Ο Αμοκάτσι και ο 13ος άθλος του Ηρακλή
Στις 21 Ιανουαρίου του 2016 ο θρύλος της εθνικής Νιγηρίας και της Έβερτον, Ντάνιελ Αμοκάτσι έφτανε στο αεροδρόμιο του Ούλου. Το δεύτερο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Φινλανδίας. Ήταν σχεδόν ξημέρωμα και δεν υπήρχε πλήθος κόσμου για να τον επευφημήσει ή να βγάλει φωτογραφίες μαζί του, κρατώντας κάποιο κασκόλ ομάδας. Δυο-τρεις άνθρωποι από την ομάδα Χέρκουλες, μερικοί φωτογράφοι και κάποιοι “άρρωστοι” με την ομάδα. Έξω από το αεροδρόμιο δεν υπήρχε κάποιο πολυτελές αυτοκίνητο να τον περιμένει, παρά μόνο ένα ταξί με ανοικτή τη μηχανή. Οι -35 βαθμοί άλλωστε δεν ήταν και ό,τι το πιο συνηθισμένο για τον Αφρικανό προπονητή. Η πόρτα του ταξί άνοιξε και ο Αμοκάτσι (τυλιγμένος με ένα σωρό ρούχα) αναπαύθηκε στα πίσω καθίσματα. “Καλησπέρα σας, έχετε ανοιχτό το καλοριφέρ;” ρώτησε τον οδηγό, με τον δεύτερο να χαμογελάει αφήνοντας να εννοηθεί πως δίχως καλοριφέρ δεν κινείται τίποτα αυτή την περίοδο. Ο Αμοκάτσι ξεφύσησε ανακουφισμένος, έριξε αυτό το γνώριμο -μεγάλο- χαμόγελό του και αφέθηκε στη μαγεία του χιονισμένου τοπίου. Η περιπέτειά του άλλωστε μόλις ξεκινούσε.
Λίγες ώρες αργότερα ο πρόεδρος της ομάδας, Γιούχο Σίρτζα (αν το γράφω σωστά μιας και τα φινλανδικά μου δεν είναι σε καλό επίπεδο) με μια λιτή ανακοίνωση παρουσίαζε τον νέο προπονητή της ομάδας. “Είμαστε χαρούμενοι που μια τόσο σπουδαία προσωπικότητα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου θα είναι μαζί μας για ένα χρόνο, για να μας βοηθήσει και να μας κάνει καλύτερους. Τον ευχαριστούμε και του ευχόμαστε το καλύτερο”. Η Χέρκουλες αγωνίζεται στην τρίτη κατηγορία της Φινλανδίας και έχει ιδρυθεί μόλις το 1998. Αποτελείται από παίκτες ερασιτέχνες (ως επί το πλείστον) και δεν συγκαταλέγεται στις μεγάλες ομάδες της χώρας, το αντίθετο μάλιστα. Ο Αμοκάτσι από την άλλη δεν δέχθηκε τη δουλειά ούτε για να βγάλει χρήματα, ούτε για να ζήσει στιγμές ποδοσφαιρικής δόξας. Το συμβόλαιό του δεν συγκρίνεται με τα χρήματα που έπαιρνε ως παίκτης, του αρκεί να έχει αυτός τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε όλα τα θέματα στη λειτουργία της ομάδας. Το στοίχημα είναι μεγάλο για τον ίδιο μιας και μέσα σε τόσο αντίξοες συνθήκες θα μπορέσει να δουλέψει και να γίνει καλύτερος. Στόχος του σπουδαίου Νιγηριανού δεν είναι άλλος από το να εξελιχθεί και να φτάσει στο σημείο να γίνει προπονητής σε κάποιο μεγάλο κλαμπ στο μέλλον. Το “αγροτικό” άλλωστε στη Φινλανδία και την (σχεδόν) ερασιτεχνική Χέρκουλες μόνο καλό μπορούσε να κάνει και στις δύο πλευρές.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο κανάλι της Πρέμιερ Λιγκ δήλωσε πως θεωρεί μεγάλη αδικία πως μαύροι προπονητές δεν έχουν τις ίδιες πιθανότητες να πάρουν τη δουλειά του προπονητή σε κάποιο μεγάλο κλαμπ. Ο στόχος να ανεβάσει την ομάδα ψηλότερα, να φτάσει στην μεγάλη κατηγορία. Αν ο Αμοκάτσι ανεβάσει την ομάδα θα έχει κερδίσει το πρώτο του μεγάλο στοίχημα ως προπονητής και θα έχει μια πρώτη μεγάλη απάντηση εκεί έξω σε όλους αυτούς που δεν εμπιστεύονται μαύρους προπονητές. Αν το καταφέρει, θα το έχει καταφέρει μόνο με το μεράκι του, τη δουλειά του και το ταλέντο του. Μαζί με 20 ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές (εκτός 3-4 που έφερε ο ίδιος από την Αφρικανική αγορά). Προσωπικά του το εύχομαι. Μακάρι να πετύχει με τον δικό του “Ηρακλή” ακόμα ένα σπουδαίο “άθλο”.
