Γιατί μπαμπά λένε τον παλιό Ρονάλντο “φαινόμενο”;
Τον Σεπτέμβρη του 1994 στο πρώτο παιχνίδι του πρώτου γύρου του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ η Μπάγερ Λεβερκούζεν (που τελικά έφτασε μέχρι τα ημιτελικά της διοργάνωσης) υποδεχόταν την Αιντχόφεν, σε ένα ματς με μεγάλο φαβορί τους Γερμανούς. Το παιχνίδι έληξε 5-4 με τον Γερμανό σπίκερ να σχολιάζει κάπου στο δεύτερο ημίχρονο πως είναι ξεκάθαρο ότι “βλέπουμε ένα ματς Μπάγερ εναντίον Ρονάλντο”. Ο Βραζιλιάνος επιθετικός, που είχε μετακομίσει από τη Βραζιλία στην Ολλανδία μόλις πριν ένα μήνα, είχε πετύχει 3 γκολ (εκ των οποίων το ένα με σουτάρα εκτός περιοχής και το άλλο με πέναλτι που κέρδισε και πήρε την ευθύνη να εκτελέσει ο ίδιος) και είχε μοιράσει αρκετές “σακούλες” στους έμπειρους Γερμανούς αμυντικούς. Πέντε μέρες μετά το παιχνίδι ο Ρονάλντο είχε γενέθλια. Έκλεινε τα 18!
Μετά το τέλος του αγώνα ο 34χρονος Ρούντι Φέλερ, που βρισκόταν στα τελειώματα της καριέρας του, μιας καριέρας που είχε να επιδείξει ένα Παγκόσμιο Κύπελλο και ένα Τσάμπιονς Λιγκ, σχολίασε σοκαρισμένος: “Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω ξαναδεί έναν 18χρονο να παίζει με τέτοιο τρόπο”.
Δυο χρόνια αργότερα και αφού μετρούσε ήδη 54 γκολ σε 57 παιχνίδια ο Ρονάλντο μετακόμισε πιο νότια, στη Βαρκελώνη και τη Μπαρτσελόνα, για να προσθέσει στην καριέρα του μια ακόμα εντυπωσιακή χρονιά με 47 γκολ σε 49 ματς, μερικά ασύλληπτα γκολ και μια νέα τρομερή δήλωση από αντίπαλο.
Αυτή τη φορά ήταν ο Χόρχε Βαλντάνο της Ρεάλ Μαδρίτης που συνόψισε τέλεια σε ελάχιστες λέξεις την εμπειρία του να βλέπεις τον Ρονάλντο να ξεκινάει μια απίστευτα γρήγορη κούρσα με τη μπάλα στα πόδια (“Είναι το γρηγορότερο πράγμα που έχω δει να τρέχει με τη μπάλα” είπε κάποτε ο Μπόμπι Ρόμπσον και όλοι ξέρουμε ότι ο Σερ Μπόμπι είχε δει στη ζωή του πάρα πολλά) και να την τελειώνει με γκολ, παίρνοντας σβάρνα οποιαδήποτε εμπόδιο, όσο μεγάλο ή οργανωμένο κι αν ήταν αυτό: “Ο Ρονάλντο δεν είναι άνθρωπος. Είναι κοπάδι.”
Σε κάποιο παράλληλο σύμπαν (αν υπάρχει) ο 23χρονος Ρονάλντο δεν είδε το πόδι του να σμπαραλιάζεται στην Ιταλία, δεν πέρασε μήνες σε νοσοκομεία και κρεβάτια φυσιοθεραπευτών και δεν αποχαιρέτησε, ουσιαστικά, το ποδόσφαιρο πρόωρα κάπου στα 30. Σε εκείνο το σύμπαν λογικά δεν θα υπάρξουν ποτέ παιδάκια που μετά από αρκετά χρόνια θα ρωτήσουν “μπαμπά, εκείνον τον Ρονάλντο, τον παλιό, γιατί τον φώναζαν «Φαινόμενο»”;
Σε αυτό το σύμπαν όμως, που αυτή η άβολη ερώτηση δεν μπορεί να αποκλειστεί στο μέλλον, μια καλή λύση-απάντηση είναι να βάλεις στους μικρούς να δούνε αυτό το βίντεο και μετά από 10 λεπτά ανακατεμένης τεχνικής, ταχύτητας, φαντασίας και δύναμης να τους υπενθυμίσεις ότι αυτό το “πράγμα” που βλέπουν να κάνει σχεδόν ό,τι θέλει στο γήπεδο είναι ένα πιτσιρίκι στα όρια της ενηλικίωσης!
13 σχόλια σχετικά με το “Γιατί μπαμπά λένε τον παλιό Ρονάλντο “φαινόμενο”;”
Ena dakry kylhse..
Οπτική ποίηση!
Πολύ καλός στην εναλλαγή του σώματος δεξιά-αριστερά για να μπερδεύει τον αντίπαλο, αλλά μόλις τα έβρισκε σκούρα έβαζε πολύ χέρι, έσπρωχνε ανελέητα. Θυμίζει Ροναλντίνιο στο σπρώξιμο. Πολύ βρόμικο παιχνίδι, χωρίς να υποτιμώ το ταλέντο του.
Eνας λόγος για τον οποίο θα επρεπε να ειχε απαγορευτεί στον Χριστίνο Ροναλντο να ονομάζεται Ροναλντο πριν παιξει μπάλα.Προνοητικοί και δίκαιοι οι Ισπανοί λενε τον φο-μπιζού Κριστιάνο και όχι Ροναλντο.
Παικταρας,τον θυμάμαι πολυ καλα απο τα χρονια της Αϊντχοφεν.
Ενώ οι αμυντικοί που πέφταν πάνω στον Ρονάλντο και στον Ροναλντίνιο πήγαιναν τίμια χωρίς χέρια…Δεν πέφταν να τους σκοτώσουν
Η απόλυτη επιθετικη δεινοτητα. Σαν να λεει απο μονος του “Είμαι ο Ροναλντο , θα κανω μαγικα , θα παιξω οσο πιο ομορφα μπορω και στην τυχη , φαινομενικα δηλαδη λογω ικανοτητας , θα βγουν ολα γιατι πρεπει να δειξω στον κοσμο την καλυτερη την πιο απαιχτη μπαλα που εχει δει” . Δε περιγραφω αλλο!!!
Νοσταλγία για τον μεγάλο Ρονάλντο. Νοσταλγία και για τα 90’s που έπεφτε και καμιά κλοτσιά και δεν χαλούσε ο κόσμος.
Ronaldo είναι μόνο ο χοντρός.
Σχετικά με το σπρώξιμο, το ξύλο και τις συγκρίσεις, αυτο που χαίρομαι πολύ στον Ρονάλντο είναι ότι δεν έπεφτε. Έχει φάει πολύ ξύλο αλλά η πρώτη επιλογή ήταν πάντα να συνεχίσει και όχι να να πέσει για το φάουλ, την κάρτα κτλ. Και αυτο τον ξεχωρίζει από πολλούς σημερινους. Και το δεύτερο είναι ότι πολλά από τα μαγικά του τα έκανε στα ιταλικά γήπεδα, με τους ιταλούς αμυντικούς, το ξύλο και τις άμυνες εκείνης της εποχής.
«Άντε πες του για μπάσκετ αφού δεν πρόλαβε τον Γκάλη,
θα νομίζει τώρα η μπάλα ότι είναι πιο μεγάλη…»
@Bob:
Για μένα, η πρώτη του χρονιά στην Ίντερ ήταν ανώτερη κι από τη θρυλική χρονιά του στην Μπαρσελόνα.
Το κατενάτσιο του γερο-Σιμόνι μπορούσε να το παίξει τόσο πετυχημένα μόνο μια ομάδα με σέντερ φορ Φαινόμενο.
Κρίμα που η Γιουβέντους τους έκλεψε (κυριολεκτικά) εκείνο το πρωτάθλημα. Τουλάχιστον κατέκτησαν το Ουέφα, συντρίβοντας 3-0 τη Λάτσιο του Έρικσον (με Νέστα, Νέντβεντ κλπ).
Ο τελευταίος πραγματικός ποδοσφαιρικός έρωτας… Ο τελευταίος μαέστρος, ο τελευταίος θρύλος… Το να τον συγκρίνεις με οποιονδήποτε σημερινό “υπερπαίχτη” είναι σαν να συγκρίνεις το cutty sark (το clipper, ε, όχι το ουίσκι) με το blue star Δήλος και να λές ότι το “Δήλος” πάει πιο γρήγορα… σα να συγκρίνεις τ’ ομορφότερο ηλιοβασίλεμα με ένα ηλιοβασίλεμα σε οθόνη 4Κ και να λες ότι στην οθόνη έχει καλύτερη ανάλυση, καλύτερα χρώματα και τέτοια… Σα να συγκρίνεις τη Λάσκαρη με τη Σκορδά… Ο μόνος παίχτης που χαραμίζαμε το χιλιαρικάκι μας στο λύκειο για μία θέση στο καφέ να τον χαζέψουμε… Όποιος δεν τον γνώρισε και τον βλέπει απλά από παλιά βίντεο ίσως καταλάβει κάτι αλλά λίγα πράγματα θα νιώσει… Βίβα για πάντα Rony…!!!
Ούτε το 15% της προσφοράς του Κριστιάνο στις ομάδες που έχει παίξει. Καλός αλλά λίγος…
Ποιος είναι ο γραφικός;