Το καμάρι της Μίλγουολ (Μια ιστορία με αίμα)

Σεζόν 1988-1989. Η Μίλγουολ είχε κερδίσει την άνοδο -ως πρωταθλήτρια το ’88- στη μεγάλη κατηγορία της Αγγλίας και μπροστά της υπήρχε ο στόχος της παραμονής. Τίποτα λιγότερο – τίποτα περισσότερο. Πριν την αναμέτρηση με τη Γουίμπλεντον του Βίνι Τζόουνς και των λοιπών σεσημασμένων, μερικοί παίκτες της Μίλγουολ έπιναν χαλαροί τα ποτάκια τους σε κάποια Λονδρέζικη παμπ όταν ο θεούλης Τόνι Κασκαρίνο ρώτησε το πρωτοπαλίκαρο των “λιονταριών” Τέρι Χάρλοκ “τι θα έκανε όταν θα έβλεπε απέναντί του στο γήπεδο τον Τζόουνς”. Ο Χάρλοκ σηκώθηκε (εμφανώς μεθυσμένος) με παγωμένο βλέμμα και το μάτι να γυαλίζει και κινήθηκε προς την έξοδο. Όταν έφτασε στην πόρτα, με μια κραυγή που θα έκανε αυτή του Μελ Γκίμπσον στη σκηνή τέλους στο Braveheart να ακουστεί σαν νιαούρισμα, έπιασε την πόρτα και την έβγαλε από τους μεντεσέδες πετώντας τη στο δρόμο. Τα γέλια των συμπαικτών σταμάτησαν (ίσως να σταμάτησε και η μουσική-ποιος ξέρει), κανένας από τους θαμώνες ή τον ιδιοκτήτη δεν έβγαλε τσιμουδιά και ο Χάρλοκ επέστρεψε στο τραπέζι ήρεμος για να τελειώσει το ποτάκι του. Όμορφες, ποδοσφαιρικές ιστορίες στην Αγγλία των 80s. Δυστυχώς, τόσο μακρινές στην εποχή μας.

Ο Χάρλοκ υπήρξε ένας από τους σκληρότερους κεντρικούς μέσους του Βρετανικού ποδοσφαίρου στη δεκαετία του ’80 (κυρίως) και αυτό δεν το λέω εγώ αλλά όλοι όσοι είχαν την ατυχία τύχη να βρεθούν αντίπαλοί του σε κάποιο γήπεδο. Όταν μάλιστα ολόκληρος Κρις Καμάρα (για όσους δε τον πρόλαβαν να αγωνίζεται ή δεν ξέρουν μιλάμε για έναν εκ των βιαιότερων κεντρικών μέσων) έχει παραδεχθεί πως ο Χάρλοκ ήταν ο σκληρότερος παίκτης που είχε αντιμετωπίσει ποτέ, τα λόγια περιττεύουν. Το μαρκάρισμα μάλιστα που είχε δεχθεί ο Καμάρα από τον Χάρλοκ σε ένα ματς Μίλγουολ-Στόουκ είχε κάνει τον πατέρα του πρώτου να κινηθεί εναντίον του Χάρλοκ μετά τη λήξη της αναμέτρησης. Ένα μαρκάρισμα που μνημονεύεται ακόμα από τους φανατικούς φίλους της Μίλγουολ και θεωρείται μεγαλύτερη στιγμή κι από τις γκολάρες των Φασάνου και Γουάιζ για την ομάδα εκείνης την περιόδου.

Ο Χάρλοκ ξεκίνησε την καριέρα του στην περίφημη ακαδημία της Γουέστ Χαμ αλλά δεν κατάφερε να πείσει -και να υπογράψει- για επαγγελματικό συμβόλαιο, περνώντας αρκετά χρόνια σε μικρότερες κατηγορίες της Αγγλίας, πριν φτάσει στη Μίλγουολ του Τζων Ντόχερτι και φτιάξει για τα καλά το όνομά του. Η τριετία στη Μίλγουολ (1987-1990) τον ανέβασε επίπεδο και οι μάχες που έδινε κάθε αγωνιστική απέναντι σε παίκτες άλλοτε σκληρούς και άτεχνους και άλλοτε ποδοσφαιρικής ευφυίας τον έκαναν γίγαντα στα μάτια των φίλων της ομάδας και ολόκληρου του Νησιού. Το καλοκαίρι του 1990 ο προπονητής της Ρέιντζερς, Γκρέιαμ Σούνες έφερε τον Χάρλοκ στο Άιμπροξ (λογικά επειδή έβλεπε στο πρόσωπο του Χάρλοκ κάτι από τον ίδιο) και ο Άγγλος μέσος τον δικαίωσε, κατακτώντας στο τέλος της χρονιάς το νταμπλ (πρωτάθλημα και λιγκ καπ). Το λιγκ καπ  μάλιστα κόντρα στη μισητή αντίπαλο Σέλτικ. Σε εκείνη τη Ρέιντζερς  ο Χάρλοκ είχε προλάβει να αγωνιστεί και να τραμπούκισει  για μερικά παιχνίδια παρέα με τον Τέρι τον Μπούτσερ. Για την ιστορία το πρώτο του γκολ με τη φανέλα της Ρέιντζερς ο Χάρλοκ το είχε σκοράρει κόντρα στη Σέλτικ, ισοφαρίζοντας σε 1-1 με ένα κεραυνό εκτός περιοχής στο 65′. Για κάτι τέτοια -και για το πάθος του- αγαπήθηκε όσο λίγοι από τους φίλους τη ομάδας και λατρεύεται, εννοείται, μέχρι και τις μέρες μας.

Το ποσό των 400.000 λιρών το Σεπτέμβριο του 1991 δεν μπόρεσε να τον κρατήσει στη Σκωτία και τον έστειλε στην -εξαιρετική- Σαουθάμπτον των Τιμ Φλάουερς, Φράνσις Μπενάλι, Νιλ Ράντοκ, Ματ Λε Τισιέ και φυσικά του Άλαν Σίρερ. Με αυτή την ομάδα κατάφερε να φτάσει σε ένα τελικό Full Members Cup* στο Γουέμπλεϊ, κόντρα στη Φόρεστ του Κλαφ και να γνωρίσει την ήττα με 3-2 στην παράταση, σε ένα τελικό που δεν θα ξεχαστεί ποτέ από αυτούς που  είχαν την τύχη να τον παρακολουθήσουν. Για την ιστορία, σε εκείνη τη Φόρεστ υπήρχαν παίκτες όπως ο Στιούαρτ Πιρς, ο Τέντι Σέρινγχαμ, ο Σκοτ Γκεμίλ και φυσικά ο Ρόι Κιν και ο Νάιτζελ Κλαφ. Όλοι τους διεθνείς. Με Αγγλία, Ιρλανδία και Σκωτία. Από εκείνη την περίοδο είναι και η μυθική δήλωση του Ράντοκ πως ο Χάρλοκ είναι το αγαπημένο του ζώο. Φαντάζομαι έχετε καταλάβει ποιος έκανε όλη τη βρώμικη δουλειά για τα τσαλιμάκια  απ’ τον Σίρερ και το Λε Τισιέ στην επίθεση.

Το ’94 επέστρεψε στην αγαπημένη του Μίλγουολ και έδωσε τα πάντα στην προσπάθεια που έκανε η ομάδα για να επιστρέψει στη μεγάλη κατηγορία. Απέτυχε και έφυγε για τη Φούλαμ στο τέλος της χρονιάς. Στο Κρέιβεν Κότατζ η καριέρα του δυναμικού μέσου έλαβε άδοξα τέλος μιας και είδε το πόδι του να θρυμματίζεται σε οικογενειακό διπλό λίγο πριν την έναρξη της σεζόν ’95-’96. Ήταν 36 ετών. Ποιος να το πίστευε πως ένας εκ των σκληρότερων Άγγλων παικτών που γνώρισε ποτέ το άθλημα θα είχε ένα τόσο άδοξο τέλος. Ο Χάρλοκ ανήκει στο Hall of Fame της Μίλγουολ και θα βρίσκεται -όσα χρόνια κι αν περάσουν- στις καρδιές των πραγματικών φίλων της ομάδας. Οι Times τον έχουν ψηφίσει ως τον 23ο σκληρότερο παίκτη στην ιστορία του ποδοσφαίρου και ολόκληρος Ντέηβιντ Μπέκαμ έχει παραδεχθεί πως όταν τον είχε βρει αντίπαλο ως παίκτης της Πρέστον, προσπαθούσε να έχει όσο το δυνατόν λιγότερες επαφές, καθώς είχε τρομάξει με τον τρόπο που ο Χάρλοκ έπεφτε πάνω στη μπάλα, τα πόδια και ό,τι άλλο μπορούσε να βρει. Το προσωνύμιο “The Warlock” άλλωστε δεν είχε βγει τυχαία από τα χείλη των φίλων της Μίλγουολ γι’ αυτόν.

*Το Full Member’s Cup ήταν μια διοργάνωση (κυπέλλου) που είχαν θεσπίσει οι Άγγλοι μετά τα γεγονότα του Χέιζελ και κράτησε μέχρι το 1992. Σε αυτή έπαιρναν μέρος μόνο ομάδες από τις πρώτες δύο κατηγορίες της Αγγλίας. Η Τσέλσι και η Νότινγχαμ Φόρεστ το έχουν κατακτήσει από δύο φορές. Μπλάκμπερν, Κρίσταλ Πάλας και Ρέντινγκ από μία.