Η τρέλα πάει Euro

Πριν περίπου δύο χρόνια βλέπαμε την ιστορία μιας ομάδας γραφικών φιλάθλων από την Αργεντινή που ήθελαν να πάνε στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Με τα πενιχρά τους οικονομικά αγόρασαν ένα σαράβαλο αυτοκινούμενο τροχόσπιτο και έβαλαν όλο το μεράκι τους για να το κάνουν σπίτι τους. Φέτος, σε μια άλλη περιοχή του πλανήτη μας που η τρέλα τσακίζει, έχουμε κάτι παρόμοιο. Η Β. Ιρλανδία φτάνει σε τελικά μεγάλης διοργάνωσης μετά από 30 χρόνια, είναι δυνατόν να μην θέλεις να πας μαζί της στο Euro;

Ο Λι Μπρουκς και οι πέντε φίλοι του στο Μπέλφαστ αγόρασαν ένα τροχόσπιτο (και από caravan το ονόμασαν carafan), το έδεσαν στο αυτοκίνητό τους και ξεκίνησαν για τη Γαλλία. Το τροχόσπιτο έγινε πράσινο, τα συνθήματα γέμισαν τους “τοίχους” του και ο Λι (μάγειρας στη δουλειά) έβγαλε και την κουζίνα από μέσα. “Είμαι σε διακοπές, δεν θέλω να μαγειρεύω. Άλλωστε πρέπει να οδηγώ” δηλώνει στην κάμερα του ΒΒC, μια που ο αδερφός του χτύπησε το χέρι του (πού αλλού, σε ποδοσφαιρικό αγώνα οπαδών της Β. Ιρλανδίας) και δεν θα μπορέσει να οδηγήσει.

Για κακή τους τύχη, η Β. Ιρλανδία παίζει όσο πιο νότια γίνεται στη Γαλλία. Η απόσταση ως τη Νίκαια είναι περίπου 2200 χιλιόμετρα και ο Λι δεν ανησυχεί για το πώς θα τους υποδεχτούν. Πιστεύει οι Γάλλοι θα παραξενευτούν, αλλά το carafan θα είναι κάτι διαφορετικό και θα τους αρέσει. Οι ετοιμασίες πήραν στο παρεάκι δυο εβδομάδες, με βαψίματα, τριψίματα και ό,τι άλλη δουλειά χρειαζόταν. Το παράδειγμά τους έχουν ακολουθήσει κι άλλες παρέες που μετατρέπουν οχήματα σε σπίτια για τις επόμενες μέρες, όπως η παρέα του Γκάμπριελ και του Πολ, που έβαλε πλαστικό χορτάρι στο πάτωμα του μίνι-βαν, τραπέζι για πόκερ και φυσικά πήρε όλα τα απαραίτητα σύνεργα (μπύρες και βιβλία).

Κάποιοι άλλοι είναι πιο “τουριστικοί” τύποι. Ο Άλαν Μακλούρ το 1982 στο Μουντιάλ της Ισπανίας έκανε ζωάρα. Πήρε τη γυναίκα του, έστησαν μια σκηνή και είδαν όλα τα ματς του ομίλου της Β. Ιρλανδίας που έγιναν σε Βαλένθια και Θαραγόθα. “Οι αγώνες ήταν στις 9 το βράδυ και ήταν ιδανικό. Είχες όλη την μέρα να πας για μπάνιο και το βράδυ να δεις το ποδόσφαιρο”. 34 χρόνια μετά, η γυναίκα του Άννα δεν μπορεί να ταξιδέψει μαζί του, αλλά αυτός θα έχει τον γιο του Μάικλ (αυτός με την περούκα). Εννοείται θα μείνουν και πάλι σε σκηνή.

Το εντυπωσιακό είναι ότι πολλοί φίλοι τους, γνωστοί τους, γείτονές τους δεν θα υποστηρίζουν την εθνική της Βόρειας Ιρλανδίας. Για αρκετό κόσμο, η εθνική σημαίνει προτεσταντισμός και Αγγλία, είναι η ομάδα των “ενωτικών” και γι’ αυτό δεν την υποστηρίζουν (σε αρκετά αθλήματα άλλωστε, υπάρχει μία εθνική ομάδα για την Ιρλανδία) και θα υποστηρίξουν την (σκέτη) Ιρλανδία (του Βορειο-ιρλανδού Μάρτιν Ο’ Νιλ). Tα πράγματα είναι κάπως καλύτερα από παλιότερα, σε μεγάλο βαθμό το μίσος έχει μειωθεί (με τους φανατικούς να υπάρχουν όμως πάντα, όπως σε μια παμπ στο Μπέλφαστ που δέχτηκε απειλές για να κατεβάσει τη σημαία της Β. Ιρλανδίας), φίλοι της Β. Ιρλανδίας κυκλοφορούν με φανέλες τους σε περιοχές που παλιότερα κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο. Και στο αεροδρόμιο του Μπέλφαστ πολλοί οπαδοί και των δύο ομάδων φωτογραφήθηκαν μαζί, ενώ γενικά υπάρχουν προσπάθειες να περάσει η διπλή συμμετοχή των “δύο Ιρλανδιών” στο Euro ως μια γιορτή για το νησί και ο κόσμος να υποστηρίξει και τις δύο. Το δεύτερο είναι αρκετά δύσκολο.

Μια τέτοια ομάδα μουρλών Βορειο-Ιρλανδών (που ταξιδεύει για να υποστηρίξει το Έιρε, όπως το μάθαμε από τις μεταδόσεις της ΕΡΤ στα παιδικά μας χρόνια) χρειάστηκε δυο μήνες για να ετοιμάσει το δικό της όχημα. Ο Πίτερ και οι φίλοι του αγόρασαν ένα διώροφο πούλμαν και έπρεπε να του βάλουν κρεβάτια, τραπέζια και φυσικά ένα… μπάρμπεκιου. Αν βρίσκεστε κάπου στη Γαλλία τις επόμενες μέρες και πετύχετε ένα πράσινο όχημα με τις φάτσες των Ρόι Κιν και Μάρτιν Ο’ Νιλ και το σύνθημα “We’re not here to take over, We’re here to take part”, τότε τους πετύχατε.

Σε ένα σχετικό άρθρο του Γκάρντιαν, δυο Βορειο-ιρλανδοί που ταξίδεψαν στη Γαλλία για να υποστηρίξουν το Έιρε έχουν διαφορετικές απόψεις. “Δεν  θέλω να περάσει η Β. Ιρλανδία στην επόμενη φάση. Θέλω να γυρίσω από τη Γαλλία και να είμαι εγώ αυτός που θα μπορώ να τους κοροϊδεύω. Είναι ένα ντέρμπι και θέλω να τους κοροϊδεύω που θα φύγουν νωρίτερα” λέει ο ένας. Ο φίλος του από την άλλη, έχει άλλα προβλήματα: “Δεν με πειράζει να προχωρήσουν, δεν με ενοχλεί η Βόρεια Ιρλανδία, αλλά η Αγγλία. Θέλω να αποτύχουν γιατί έτσι και το κερδίσουν θα μας πρήξουν. Ακόμα δεν το έχουν βουλώσει για το 1966, σκεφτείτε τι θα γίνει αν κερδίσουν το Euro“. Εικόνες από το Παρίσι με φιλάθλους της Ιρλανδίας και της Β. Ιρλανδίας να τραγουδάνε μαζί έχουν δημοσιευτεί και τα πράγματα δείχνουν να είναι καλά. Μένει να δούμε ποιοι θα γυρίσουν πίσω πιο χαρούμενοι.