτα ειναι το κλεισιμο του αρθρου.
    Αμετρητες φορες σε συζητησεις εχω πει οτι οι μεγαλες-πλουσιες ομαδες αγοραζουν (κυριως μεσους και επιθετικους) με υπερογκα και τραβηγμενα ποσα και πλεον εχουμε φτασει στο σημειο το Ευρωπαικο ποδοσφαιρο να ανηκει σε ενα κλειστο club 10 το πολυ 15 συλλογων και να εχει γινει εξαιρετικα δυσκολο για εναν μικροτερο συλλογο να διακριθει.
    Η ιστορια των παιχτων και του προπονητη της Λεστερ ειναι μια πολυ ομορφη ιστορια καποιων ανθρωπων που διεψευσαν τους παντες και τα παντα, που αμφισβητηθηκαν οσο κανεις, αλλα δικαιωθηκαν στο τελος.
    Ξερω πως ειναι δυσκολο να ξαναγυρισει το αθλημα εκει που ηταν παλαιοτερα αλλα επλιζω η ιστορια της Λεστερ να αποτελεση αφορμει για να αλλαξει ΕΣΤΩ κατι

  3. Ο/Η tabilicula λέει:

    Δεν θα διαφωνησε σε τιποτα στο κειμενο. απλα θα βαλω τον προβληματισμο μου στο κομματι “φτωχες” ομαδες εν ετη 2016. απλα με τοσο μαζικη παραγωγη παιχτων απο τοσες πολλες χωρες, ισως η ψαλιδα 1εκ ευρω(π.χ. τιρολ ινσμπρουκ) με 75εκ ευρω(π.χ.λεστερ) να ειναι απειρως μεγαλυτερη και δυσκολοτερο να καλυφθει σε σχεση με το 75εκ ευρω (ξανα π.χ. λεστερ) με 700εκ ευρω (π.χ. μαν.σιτυ). κατι αντιστοιχο εχω στο μυαλο μου με την 11η σε μπατζετ πανευρωπαϊκα ατλετικο μαδριτης που παρουσιαζεται σαν δαυιδ μπροστα σε μπαγερν και μπαρτσελονα αλλα ειναι τεραστιος γολιαθ μπροστα στις εκατονταδες επαγγελματικες ομαδες που διεκδικουν ευρωπαϊκα εισητηρια καθε χρονο. απλα αναρωτιεμαι. καλη συνεχεια

  4. Ο/Η gargaduaaas λέει:

    @Tabilicula φτωχές σε σχέση με τους αντιπάλους που έχουν. Η Λέστερ είναι ο φτωχός στην Πρέμιερ Λιγκ. Αν τη συγκρίνουμε με τον πρωταθλητή ελλάδος είναι ο πλούσιος. Παίζει όμως στην Αγγλία.

    Η Ατλέτικο είναι ο φτωχός σε σχέση με Ρεάλ και Μπάρτσα και έχει καταφέρει τόσα πολλά στα χρόνια του Σιμεόνε. Αυτό είναι ένα μικρό θαύμα.

    Απ’ την άλλη τα χρήματα δεν παίζουν από μόνα τους ποδόσφαιρο και ούτε δίνουν ή στερούν τίτλους από τα μηδενικά που σέρνουν πίσω τους.

    Δυστυχώς στο σύγχρονο ποδόσφαιρο θεωρείται φτωχό ένα μπάτζετ 70 εκ ευρώ και φθηνή μεταγραφή αυτή των 10 εκ ευρώ. Είναι λίγο περίεργο όλο αυτό και λογικά αυτό θες να θίξεις με το σχόλιο σου.

    Για την υπεραξία τα έχουν γράψει από πολύ παλιά οι Μαρξ και Ένγκελς. Ας μην μπούμε σε τέτοια μονοπάτια. Ειλικρινά δεν θέλω να βλέπω το ποδόσφαιρο ως ποσά, μπάτζετ και τραπεζικούς λογαριασμούς.

  5. Ο/Η Ramon λέει:

    Εσείς είχατε γράψει ένα άρθρο για την championship και το πώς ψήθηκαν οι παίκτες της Λέστερ σε αυτή την σκληρή κατηγορία;

  6. Ο/Η gargaduaaas λέει:

    @Ramon είχαμε γράψει το παρακάτω κειμενάκι για την εθνική Αγγλίας αυτής της περιόδου και τους πολλούς αστέρες της εθνικής αλλά και πολλών ομάδων της Πρέμιερ Λιγκ, που έκανα όνομα στη 2η κατηγορία (και την 3η).

    http://www.sombrero.gr/2016/01/erxomaste-me-aera-championship/

  7. Ο/Η Ramon λέει:

    @gargaduaaas Ναι αυτό είναι! Ευχαριστώ!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *